Test Xerri na wojowniczkę...

Xerri

Zwykła polana pełna różnokolorowych kwiatków. Dla innych może wydać to się słodkie, ale pod każdym kwiatkiem czai się jedna trująca osa. Jeśli taka wyłapie sobie ofiarę niech ta już pisze testament. Gdzieniegdzie znajduje się pojedyncza sosna. Mają twardą korę i rozległe gałęzie w sam raz do ataku. Na środku polany znajduje się także dużo piasku.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Samica przybiegła w to miejsce ze spokojem i skupieniem. Umiała bardzo dużo na test. Nie bała się. Czekała teraz na egzaminatorkę lub egzaminatora. Ciekawe kto to będzie! Samica usiadła niedaleko kwiatków i uśmiechnęła się szeroko.

Inna

Wilczyca mogła poczuć dmuchniecie w nos, jakby wiatr chciał jej zagrać na nerwach. Egzaminatorka była gotowa do testu, w stopniu nie mniejszym od adeptki.
Zielonkawa mgła przesączała się miedzy różnokolorowymi kwiatami. Powoli unosiła płatki, co nie było zbyt wyraźną demonstracją obecności Innej.
- witaj.- odezwała się wadera w głowie Xerri, używając telepatii.
- Jak Cię mam zwać, wilczyco?- zapytała w ten sam sposób, wciąż jej się nie ukazując. Obserwowała jednak najmniejszy jej ruch.

// Pamiętaj, że wszystko, czego nie opiszesz po swojemu, może być wykorzystane przeciw Tobie. A otoczenia praktycznie nie opisałaś.... Liczy się jakość, nie ilość. Powodzenia~

Xerri

Samica ze spokojem tak jak ją uczyła mentorka Elena, przybliżyła głowę do ramion, aby egzaminatorka nie mogła zaatakować od razu jej szyi. Na przykład z zaskoczenia.
-Moje imię to Xerri...-powiedziała ze spokojem i ostrożnością.

Inna

Egzaminatorka w dalszym ciągu nie ukazywała się wilczycy. Jaki miała w tym cel? Taki, jak każdy wróg- wyprowadzić ją z równowagi.
- Jestem Inna. Miło mi Cię poznać- wciąż przesyłała wypowiedzi telepatycznie.
- Na początek znienawidzona przez wszystkich teoria. Mam do Ciebie trzy pytania i oczekuję na nie dobrej i wyczerpującej temat odpowiedzi.
Czyżby wszystkie owady na łące zamilkły? Wiatr stał się mocniejszy i przybierał na sile.
- Dlaczego chcesz zostać wojownikiem, Xerri?

Xerri

Wilczyca spodziewała się tego pytania. Ale była na nie przygotowana więc odpowiedziała:
-Chciałabym móc jakoś pomóc watasze. Che się jakoś przydać. Miałabym wtedy możliwość stawania w wielkich wojnach przeciwko wrogim watahom. Oddałabym nawet życie za watahę Nocy. Kocham ją całym sercem i che jej bronić. Nie boję się zabijać za dobro watahy jak i krzywdzić innych na rozkaz. Tak jak powiedziałam chciałabym pomóc watasze.
Uśmiechnęła się szeroko i czekała na dalsze pytania.

Inna

- Pomóc Wataszy...- gdyby Inna miała materialną postać, mlasnęłaby językiem. Na szczeście, wciąż nie przybrała ciała i nie wykonała tego niezbyt przyjaznego gestu.
- Pomóc Nocy możesz też na inne sposoby; możesz być łowcą i karmić szczenięta i chorych, możesz być tropicielem, szpiegiem... Czy tylko wojna i atakowanie na rozkaz Cię w tym pociąga?- zapytała wadera, podpuszczając młodą wilczycę. Na chwilę obecną oglądała ją sobie z góry.
Wąska w talii, nikła kryza, suche łapy... trzeba Cię będzie sprawdzić, Skarbie- pomyślała, zostawiając te słowa dla siebie.

Xerri

-Nie tylko to... Wojownik musi być skupiony i opanowany. Silny. Wytrzymały i cierpliwy. Nie może być strachliwy, czyli musi być odważny. Gdy zobaczy krew swoją lub nie, nie może histeryzować i wpadać w panikę. Musi wiedzieć jak wykorzystać otoczenie do swoich celów i ciosów w walce. Ma być do reszty poświęcony swojej watasze, a szczególnie swojemu panu kim w tym przypadku jest Alfa, Bety i i Dowódcy Wojowników. Myślę ,że wszystkie te cechy mam... -powiedziała na jednym wydechu Xerri.

Inna

- I nie można było tak od razu? - zapytała telepatycznie wadera i gdzieś w jej sercu zajaśniał promyczek uśmiechu. Jakoś nie umiała być zołzą, kiedy widziała córkę Mroku.
- Kolejne pytanie. jaka była ostatnia wojna, w której udział brała Wataha Nocy? Gdzie, jak, dlaczego- powiedziała spokojnie, a jej melodyjny głos znów Xerri usłyszała nie uszami, lecz umysłem.

Xerri

-Ostatnio wataha Nocy walczyła w bitwie przeciwko watasze Ognia. Doszło do sojuszu. Tak teraz Noc ma sojusz z Ogniem. Tak jak powietrze ma sojusz z Wodą.-powiedziała wilczyca z uśmiechem. Musiała poczekać aż egzaminatorka się ujawni. Dziwnie tak gadać do siebie. Samica położyła się na piasku i czekała na dalszą część egzaminu.

Inna

... Czym popełniła straszny błąd. Inna zmaterializowała się w ułamku sekundy i skoczyła na wilczycę, przygniatając ją tak, że obie zaryły w podłoże. Złapała lekko za skórę tuż za uszami, utrudniając ruch głową i odwrócenie się egzaminowanej, kładąc się na niej jak samiec do krycia. Może i była smukła, ale była wieksza, więc walka mogła być wyrównana.
- Nigdy nie kładź się w obecności nieznajomych, a zwłaszcza dziwadeł, które słyszysz, a nie możesz zobaczyć. One Cię widzą i czekają na dobry moment- powiedziała wadera cicho, ale wyraźnie poprzez zaciśnięte na jej skórze zęby i kufę.

Xerri

Wadera spodziewała się tego ataku. Nie umiała się wyswobodzić z ataku wadery. Ale wpadła na pomysł! Z całej siły przeturlała się z Inną tak, że teraz egzaminatorka znajdywała się pod Xerri. Ale Inna nadal trzymała jej skórę za uszami, więc Xerri zaczęła uderzać jej łbem o glebę, aby ta puściła.

Inna

[s]//Jeśli leży Ci na plecach i gryzie za uszami, to jak Twój ogon może opleść jej pysk, a potem ją kopiesz zadnimi nogami w tył głowy? Musiałabyś sobie złamać kręgosłup i ogon za jednym zamachem. Poza tym sama opisałaś kwiecistą łąkę, a potem piszesz, że kładziesz się na piasku.

Nie nie, dla mnie to nie jest zdane. Chcesz poprawić, czy kończymy i próbujesz u kogoś innego? //[/s]

Post zedytowano.
Inna nie trzymała przeciwniczki mocno, więc jej szarpnięcie niemal wyrwało skórę spomiedzy jej zębów. Nagła zmiana pozycji niemal wytrąciła ją z równowagi, a poteżne spotkanie z ziemią mocno zabolało, o ile można tak powiedzieć o waderze, która nie ma zbyt swojego ciała. Jej instynkt powoli budził się po długiej drzemce. Tenebrae byłby zawiedziony, widząc, jak daje sobą pomiatać.
Puściła zatem wilczycę i próbowała odepchnąć ją łapami od siebie, jednocześnie hamując w sobie chęć zatopienia kłów w jej szyi.
Szkoda by było teraz, kiedy Xerii obudziła w sobie wojowniczkę.

Xerri

Samica odskoczyła od Innej i stała na dużej ilości piasku. Przypomniał jej się atak z treningu! Przecież teraz znajdywała się na obszarze piaszczystym. A Inna była na środku! Xerri zaczęła biegać wokół egzaminatorki. Trzymała równy odstęp. Zataczała wokół niej duże koła wzbijając przy tym w powietrze tumany kurzu i piasku. Nie było mowy o tym, ze Inna mogła ja zauważyć. Było tak gęsto od różnych rodzaju zabrudzeń. Samica skoczyła z rozpędu na pień drzewa odbijając się pod niego i rzucając się na egzaminatorkę. Barkiem uderzyła z całej siły w jej bark. Teraz przygniatała ja swoim ciałem do ziemi. Zaparła się łapami i stała nad egzaminatorką. Wgryzła się w jej szyję zaciskając tak, ze teraz Inna nie mogła za dużo oddychać, ale także nie dusiła się ostatecznie. Xerri bardzo mocno zaparła się tylnymi nogami, żeby Inna nie mogła uciec, a przednimi nogami napierała na jej klatkę piersiową. Z całej siły przyciskała jej płuca do ziemi.

Inna

Inna uśmiechnęła się i... zniknęła, a wilczyca opadła na ziemię bez najmniejszej szkody.
- Ostatnie pytanie, Xerri. Czy wystąpiłabyś przeciwko swojej rodzinie i przyjaciołom, gdyby Alfa wydała taki rozkaz- do walki?- telepatyczne pytanie dostało się do umysłu wilczycy na chwilę przed tym, jak zniknęła ostatnia zielonkawa mgiełka po duszy Watahy Nocy.

Xerri

Wilczyca zamyśliła się i po chwili powiedziała:
-Wojownik musi być do reszty lojalny swojemu władcy. Czyli w tym przypadku Alfie... Jeśli taki rozkaz wydałaby mi władza próbowałabym się dowiedzieć dlaczego mam to zrobić i z jakiego powodu mam stanąć z nimi do walki. Jeśli Alfa dałaby mi jakiś argument to bym to zrobiła...

Inna

- Dobrze. Pamiętaj o tym i bądź wierna Nocy, córko. Witaj w gronie wojowników, Xerri- powiedziała Inna i nie przeciągając zbytnio testu, ani nie siląc się na jakiekolwiek zbędne przemowy, odeszła, nie ujawniając się wilczycy ponownie.

/// Gratuluję. Pamiętaj jednak o czytaniu ze zrozumieniem i nie rób rzeczy niemożliwych. Powodzenia~

Xerri

Samica uśmiechnęła się i z radości zrobiła kilka salt w powietrzu. Była mega szczęśliwa. Popatrzyła jeszcze na polane i pobiegła przed siebie. Musi się innym pochwalić...
z.t