Kamienna Pustynia - Test Akinori'ego na Wojownika!

Akinori

Niewielka pustynia, otoczona zewsząd kamieniami i żwirkiem. Wiadome, jest to, że nie są przyjemne w dotyku... Gdzieś w oddali można dostrzec zarysy jakiegoś wulkanu, prawdopodobnie nieczynnego.
I co? Jest tu coś jeszcze? Kompletnie nic, pustka i cisza.

W końcu zjawił się tu Akinori, krocząc pewnie przed siebie. Gdzie on w ogóle szedł? A na test. Więc na kogo miał zdawać? Na Wojownika.
Uznał, że to jest odpowiednie miejsce, gdyż teren jest duży (przynajmniej dla niego), istnieją więc nieograniczone możliwości.
Nareszcie usiadła na zadzie, w spokoju wyczekując egzaminatora. Ciekawiło go to troszkę, kto będzie przeprowadzał test, ale w sumie, wszystkiego dowie się w swoim czasie.
Zamyślając się i patrząc gdzieś hen przed siebie, trwał w miejscu.

Samuerian

A któż to się nam objawił? Czyżby pan Samuel, wielmoża i arystokrata w końcu wychylił się z nory i postanowił zrobić to, co ma do zrobienia jako Alfa swojego stada? Jego podkrążone oczy ukazały, że chyba nieco zabalował na Sylwestrze, jednak ktoś wymyślił, że po Nowym Roku idziemy do pracy, więc nie miał większego wyboru i musiał przyjść na tereny swojego stada i przeprowadzić test. Jednak Samuel to Samuel i mimo zmęczenia obdarzył Akinoriego szerokim uśmiechem. Czyż to nie syn byłej Alfy Eleny? Może być ciekawie.
- Witam - powiedział i kiwnął wilkowi głową. - Wojownik, prawda? Mogłem się domyślić. Dlaczego pragniesz obrać tę właśnie ścieżkę?

Akinori

Akinori obdarzył swojego egzaminatora przyjaznym uśmiechem i lekkim ukłonem.
Przed zaczęciem swej wypowiedzi, stwierdził iż Alfa wie, że jest synem El. Gdyby jednak nie wiedział, początek wypowiedzi nie miał by ładu i składu.
- Cóż, zapewne jak wiesz, Elena była dobrą Wojowniczką.. Już od małego zaczęła ze mną szkolenie. W sumie to od tego wszystkiego się zaczęło, pasja, zainteresowanie, pociąg i zapał. Wszystko było związane z tym stanowiskiem. Już wtedy wiedziałem, iż jest to moje przeznaczenie. Poza tym, każdy dobry Wojownik pomaga innym, a ja lubię pomagać. Chcę dbać o bezpieczeństwo watahy, chcę się w końcu w czymś przydać i sądzę iż teraz jest najwyższy czas.
Później wszystko potoczyło się z górki, bo wiem, że chcę zostać Wojownikiem. Koniec końców znalazłem się tutaj. - Powiedział z powagą, patrząc uważnie na Samuela.
Akinori dobrze pamiętał, jak to było gdy był mały i non stop prosił Elenę by praktykować, jednak nie mógł nigdy tego pojąć (oczywiście jako szczenię), że jest za mały na bicie się.. Stare dobre czasy.

Samuerian

Samuel kiwnął raz głową.
- Więc to pasja rodzinna, tak? - podsumował z uśmiechem. - Powiedz mi w takim razie, jakie posiadasz cechy, które mogą pomóc ci w prowadzeniu życia jako wojownik i dobrze spełniać swoje zadanie - rzucił następne pytanie, siadając na przeciwko Akinoriego. Elena istotnie, była doskonałą wojowniczką i nieopisaną Alfę, dlatego tym większym zaskoczeniem było dla niego jej nagłe odejście, którego absolutnie nie spodziewał się po takiej osobie jak ta właśnie wadera. Jednak różne rzeczy zdarzają się często i może coś nadrzędnego miało wpływ na jej decyzję, więc samiec nie śmiał w to wnikać. Spojrzał spokojnie na zdającego, oczekując odpowiedzi.

Akinori

- Z pewnością do cech które posiadam mogę zaliczyć: masę ciała to masa ciała, siła, inteligencja oraz spryt. - Powiedział, z naciskiem na inteligencję. No tak, to jest bardzo ważne, a w przypadku Wojownika, każdy ruch musi być dobrze zaplanowany, choć tak na prawdę.. Podczas walki, nie ma czasu na doskonałe planowanie.
- Masa ciała, cóż, często się przydaje, a zwłaszcza w walce z mniejszymi i może, że tak to ujmę gorzej zbudowanymi. A siła, wiadome, jak to w walce, jest niezbędna. Co do inteligencji, jest bardzo ważna, bo podczas walki trzeba myśleć, a nie sterczeć jak kołek i przegrać wszystko.. Spryt, przebiegłość, jeden wór. W walce są niezbędne. - Zakończył wypowiedź, nie spuszczając wzroku z Samuela.

Samuerian

Samuel kiwnął głową.
- A jakie w takim razie cechy posiadasz, które mogą być mało pomocne w kierowaniu się ścieżką wojownika? - zapytał, bowiem lubił, kiedy zdający mówił nie tylko o swoich zaletach - wtedy oznaczało to, że jest szczery i nie próbuje ukazać się w przekłamanej, wyolbrzymionej formie. A to bardzo cenił sobie pan egzaminator.

Akinori

- Cóż.. Czasem niestety jestem zbyt pochopny i to jest niestety wielki problem, z którym staram się walczyć. - Powiedział z cichym westchnieniem. Nie był on wilkiem idealnym, jak większość, która paraduje po krainie. Wiedział, jakie ma wady, wiedział, co może mu przeszkodzić w zdobyciu tej rangi, jednak uporczywie stara się z tym wszystkim walczyć.
Wyprostował się nieco bardziej, nadal przyglądając się swemu egzaminatorowi.

Samuerian

Samuel kiwnął głową.
- Rozumiem, że dużo trenowałeś przed przystąpieniem do testu - powiedział spokojnie. Skinął głową i spojrzał na swojego golema. Sporo czasu minęło, od kiedy go stworzył, więc obawiał się, czy powinien go wykorzystywać tak intensywnie (dżizzz, przysięgam, że to nie miało tak zabrzmieć ;3;). Zmrużył więc oczy i mruknął sentencję:
- Bellator fumi - po czym przed Akinorim pojawiła się postać wysokiego, barczystego samca o siwej barwie, wydającego się stworzonym z dymu, który się nad nim unosił. Wilk ów w rzeczywistości był iluzją, więc nie mógł skrzywdzić nikogo, ani być skrzywdzonym, niemniej mózg potrafi tworzyć silne bodźce, które nie mają oparcia w zmysłach. Alfa spojrzał na swoje dzieło, a następnie na Akinoriego i skinął głową, na znak, żeby jego twór rozpoczął walkę. Dymowy wilk skoczył w stronę zdającego jednym susem, kierując się w stronę gardła.

Akinori

Akinori wziął głęboki wdech i napiął mięśnie, odskakując w bok. Gardło? Wystarczyłby jeden cios i koniec...
Warknął głucho, patrząc spod łba na przeciwnika i ruszył w jego kierunku. To miał być oczywiście ''plan'', ''gierka''. I już, już się zdawało, że skoczy na niego, a jedynie w ostatniej chwili odskoczył w prawo.
Mając kilka sekund, znajdywania się za wilkiem, natarł na jego tylną, prawą łapę. Próbując go w nią ugryźć, a następnie odskakując w tył, koniec końców przyjmując pozycję boją. W takiej pozycji natarcie na szyję jest raczej wykluczone, gorzej z brzuchem...

Samuerian

Jednak miejsce, w które Akinori skierował swoje zęby jedynie rozpłynęło się, zaraz tworząc ponownie siwą, dymową łapę. Przeciwnik zwrócił pysk ku zdającemu i przyjął również bojową pozycję, rozstawiając łapy tak, aby zachowanie równowagi nie było trudne, a wyszczerzone zęby i resztę kufy napiął i obniżył wraz z szyją. Był to wyraźny znak, że teraz Akinori ma wykonać swój ruch, podczas gdy Samuel stał z boku i uważnie obserwował całą walkę, jednocześnie sterując swoją iluzją.

Akinori

Warknął przeciągle i w pewnej chwili zaczął go okrążać, dosyć szybko i sprawnie, by wywołać małe otumanienie.
Trzeba wykorzystywać otoczenie, czyż nie? Dlatego Akinori zaczął robić ''ciaśniejsze'' kółka i gdy był z przodu pyska swego przeciwnika, podwinął łapę, sypiąc garścią żwirku oraz kamieni basiorowi po ślepiach. Po tym ruchu, ruszył na zadnią część wilka i skoczył na jego grzbiet. Próbował zrobić to, czego uczyła go Elena na treningach, przygnieść bokiem, wtedy niestety walka jest skończona, ale zobaczymy w ogóle co z tego wyjdzie i czy mu się uda to wykonać.
Akinori był skupiony na swym przeciwniku i nie chciał pominąć najmniejszego szczegółu. Teraz liczył się on i rywal.

Samuerian

Dymowy niemniej był pod stałą kontrolą Samuela, a ten, będąc z boku, nie dał się łatwo omamić, jednak Akinori nie mógł o tym wiedzieć. Iluzja także nie była w stanie zareagować na rzut piaskiem w oczy, więc nie straciła czujności, kiedy Akinori skierował się do jego zadu. Wykonał szybki zwrot w drugą stronę i rzucił się ku zdającemu, tym razem celując zębami prosto w tylną łapę wilka, aby uszkodzić jedną z jego kończyn, co znacznie osłabiłoby wytrzymałość i równowagę samca, chcąc w ten sposób sprawdzić, jak radzi sobie z atakami na tylne części ciała.

Akinori

Ledwo bo ledwo, ale Akinori odsunął łapę, lecz naprawdę mało brakowało. Momentalnie obrócił się i natarł na gardziel basiora. Szkoda, że jest z dymu, ponieważ nie da się tutaj tak na prawdę zaatakować.
Jeżeli ten manewr mu się nie uda, to będzie połowa sukcesu, później wiedział co zrobić. Chciał natrzeć na łopatki, tam jest taki punkt, że wystarczy lekko wbić pazur i paraliżuje całą przednią partię ciała. Przynajmniej tak mówiła Elena, choć sam Akinori tego w ogóle nie wypróbował.

Samuerian

naprawdę, naprawdę, naprawdę, proszę. ;3;

Samuel obserwował uważnie całą akcję, sterując kolejnymi ruchami dymowego wojownika, by w końcu z zadowoleniem kiwnąć głową i pstryknąć palcami, na co iluzja rozpłynęła się w powietrzu w jednej chwili. Samiec podszedł do Akinoriego i odczekał chwilę, żeby ten mógł się zregenerować.
- Widać, że potrafisz zarówno obronić się przed atakiem, jak również znasz przydatne ruchy ofensywne. Najwyraźniej masz za sobą dobre szkolenie i wiedziałeś, jaki moment wybrać, żeby zgłosić się na test na wojownika. Czy jesteś gotów przyjąć posadę wojownika Ognia? - zapytał.

Akinori

Już koniec, wilk zniknął, Akinori stanął przed Alfą Ognia, uśmiechając się lekko.
- Oczywiście, że jestem. - Powiedział pewnie, prostując się. Teraz chwila prawdy, zda, albo nie zda, oto jest pytanie.
Przekręcił łeb, bacznie lustrując Samuela. Jakoś w głowie miał pustkę, nie myślał o niczym, kompletnie. Mózg oczyszczony, na pewno to tylko tymczasowo i przez jakiś czas. Po teście mu przejdzie, oby..

Samuerian

Samuel kiwnął głową i nieznacznie uśmiechnął się do Akinoriego.
- W takim razie gratuluję - jesteś pełnoprawnym wojownikiem Ognia. Mam nadzieję, że dobrze będziesz sprawował się na tym stanowisku - powiedział spokojnie i przekrzywił głowę nieznacznie. Wysiłek spowodowany podtrzymaniem iluzji był dość spory, ale lepsze to niż walczenie samemu - Alfa nigdy nie pchał się do rękoczynów.

Akinori

- Dziękuję, bardzo dziękuję! - Powiedział z uśmiechem, kłaniając się lekko. Machnął parokrotnie ogonem i popatrzył na Alfę.
- Cóż, więc jeszcze raz dziękuję i sądzę iż na mnie jest już czas. - Dodał, odwracając się w tył i uśmiechając przy tym szeroko.
Skinął ostatni raz łbem i ruszył przed siebie. Nie było już potrzeby by przebywał w tym miejscu. Zdał i to było ważne, teraz będzie mógł się jakoś przysłużyć w watasze i chętnie jej pomoże.

zt.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się i kiwnął głową na pożegnanie świeżo upieczonego wojownika. Chyba czas w końcu powrócić do swoich obowiązków jako Alfy i porządnie zająć się watahą. W tym wypadku miał do zrobienia coś ważnego, w związku z czym wstał i począł przemieszczać się na inne tereny swojej watahy, gdzie odbyć się miała obrada jego stada. Miał nadzieję, że zdąży wszystko przygotować, zanim członkowie Ognia zaczną się schodzić na miejsce i nie będzie musiał tłumaczyć się ze spóźnienia. W ten oto sposób, samiec zniknął z miejsca testu Akinoriego.

zt.