Test Samanty na łowcę

Samanta

Samanta przybyła tu aby zostać łowcą . Na jej pysku jawił się zawadiacki uśmiech . Czekała na swojego ,, tresera '' . Usiadła na trawie i machnęła ogonem po jej powierzchni . Wiatr sprawiał iż jej grzywka unosiła się do góry . Wadera zamknęła swoje ślepia i namyśliła się .
Kiedy je otworzyła . Popatrzyła na znajdujące się obok drzewo . Podbiegła do niego , jednocześnie warcząc . Jej pazury w biegu wbijały się mocno w glebę . Wskoczyła na drzewo i naostrzyła pazury na korze tego oto drzewa .
Zeskoczyła z pięknie oszlifowanymi pazurami . Usiadła głęboko oddychając i czekała .

Atrita

A zza gęstych krzaków obserwowała ją para chłodnych, białych niby śnieg ślepi. Czarne futro zaszeleściło bezgłośnie, gdy wadera wyłoniła się wolnym, dumnym krokiem spomiędzy splątanych gałęzi. Zatrzymała się w sporej odległości od wilczycy, mierząc ją wzrokiem natarczywie, jakby chciała sprowokować ją do jakiegoś czynu.

Samanta

Samanta zastrzygła uchem na dźwięki czyiś kroków .
Odwróciła się i dostrzegła nieznaną jej dotąd waderę . Szybko zmierzyła ją swoim wzrokiem . Jej ślepia patrzyły na nią nieustannie . Uszy stały a ogon zamiatał powierzchnię ziemi .
Pazury wbijały się coraz mocniej w wysuszoną glebę . Wilczyca nie wstawała . Wywiesiła swój krwisto-czerwony jęzor . Źrenice znacznie się powiększyły . Były tak duże iż można by rzec , że całe ślepia są czarne .
Samanta nie wiedziała , czy wadera jest jej testerem czy też nie . Wolała jednak się nie oddzywać i czekać na jakiś gest ze strony Łowczyni .

Atrita

Nie spieszyła się, nie miała tego w zwyczaju. Leniwym krokiem podeszła odrobinę bliżej, nadal jednak zachowując sporą odległość od wadery, z której nie spuszczała bacznego, badawczego wzroku. Oceniała, sprawdzała, błądziła białymi ślepiami po jasnym futrze, ciemnej końcówce ogona, smukłej sylwetce.
- Witam - odezwała się wtem lakonicznie, przekrzywiając nieco łeb. - Czy to Twoja łapa pragnie stanąć na ścieżce Łowcy?

Samanta

Samanta jeszcze raz zbadała swoimi ślepiami posturę wadery .
- Witaj ... Tak to ja . - Odpowiedziała . Jej głos był również lakoniczny . Przestała zamiatać ogonem . Ruszyła wolno w kierunku Łowczyni . Przelotnie myślała czy ta oto wadera nie jest czasem jej egzaminatorką . Wydawało jej się , że tak . Obca postać nawet zachowywała się jak łowca .
Usiadła , i zaczęła machać rytmicznie ogonem . Na jej pysku w ciągu dalszym jawił się zawadiacki uśmieszek .
Samanta swoimi ostrymi pazurami przeciągła po wysuszonej glebie . Zostawiła podłużne krechy . Popatrzyła na swoje dzieło .
Postanowiła zapytać Łowczyni : - Ty jesteś moją egzaminatorką ?

Atrita

Nie odpowiedziała od razu, przeciągając coraz bardziej ciszę. Machnęła krótko puszystym ogonem, prawe ucho położyła po sobie i dalej wpatrywała się w waderę. Ślepia, białe niby u ślepca, lecz widzące nadzwyczaj wiele, nie odrywały się od wilczycy nawet na ułamek sekundy.
- Owszem, to ja mam Cię wprowadzić na drogę Łowcy. Lecz czy mi się uda... Któż wie? - Kolejna wypowiedź naznaczona przeciągniętymi literami i znudzeniem. - Powiedz mi, Słysząca*, dlaczegóż pragniesz podjąć wyzwanie Łowcy?

*Dlaczego tak? Poczytaj sobie znaczenie imienia Samanta. Ach, jak ja uwielbiam symbolikę.

Samanta

Samanta dobrze znała odpowiedź na to pytanie . Machnęła energicznie ogonem po czym zaczęła opowiadać - Cóż .. Lubię polować na zwierzęta . Umiem dogadać się z innymi wilkami . Biegam bardzo szybko . Potrafię w bardzo krótkim czasie wymyślić sposób , w który to zabiję zwierzaka . Nie mam problemu z dobraniem się do większej zwierzyny - Uszy Samanty stanęły . Czekały na jakieś słowa ze strony Łowczyni .
Oblizała się na samą myśl o polowaniu na zwierzynę .

Atrita

Białe oczy zmrużyły się bardziej, skrywając więcej śnieżnego koloru za powiekami. Dotąd stulone ucho zadrgało i podniosło się, natomiast uśmieszek na pysku poszerzył się znacznie. Kpiący? Ironiczny? Przede wszystkim - chłodny.
- Nie pytam o Twoje zalety, nie pytam czy potrafisz polować. Z Twej wypowiedzi wynika jedynie, iż pragniesz posady Łowcy gdyż uwielbiasz polować. Pytam zatem: Dlaczego? I oczekuję wyczerpującej odpowiedzi.

Samanta

- Polowanie to moje , można by nawet rzec , że hobby . Uwielbiam zabijać zwierzynę a potem zachwycać się jej świeżym smakiem podczas uczty . - Nie wiedziała czy dla egzaminatora ta odpowiedź byłą wyczerpująca . Wolała więc od razu dodać , że : - Uwielbiam też smak krwi . Kiedy czuję jej zapach od razu muszę jej posmakować . - Znów machnęła energicznie ogonem i uniosła uszy . Miała nadzieję , że ta odpowiedź spełni wymagania Łowczyni .

Atrita

Biel całkowicie została połknięta przez mrok powiek, ogon drgnął jeszcze raz, po czym zamarł. Nawet wiatr nie zagościł w tych stronach, zamilkł, jakby wyczekując wyroku. Śmierci? Ależ skąd...
- Cały czas wychodzi jedno, wszystkie argumenty sprowadzają się do jednego: kochasz polować. Robić to możesz nawet bez tej rangi, która przeznaczona jest dla wilków, które pragną pomóc i wspierać Watahę Nocy. Polują, aby wyżywić młode, polują, aby zapewnić stadu dobrobyt i nie dopuścić do głodu. Smakować i delektować się krwią możesz nawet bez tej profesji. - Podniosła się, otwierając ślepia i obdarzając waderę przenikliwym, zimnym spojrzeniem. - Żegnam. - Odwróciła się i odeszła. Tak po prostu.

Samanta

Samanta zdenerwowała się . Z jej pyska zniknął uśmiech . Odwróciła się i dostrzegła odchodzącą Łowczynię .
Wadera teraz uświadomiła sobie , że musi zostać Łowcą . To było jej marzenie . Po chwili namysłu stwierdziła , że teraz puki jeszcze egzaminatorka nie wyszła z tej krainy musi coś profesjonalnie upolować .
Dojrzała potężnego jelenia .
Popatrzyła jeszcze chwilowo na odchodzącą . Zbliżyła się bezszelestnie do swej ofiary . Weszła bez wydania żądnego odgłosu na drzewo i naostrzyła sobie jeszcze raz pazury . Teraz były na tyle ostre , że od byle draśnięcia można było coś lub kogoś zranić , naciąć .
Weszła na znajdującą się tuż nad jeleniem gałąź i skoczyła .
Warknęła groźnie . Kiedy znajdowała się na grzbiecie jelenia zadała mu jedno porządne gryźnięcie w szyję .
Jeleń wydał z siebie ostatni odgłos , który był tak głośny , że Łowczyni na pewno go usłyszała i upadł na ziemię .
Samanta dumnie z niego zeszła . Pazurami nacięła skórę i oderwała ją kłami .
Kiedy poczuła zapach świeżego mięsa nie mogła się powstrzymać i zaczęła go pożerać . Krew ściekała jej z pyska jednak jej to nie przeszkadzało .
Obejrzała się za egzaminatorką i czekała na jakiś ruch z jej strony .

Atrita

*Pisałam, że odeszłam, ale niech Ci będzie.*

Łapy nie postawiły następnego kroku, ogon nawet nie drgnął o milimetr. Wtem wadera odwróciła łeb, a w jej ślepiach dostrzec można było raniący wręcz lód oraz iskierkę pogardy. Uszy postawione na sztorc oklapły nieco, język przesunął się po kłach, jakby wilczyca zastanawiała się nad czymś.
- Nie zawsze dostajemy to, czego chcemy. Nie nadajesz się na Łowcę Watahy - podkreśliła ostatnie słowo - i swego zdania nie zmienię. Polować możesz sama dla siebie, co jest Twoim nadrzędnym celem. Więcej żegnam nie powiem. - Wyszła z tej krainy, nie oglądając się więcej za siebie i zostawiając za sobą młodą waderę o jasnej i zarazem ciemnej sierści.

Samanta

Zawiedziona Samanta nie chciała tu już dłużej przesiadywać . Również wyszła z tej krainy .