Kącik Waspa

Wasp

Zaśmiał się, widząc, że Ariana chciałaby mu pomóc. Na szczęście udało mu się wstać bez korzystania z pomocy szczeniaka. Spojrzał na nią i powiedział, siadając obok niej. - Wszystko w porządku, mała. Nie musisz mi pomagać.

Carly

Popatrzyłam na Ariśkę. Cariba delikatnie trzepocząc skrzydłami usiadła na drzewie obok, przyglądając się sytuacji. W moim gardle widniała jedynie cisza. Po chwili otworzyłam pysk, chcąc coś powiedzieć.
- Wasp, chciałam Cię przeprosić. Za to... - westchnęłam - ...że powiedziałam małej że jesteś jej ojcem. Chciałam po prostu stworzyć dla niej rodzinę, jaką straciła.

Ariana

Ari spojrzała na niego i powiedziała -jesteś moim tatą - i spojrzała w jego oczy.Bała się jego zgrozy w oczach.

Wasp

Uśmiechnął się lekko i przytulił mocno Carly. Wyglądała na przejętą tą sytuacją. - W porządku, rozumiem to - powiedział. Udał, że nie dosłyszał tego, co powiedziała Ariana. Nie pasowało mu do końca, że nazywa go ojcem. Bo Wasp nigdy nim nie będzie. Ale jeśli sprawiało jej to przyjemność to cóż, przeżyje...

Ariana

Maleństwo rozpłakało się i schowało się pomiędzy łapami Carly, trzęsąc z płaczu.Tatusiu wróć -pisnęło i trzęsło się.

Wasp

Usłyszawszy płacz, odsunął się od Carly i spojrzał na szczeniaka. Przez chwilę patrzył na małą jak zahipnotyzowany, chyba po raz pierwszy w życiu zrobiło mu się przykro na widok nieszczęścia młodego wilczka. Objał Arianę łapą i przyciągnął do siebie, lekko przytulając. Pochylił nad nią pysk i powiedział. - Dobrze. Będę twoim tatą.

Ariana

Maleństwo przytuliło się do tatusia Waspa. łza popłynęła, a maleństwo przytulone zasnęło uspokojone.

Wasp

Wasp zszokowany tym, co przed chwilą powiedział, patrzył na śpiące szczenię. Niedawno jeszcze mówił sobie, że to sprawa Carly i jego nie obchodzi, a teraz? Powiedzenie małej, że będzie jej ojcem było równoważne z zadeklarowaniem, iż będzie się nią opiekował. Jednak nie żałował.

Ariana

Maleństwo drgnęło przez sen. Jakby walczyło z koszmarem.

Wasp

Położył się obok małej ostrożnie, by nie zbudzić jej ze snu. Być może śniło jej się coś paskudnego, ale sam doskonale wiedział, że lepiej śnić najgorszy koszmar niż zostać zbudzonym. Przyglądał się Arianie uważnie, jakby zaczął przypominać sobie chwile, które spędził z Amiją, gdy była równie młodziutka.

Ariana

Maleństwo ponownie drgnęło i powiedziało przez sen kochałam i ucichło.

Carly

Patrzyłam na całą sytuację. Czułam, że się rozpłaczę. Po chwili przylgnęłam do ziemi, chowając pysk w łapach. Puściłam wodzę uczuciom i po moim pysku poleciały łzy.

Wasp

Słysząc szlochanie, przeniósł wzrok z Ariany na Carly. Zaśmiał się, gdy zobaczył, że jego partnerka się rozkleiła. - Nie becz, kobito - powiedział z rozbawieniem.

Carly

- Ale to takie wzruszające! - pociągnęłam nosem.
W końcu położyłam się już normalnie obok partnera. Wtuliłam pysk w jego sierść. Westchnęłam, patrząc na feniksa Ariany.
- Ashley - gwizdnęłam, wskazując na gałąź, na której siedziała Cariba.
Feniks poderwał się do lotu, siadając na drugiej gałęzi, gdyż Car miała wrodzony wstręt do feniksów, a on o tym wiedział.

Wasp

Zaśmiał się. - Chyba zrobiłem to, co powinienem już dawno temu - powiedział, przytulając się do Carly. Niepotrzebnie tak opierał się przed uznaniem Ariany za własne dziecko. Przecież w końcu i tak uległby Carly.

Carly

- Cieszę się - zamruczałam, przymykając oczy.
Ogon tak jak niedawno zaczął majtać na boki. Była to zwyczajna oznaka zadowolenia. Strzygąc uszami, skierowałam wzrok na Arianę.

Wasp

Coś obijało się co chwilę co jego tyłek, czy tylko mu się zdawało? Uniósł gwałtownie głowę i spojrzał do tyłu. No tak, Carly jak zwykle merdała ogonem. Pacnął ogon Carly swoim własnym, by go unieruchomić.

Carly

Gdy ogon został unieruchomiony drugą puchatą kończyną, również obróciłam łeb do tyłu. Zaśmiałam się.
- Eeej - mruknęłam zadziornie, wyrywając ogon.
Tym razem nie merdał, zaś poprostu ułożony z drugiej strony. Końcówka ogona tylko lekko się poruszała.

Wasp

- Co 'eeej'? Biłaś mnie! - odpowiedział ze śmiechem, choć sam machał delikatnie końcem ogona. W ten sposób przejawiał głęboką radość.

Carly

- Powiedział, co wiedział - zaśmiałam się.
W głębi duszy czułam, że brakowało mi takiego śmiechu już dawno. Westchnęłam na koniec uroczyście, kładąc łeb między łapami.