Domek pośród fal - miejsce Viktorii

Seele

Dookoła obecnych zebrała się biaława mgła, która po chwili zebrała się w jedno miejsce. Jasny zarys nierozpoznawalnej postaci z każdą chwilą był wyraźniejszy. Po chwili wadera zmaterializowała się i lewitowała tuż za Schattem.
- Witajcie. - Rzekła, siadając gdzieś w pobliżu. Czekała na resztę. O ile ktoś jeszcze miał przyjść...

Dante de Cossa

- Witaj... - Powiedział nieco zdezorientowany, ten głos dochodził z... góry. Spojrzał do w tamtą stronę. Dopiero wtedy dostrzegł Selera. Gdy Seele usiadła, uspokoił się i jego głowa wróciła do naturalnej pozycji.

KokuRai

Koku przyszła, ponieważ usłyszała że ma tutaj być jakaś impreza, ale jak na razie widziała tylko Schatta. Mała wadera rozejrzała się, a jej oczka ujrzały jakiegoś ducha. Ze strachu zaczęła się cała trząść. Podeszłą do szczeniaka patrząc na ducha. - Cześć - powiedziała, ale nadal pamiętała to co powiedziała do niego. Troszkę była zawstydzona.

Ines

Skuliła lekko uszy. Chłodno się zrobiło.. tak nagle. Obejrzała się za siebie. -Schatt! Cześć!- powiedziała i spojrzała na niewyraźną postać.. duch.. -Emm.. jestem Anabell, lub jak wolicie Anabella..- przedstawiła się i skinęła pyszczkiem.

Dante de Cossa

- Cześć Koku - powiedział i usiadł na ziemi. - To jest Seele - przedstawił im ducha. Wiele nie mówiła, więc trochę ją wyręczył. - To kiedy zaczynamy imprezę? Duchy oczywiście są mile widziane. Dodadzą niepowtarzalnego charakteru.

KokuRai

Koku spojrzała na Schatta, a następnie na ducha. - Witam. Jestem KokuRai - przedstawiła się duchowi. - Przepraszam - powiedziała prawie niesłyszalnym tonem. Usiadła, a jej głowa była skierowana w stronę ziemi, ale gdy usłyszała słowa Schatta ,,To kiedy zaczynamy imprezę" to głowa jej się podniosła. - No właśnie kiedy zaczynamy - rzekła, ale jej głos nie był do końca wesoły.

Dante de Cossa

Schatt czekał niecierpliwie. No w końcu po coś tu przyszedł. Chciał się trochę pobawić. - A tak w ogóle, o co u ciebie, Seler? - Duchy musiały mieć bardzo interesujące życie, przynajmniej tak mu się zdawało. Mogły się nagle pojawić i dręczyć innych.

KokuRai

Koku spojrzała na ducha i czekała, aż odpowie szczeniakowi. Jej czerwone oczka zabłysły. - Schatt kim zostaniesz w przyszłości? - zapytała zaciekawiona. Nudziło jej się trochę, ale miło jest siedzieć w fajnym towarzystwie.

Dante de Cossa

- Może łowcą? Nie mam jeszcze pomysłów na przyszłość. A ty? - Spytał i czekał, aż mu odpowiedzą. Był ciekawy, co planuje Koku. Może tropiciel? Ale on tego nie planował. To zależało od niej.

KokuRai

- Ja chciałam zostać magiem - powiedziała uśmiechnięta. - Łowca do ciebie pasuje - rzekła, a jej ogon zaczął machać. Koku rozejrzała się, ale jeszcze impreza się nie zaczęła. Koku zrobiła się troszkę głodna, ale nie wiedziała czy oni mogą już jeść ze stolika.

Seele

- Nic się nie zmienia, nudy. Co innego może robić duch? Łowca... bardzo interesująca ranga. A jakie największe zwierze upolowałeś? - Spytała uśmiechnięta od ucha do ucha. - Mag... Jesteś czyją córką, bo jakoś nie kojarzę... - Zadała kolejne pytanie. Dawno nie widziała nikogo żywego.

Dante de Cossa

- Niedawno upolowałem sarnę, dotychczas polowałem tylko na zające. - Powiedział zawstydzony, niedawno zaczął stawiać sobie poprzeczkę w polowaniach, lecz po pierwszym krwawym polowaniu na jelenia po prosu się bał. To było dawno. Jeszcze w innej krainie.

KokuRai

Koku spojrzała na ducha i się uśmiechnęła. - Moja mama to Atrita - powiedziała do ducha i się uśmiechnęła. Młoda wadera spojrzała na Schatta i się szeroko uśmiechnęła. Koku rozejrzała się, a jej ogon zaczął szybko machać.

Samuerian

Jael uśmiechnął się szeroko na widok osobnika jego płci.
- Cześć. - powiedział podchodząc do wilka. - Nazywam się Jael. - szczeniak jeszcze spojrzał w stronę nowo przybyłych: dwóch wilczyc, ducha i tego wilka do którego podszedł. - A ciebie jak zwą? - Jael rozejrzał się. Ta wilczyca Anabell była na prawdę ładna, ta druga KokuRai, córka Atrity także... Podobnie jak Lea, Ada, Viktoria, a także ten duch... jak ją przedstawił wilk... Seler? - Jael uśmiechnął się. - Także ten duch promieniował pewnym pięknem... Zaraz jednak basior przestał oceniać wilczyce i spojrzał na wilka czekając na odpowiedź.

Dante de Cossa

- Schatt, jestem Schatt. - Powiedział spokojnie Schatt. Po raz pierwszy w tej krainie poznał wilka w jego wieku i mającego tą samą płeć, wcześniej był tylko Weasley, ale on był wiecznym dzieciakiem. Może będzie miał kolegę? Choć raz, choć raz...

Ines

Usiadła i uniosła nieco pysk. Owinęła ogonem łapy i patrzyła na Selera.. Seler.. An nie przepadała zbytnio za warzywami. -Miło poznać Jael. - spojrzała na niego i się uśmiechnęła. Machnęła końcówką ogona.

Viktoria

Ja też chciałabym być łowcą lub magiem. A może nawet mieć obie rangi. - Rozmyślała Viki. Była szczęśliwa, że przyszło tyle gości. Zarumieniła się gdy Jael pocałował ją w łapę. To było coś nowego dla niej. Była tu Koku, Schatt, Ada, Lea, Anabell, Seler i Jael. - Schatt mi też udało się upolować sarnę - Viktoria podeszła do spiżarki. Zaczęła ciągnąć za sobą sarnę i jagody - Proszę, ja też mam jedzenie. No bo jak można zrobić imprezę bez jedzenia? - Viki uśmiechnęła się teraz do Ady. Ta mała wilczyca miała sporo siły niż mogło się wydawać - Ada stój! - Krzyknęła. Mała wilczyca biegała w kółko! Jeal dziwnie się zachowywał, jak uważała Viki. Pierwszy raz ktoś dałjej całusa. I to w łapę. Viktoria była pod wrażeniem.

// Ada ja przecież mam drzwi, więc co mówisz, że ich brakuje? Halo! To jest impreza z okazji wybudowania domu. Ale Ci daruję. Tylko nie niszcz mi drzwi! :) //

Ines

Anabell spojrzała szarymi oczami na Viki. -Hej Vikuś! Myślę, że będzie fajna impreza!- zawołała i machnęła szybko ogonem. Może być miło i to szczerze! Tyle osób to jest na prawdę.. jej.. dużo wilków. Anabell aż zaniemówiła chwilowo z wrażenie. Dopiero to dostrzegła- w tej chwili.

Viktoria

Dzięki, że przybyliście! - Viki machała ogonkiem - Tak się cieszę, że jesteście. Myślałam, że nikt nie przyjdzie po tym co zrobiłam. No ale nie ma czasu na smutki! Czas zabawy. - I Viki zaczęła podskakiwać wymachując ogonkiem na prawo i lewo. Te podskoki to miał być taniec, ale młoda wilczyca była za szczęśliwa by móc sobą sterować. Zaczęło kręcić jej się w głowie. Upadła wreszcie na Schatta i Jaela. - Hahaha! Sory... haha... sory chłopcy! Buahahaha! - Viktoria nie mogła przestać się śmiać! - Brzuch mnie boli! Ratunku! Hahaha! - Tak zaczął ją boleć brzuch ze śmiechu. Viki miała nadzieję, że ktoś pomoże jej wstać z chłopców!

Naomi

Ada próbując pomóc Viki również upadła. -Viki, ty grubasie.!-krzyknęła żartobliwie. Jednak podniosła się szybko i już druga próba była skuteczna. -Wiecie co, chciałabym aby była taka ranga jak architekt czy budowniczy. Bo właściwie tylko te dwie mnie interesują. Słyszałam, że jeszcze powstają jakieś nowe. -powiedziała kończąc uroczym uśmiechem. Następnie złapała łapę Jaela i pociągnęła ją do siebie tak by Jael się zbliżył -Chodź rozkręcimy trochę tą bibe- powiedziała do niego. Nie miała na myśli jakiegoś podrywu. Mama ostrzegała ją przed takimi jak on. Znaczy "podrywaczami" Nie chciała się w nim zakochać, bo on "złamałby jej serduszko". Uśmiechnęła się do Jaela i zachęcając do wspólnego tańca.