Test Nagareboshi na płatnego zabójcę.

Wardress

Ciemny, wypełniony zimną mgłą las. Na środku wycięte pare drzew tworzyło małą arenę. Ward spokojnie przysiadła zamaskowana na gałęzi. Wokół unosił się nieprzyjemny zapach martwych, gnijących ciał. Czekała na wilka otoczona ciemną, gęstą mgłą ociekającą wręcz na ziemię z gałęzi.

Nagareboshi

przyszedł powoli zbliżając się do drzewa które było bez liści i z 2 gałęziami

Wardress

[1 uwaga. Post powinien zawierać conajmniej 15 słów -> czyt. regulamin, a po drugie, jeśli chcesz zaliczyć muszą to być conajmniej 3 linijki.]

- Witam. Powiedź mi, dlaczego ta wataha, dlaczego akurat płatny zabójca. - mruknęła cicho tak, że tylko Nagare móg to usłyszeć. Gałąź cicho strzyknęła, wadera zaś ciągle pozostawała niewidoczna dzięki czarnej jak smoła mgle dla otoczenia.

Nagareboshi

wataha nocy pytasz? gdyż lubię noc i ta wataha mi pasuje. płatny zabójca ponieważ jest to oryginalna ranga i w ten sposób będę zarabiać-odpowiedział spokojnie, wsłuchując się w odgłosy- a właściwie to dobry wieczór- rozejrzał się jeszcze raz, niuchając za wilczycą.

Wardress

- Czy pragniesz tylko czerpać z tego korzyści? - mruknęła bezszelestnie i płynnie zlatując na wielkich skrzydłach. Usiadła między krzewami obumarłych róż ciągle w towarzystkie mgły. - Czy zabijanie Ci się podoba? Co czujesz, gdy zabijasz? - wymruczała.

Nagareboshi

nie, nie będę czerpał z tego tylko korzyści.-uśmiechną się dziwnie, oczy rozbłysły na czerwono lecz po chwili były już normalne- lubię zabijać, ale tylko zwierzęta lub przestępców, według mnie. Co czuję? tego nie wiem, to wie moja druga połowa, ja nie niestety mam rozdwojenie jaźni, tego się nie da opisać, czasem gdy ja zabijam a nie drugi ja to czuję rozkosz, krew spływającą po moim futrze, i co najdziwniejsze dziką satysfakcję- powiedział cicho i spokojnie w jego głosie słychać było coś dziwnego jakby był żądny krwi, lecz tylko się oblizał, nic po za tym.

Wardress

Powolni wadera wyłaniała się z mgły. Najpierw ujrzałeś jej połyskujące, nadzwyczaj długie kły, potem puste, białoniebieskie ślepia. Wszystkiego dopełniała granatowa sierść która nocą była wręcz czarna oraz jaskrawa, wielobarwna grzywka i ogon. Ciemne, ogromne skrzydła dodawały waderze rozmiarów. - Jaką masz technikę walki. - wymruczała obchodząc go dookoła.

Nagareboshi

moja technika walki, lubię walczyć z dwoma mieczami, najczęściej ich nie używam ,aktualnie nie mam gdyż moje stare zaginęły, teraz czekam na nie u el paso gdy walczę bez mieczy wygląda to tak że najpierw próbuje zmiażdżyć ręce, gdy nie są w stanie ich używać jest już łatwo, najczęściej uciekają lub próbują mnie zaatakować bezami wtedy robię uniki by ich zmęczyć, później wystarczy przegryźć tętnicę, wtedy już sam umiera- wycofał się do tyłu, tak by wardress go nie widziała i wskoczył na drzewo tak cicho że wardress nawet się nie skapnęła, przynajmniej miał taką nadzieję.

Wardress

- Chciałbyś mnie oszukać. Ale nie, jestem zbyt doświadczona. Znam każdy ruch wilka nie znając go. - Mruknęła spoglądając ku zajomowanemu obecnie drzewu przez wilka. - Masz dobrą technikę, ale gdybyś stanął przed wilczycą, czy walczyłbyś tak samo? - zapytała kładąc się na środku prowizorycznej areny.

Nagareboshi

jeśli zależało by od tego moje życie? nie. gdyż nie potrafię uderzyć wilczyc. kobiety są płcią piękną i nie chciałbym tego niszczyć-poczuł się że jest w niezbyt komfortowej sytuacji, zarumienił się ostro i poczuł że coś jest za nim, obrucił się i spostrzegł piękną białą wiewiórkę zeskoczyła z drzewa i rozłożyła błony pomiędzy łapkami a tułowiem.

Wardress

- Walcz. - rzuciła cicho Wstając powoli. Wiewiórka właśnie przelatywała nad łbem Ward. Jeden szybki ruch i wilczyca złapała ją w zęby. Po chwili puściła zwierzątko.
- Chce sprawdzićTwoje umiejętoności. - Ward uśmiechnęła się najładniej jak potrafiła.

Nagareboshi

nie walczę z kobietami już ci przecież mówiłem - był zdenerwowany- wcześniej powiedziałem: jeśli zależało by od tego moje życie? nie. gdyż nie potrafię uderzyć wilczyc. kobiety są płcią piękną i nie chciałbym tego niszczyć- uśmiechną się lekko lecz jego głos był zaniepokojony

Wardress

- Nie musisz walczyćtak, żeby zabić. Po prostu, chcę zobaczyć na co Cię stać. - mruknęła cicho uśmiechając się. Stanęła w pozycji gotowej do odparcia ataku.
- Tak czy ta kamm przewage, bo posiadam zdolność latania. - dodała.

Nagareboshi

ok. czy muszę na pewno?- zapytał zaniepokojony- czy jesteś pewna? ja osobiście nie walczę z wilczycami ani ich nie zabijam -stwierdził stanowczo wilk, przeskakując na następne drzewo na kolejne i dopadał wiewiórkę, tym razem nie latającą lecz szarą - niszczą drzewa- uśmiechną się xD

Wardress

- Nie byłbyś jeszcze w stanie mnie zabić, jesteś za słaby. Poza tym, wilczyca czy wilk - nie powinno Ci to robić różnicy. - uśmiechnęła się uprzejmnie.
- No chodź, nie bój się, ja Ci krzywdy nie zrobie.

Nagareboshi

o kej, ty masz przewagę latania a ja zaskoczenia, nie wiesz skąd cie zaatakuję- zeskoczył z drzewa za nią złapał ją za kark i przewrócił do tyłu przez własny łeb odrazu rzucił siej do gardła lecz gdy tylko poczuł krew odskoczył i zapytał: nic ci nie jest

Wardress

Uśmiechnęła się. Wślizgnęła się pod wilka i z całej siły kopnęła go w krtań odrzucając basiora do tyłu. Lekko potrzepała łbem wstając z ziemi.
- Nie znasz teżmojej taktyki. Czyżby zabrakło Ci tchu? - mruknęła.

Nagareboshi

nie naprawdę nie- był bardzo zaniepokojony - koniec już nie walczymy nie chcę się zmienić, naprawdę nie chcę, uwierz -zaczął się zwijać skręcać to wyglądało jakby walczył sam ze sobą przestał nagle jego oczy zrobiły się czerwone tak jak sierść lecz tylko przez chwilę bo nagle wydał z siebie dziki krzyk-NIE!-wszystko ustało wyglądał tak jak wcześniej

Wardress

- Rozdwojenie jaźni może Cię w pewnym stopniu wykluczać z testu. Przede wsyzstkim musisz udowodnić, że nad tym panujesz. Kolejne pytanie dotyczące watahy. Czy znasz jej przeszłość? Jeśli tak opowiedź mi o niej troche. - dodała z uśmeichem siadając wygodnie.

Nagareboshi

przykro mi ale nie znam może ty mi ją opowiesz-zapytał wilk z zaciekawieniem w głosie- a poza tym, sama widziałaś że potrafię zapanować nad tą chorobą , jest bardzo przydatna w sytuacjach krytycznych, gdyż ja nie czuję wtedy bólu, ja wtedy śpię a walczy moje drugie ja.