Polanka z wodospadem Lii

Lia

Tak do Lii szczegulnie dotarły te ostatnie słowa Kayly,ze trzeba żyć pszyszłością a nie odwracać się w to co minęło.Tak te słowa powinny być mottem Lii ponieważ to ona ciągle powraca do tego co było,łącznie z tymi wszystkimi złymi chwilami i tragedją kiedy zginęła,więc rzekła:
-Tak rozumiem cię ale i chciałam powiedzieć ci że twoje ostatni słowa chyba przemówiły mi do rozsądku, ja od momętu mojej śmierci wszystko rospamiętuję,a ty masz rację że trzeba patrzeć w pszyszłość.-powiedziała z zangażowaniem,lecz nie zdała sobie sprawy z tego że powiedziała o swojej śmierci,tak głupia Lia zapomniała że Kayla o tym jeszcze nie wie...tylko jak jej to teraz wytłumaczyć-głowiła się teraz.

Kalamität

Nagle w tym miejscu zjawił się Kamilok. Towarzyszył mu ól głowy i feniks, którego po drodze w dziwny sposób znalazł. Feliks usiadł mu na ramieniu i rozglądał się z zaciekawieniem. Kamil nieufnym wzrokiem ogarniał wszystko dookoła. Nagle stanął przed nim wodospad oraz długa i szeroka rzeka. Usiadł i spojrzał w swe odbicie. Może to śmieszne, ale czuł, że świat jest naprawdę dziwny. Nie rozpoznawał sam siebie. Zupełnie stracił pamięć, choć o tym nie wiedział.

Lia

Lia spostrzegła wilka siedzącego przy rzece,wyglądał całkiem miło więc podeszła do niego porzucając wszystkie swoje dotychczasowe zajęcia i przywitała się:
-Witaj,jestem Lia-przedstawiła się i usiadła obok niego.

Kalamität

Kamil spojrzał szybko na samicę, Feliksa zaś nastroszyła się. Odsunął się o kilka kroków i nieufnym wzrokiem ogarnął Lię. Nie wyglądała niebezpiecznie, jednak musiał uważać.
- Kamilok von Kassander. - szepnął z niechęcią. Napił się wody i westchnął. Położył się na brzegu rzeki. Próbowałsobie coś przypomnieć, przynajmniej to, skąd się wziął. Jego próby był daremne.

Lia

-Ach tak miło mi cię poznać,co cię tu sprowadza???-zapytała choć zauważyła że wilk cofną cię na jej widok więc myślała czy nie przestraszyła go lub może uraziła czymś.

Kalamität

Głowa wilka spoczęła na jego łapach. Westchnął bezgłośnie i rozejrzał się. Nowe miejsce, nie widział go nigdy. Zaciekawiło go trochę, jednak nie przyciągało. Feliksa. Spokojnie krążyła w poszukiwaniu żeru. W końcu opadła szybko na zająca i zjadła go. Podleciała do swego pana i usiadła na ziemi tuż obok niego. Niespokojnie spoglądała na Lię.
- Mnie tu nic nie sprowadza. To ja powiniem zadać Tobie to pytanie, co Ciebie nakłoniło do podejścia do mnie. - wymamrotał cicho, choż wyraźnie i spojrzał w dal. Ciekawiło go to, co się tam znajdowało.

Lia

-Pytasz mnie czemu do ciebie podeszłam...odpowiedź jest prosta, chciałam iii chcę się z tobą zaprzyjaźnić.Wyglądasz na miłego.-Wytłumaczyła się wilkowi choć sama zastanawiała się jak to się stało że porzuciła swoje wszystkie dotychczasowe zajęcia i podeszła do basiora...było to dziwne a wyglądało to tak jakby wilk przyciągał ją do siebie, teraz Lia poczuła się trochę niezręcznie.

Kalamität

Wilk nagle zesztywniał.
- Wiesz, chyba masz rację. Ale ja jestem tylko zwykłym durniem z amnezją, który nie ufa nikomu. - powiedział pełen spokoju - Rozumiem ciebie.
On jednak nie czuł się ani trochę niezręcznie. Przez jego facjatę przebiegł obojętny uśmieszek, po czym zanikł całkowicie. Chyba pierwszy raz tak ostro i prawdziwie się wyraził o sobie.

Lia

-E tam...chyba nie jest z tobą aż tak źle.-Odrzekła do wilka i poczuła się już lepiej,Lii wydawało się że basior jest bardzo miły.

Aleksandra

Aleksandra włóczyła się po krainie i dotarła do tego miejsca,był tu wodospad rzeczka i małe jeziorko,Ola nie miała pojęcia że wkroczyła na cudze terytorium rozejrzała się i położyła na zielonej trawce.

Lia

Lia spostrzegła wilczyce leżącą nieopodal na trawie. Lubiła gości więc nie miała nic przeciwko temu, lecz zastanawiała się czemu wadera nie przywitała się z nimi więc zawołała:
-Hej...podejdź do nas,spokojnie nic ci nie zrobimy.-zawołała ją tak bo przecież nie znała imienia tej wadery.

Zed

Basior włóczył się po zakątkach tejże krainy, a i tak nie miał nic lepszego do roboty. Dotarł w to miejsce całkiem przypadkowo. Spostrzegł też, że nie jest tu sam, ale jakoś nie miał ochoty nawiązywać żadnych konwersacji, przynajmniej nie w tej chwili.
Usiadł nieopodal i swoimi ślepiami ogarniał całe to towarzystwo.
Poznał też znajomą sylwetkę. Tak tak... To Lia, była partnerka Massacre'a. Ciekawiło go też to, że nawiązywała znajomości z innymi basiorami. Ciekawe co powie na to Massacre!
Cóż... On zresztą jest duchem więc co mu po tym.
Pochylił nieco łeb tak jakby chciał pozostać niezauważonym.
Teraz tylko obserwował co ciekawego się wydarzy dalej.

Lia

Lia nagle odwróciła wzrok od wilczycy,teraz jej uwaga była skierowana na czarnego basiora który leżał nie opodal.Tak Lia kojarzyła tego wilka...i nagle ją olśniło już wiedziała kto to,był to brat Massacrea Mort...tylko co on tu robił. Lia postanowiła zapytać:
-Hej co tu robisz???-krzyknęła do basiora.

Zed

Mort wyszczerzył swe kły jednocześnie się uśmiechając z nutką ironii.
Nie odpowiedział jej na pytanie, bo po co miała wiedzieć po co tu przyszedł.
Zresztą nudziło mu się więc przylazł tu tak po prostu...
-Zombie...- mruknął pod nosem.
Doskonale pamięta ile ich łaziło po Naggaroth. Tępiono ich tak samo jak słabych i nieudolnych. Nie byli bowiem przydatni, postrzegani jedynie jako pasożyty nie warte zrozumienia.
Jego uwagę przykuła zaś tamta druga wilczyca. Och tak, świeża krew jak widać. Przypatrywał się jej z uwagą, zaś o Lii chwilowo zapomniał.
Po upływie paru minut ocknął się i spojrzał na białą waderę z lekką pogardą. Spostrzegł, że ona nadal się na niego gapi nieubłaganie.
-Czy czegoś Ci trzeba?- spytał po czym zaśmiał się szyderczo.
No ba, mógł jej pomóc, ale chyba wrócić do grobu.

Lia

Lia wiedziała że mort jest do niej negatywnie nastawiony przez to czym jest i jaka jest,w głębi duszy Lia nie miała ochoty robić awantury ale była szczera do bólu i mówiła zawsze prawdę:
-Mort jak ci coś nie pasuje to się nie odzywaj,myślisz że twoja żałosna gadka mnie wzrusza,jeśli tak to się gorzko mylisz i wyobraź sobie że ty mi do niczego nie jesteś potrzebny więc jak ja ci nie pasuje to kim jestem i jaka jestem to sobie odpuść i nie odzywaj się lepiej!!!!!!!-wykrzyknęła pełna złości to dało upust jej nerwom kumulujących się w niej od dłuższego czasu,więc to sprawiło jej nijaką ulgę.

Zed

Mort wzdrygnął. Jego prawa łapa nieznacznie się uniosła jakby chciał tą waderę sprzątnąć na miejscu, ale powstrzymał się. Na jej nagły wybuch złości zareagował podobnie jak wcześniej gdy go pytała co tu robi, czyli uśmiał się jak nigdy!
-No proszę, zadziwiasz mnie swoją agresywnością. Szkoda tylko, że nie wiesz do kogo te słowa kierujesz, moja droga... Masz po prostu szczęście, że dziś nie mam ochoty na żadne walki.- odrzekł mrucząc coś pod nosem w międzyczasie.
Pewnie jej ulżyło, a więc jednak przydał się jej do czegoś. On lubił wysłuchiwać takie nagłe wybuchy złości. To napawało go jeszcze większą satysfakcją. Dziwne, nieprawdaż?

Aleksandra

Aleksandra leżąc na trawie przyglądała się całemu temu zajściu,dziwił ją jeden fakt czemu ta błękitna wadera się tak zdenerwowała na tego basiora który leżał nieopodal.Teraz to on był w jej centrum uwagi,tak Olka zainteresowała się nim...był jakiś inny od wszystkich lecz sama nie do końca wiedziała na czym ta jego ''inność'' polegała.Więc postanowiła coś powiedzieć:
-Witaj...-zwróciła się ku wilkowi.

Zed

Nagle zastrzygł uszami i zwrócił łeb ku waderze, której to wcześniej tak maniakalnie się przypatrywał.
-Witam.- odrzekł jeszcze nieco nie pewnie, bo przecież nie znał tejże istotki.
Wolał obserwować niźli wchodzić w bezsensowne pogaduszki. Dla tej wadery mógłby zrobić wyjątek.
-Jestem Mort, były strażnik granic Naggaroth.- dumnie wypiął przy tym pierś ukazując tym samym swoje mięśnie.
Kto powiedział, że jest dla każdego niemiły? Przeważnie tak jest, ale to właśnie zależy od tego czy dana istota jest warta jego uwagi...

Lia

Lia miała dość Morta a siedział tu dopiero parę minut, jej zdaniem był zarozumiały. Stwierdził że Lia jest agresywna, broń boże on po prostu wkurzał ją swoim zachowaniem właśnie tak to było. Lia spostrzegła również dziwne zachowanie wadery którą wołała do siebie, no ale cóż co teraz ona miała na to powiedzieć:
-Jesteś naprawdę przemądrzały...i wyobraź sobie że dobrze wiem do kogo mówię, do ciebie i radze ci lepiej opanuj się.-powiedziała nieco spokojniej do basiora.

Zed

Mort usłyszał jak tamta biała znowu coś mamrocze w jego stronę.
Tym razem "radziła" mu się opanować? Ho ho ho!
-Ty mi radzisz? A co jeśli tego nie zrobię? Zjesz mnie? Ha ha ha!- parsknął śmiechem tak dziecinnym, że aż sam się zdziwił.
-Posłuchaj mnie teraz uważnie. To, że byłaś partnerką mojego brata, nie daje Ci żadnych przywilejów by tak zwracać się do mojej osoby, a radzić to możesz szczeniakom jak mają się załatwiać.- Skontrował wypowiedź wadery.
On nie lubił gdy ktoś dawał mu jakiekolwiek rady. Sam doskonale potrafił się sobą zająć.
Znów spojrzał kątem oka na tamtą waderę.