Dolina marzeń i snów

Seshru

Wiedziała, że kiedyś będzie musiała się nad tym zastanowić...
Siedziała więc patrząc w ziemię i myśląc. Seshru, ta Seshru? Ten Seshru? Obie wersje wydawały jej się niezwykle prawdopodobne i prawdziwe. Hmm... jak zwracała się do niej matka i ojciec? Nie... ona ich nie miała, a przynajmniej nie znała, pamiętała tylko, że ma brata, a przynajmniej miała. Nazywał ją po prostu "Seshru", bo tak miała na imię, tylko tak... Nie wiedziała więc na jakiej podstawie to stwierdzić... Po chwili powiedziała po prostu:
- Noe przecież to jasne, że jestem chłopakiem.
Powiedziała to niezwykle pewnie, po prostu stwierdziła, że nie nadawała by się na dziewczynę.

Xaert

Nie wytrzymał. Parsknął szyderczym śmiechem, przewracając się na plecy i kołysząc na grzbiecie. Łapami ujął brzuch, oto bowiem jego przepona nie przyzwyczajona do takich napadów śmiechu poczęła najzwyczajniej w świecie kłuć, powodując tym dość spory dyskomfort. Chłopakiem? Chyba Xaert jedynie cudem powstrzymał się od rzucenia tekstem: 'czy masz pomiędzy tylnymi łapami to, co posiadam ja". Widocznie uznał to za niesmaczne. Kiedy wreszcie jakoś powstrzymał histeryczny napad głupawki, wzniósł się nieco do siadu, przednimi łapami podpierając się z tyłu, by nie upaść.
- Chłopakiem. - powtórzył z niemałym ubawem, którego nijak nie był w stanie w pełni ujarzmić.

Seshru

// bo ona nieintelgentna, nie wpadłaby na pomysł, żeby sprawdzić między łapami//

- Chyba... zresztą po co mi to wiedzieć? - powiedziała po to żeby cokolwiek powiedzieć. Nie interesowało ją to, przecież przez większość swojego życia była sama, nie znała nikogo, gadała sama do siebie, nie miała rodziny. Później miała tego kurczaka, nic więcej.

Xaert

Uniósł złośliwie lewy kraniec pyska. Na co jej to wiedzieć? No w sumie... po co? Wcale nie jest to zbyt potrzebne do życia, można być zarówno facetem jak i kobietą - i to równocześnie! Tak, Xaert szydził w głowie z wilczycy, niemniej jednak póki co nie odezwał się. Sprawa była na tyle beznadziejną, że nawet jego szykany zapewne nie dotrą do zbyt małego umysłu jasnej istoty o całkiem niecodziennych zaburzeniach.
- Chociażby po to, by wiedzieć, czy przysiąść czy unieść łapę, by się wysikać. - rzucił całkiem obojętnie, spoglądając na tamtą. Na jego facjacie nadal gościł krzywy grymas, ociekający niemalże jadem. W przenośni, rzecz jasna. Chociaż takie kły jadowe, to byłoby coś! Zaraz by poprzestawiał myślenie kilku istotom, ale nie o tym teraz. Nie był żmiją, więc póki co o takiej zabawce mógł jedynie pomarzyć.

Seshru

- Oj tam, oj tam, szczegóły. - jej to było wszystko obojętne. Nadal nie rozumiała po co niby by to miała wiedzieć, nizebędne? Nie...

Xaert

/ pisz troszkę dłuższe posty, bo w powyższym chyba ledwo - ledwo dobiłaś do minimum ;) /

Pokręcił nadal mocno rozbawiony łbem. Czy ona tylko sprawiała takie wrażenie, czy naprawdę była nieco jakby... głupia? Wypuścił głośno powietrze, patrząc nań ze zrezygnowaniem.
- Skoro nie odczuwasz z tego powodu żadnych niewygód... - zaczął, kręcąc z politowaniem łbem- to serio masz problem.
Jego żółte ślepia niezbyt dyskretnie prześlizgnęły się po całej sylwetce wadery, a lewy kąt warg trwał nadal uniesiony, na skutek czego kufa jego wyraźnie wyrażała szyderstwo względem postaci, tkwiącej tutaj przed nim.
- Po co Ci to - to? - spytał, gestem łba wskazując nieco wystraszone pisklę. Skoro nie chciała go zjadać, to może hodowała takie cudeńka? Och, zakradłby się do jej kurnika i pokazał, co z ptaszyskami się robi, ojjj, pokazałby!

Seshru

/ pogoda mnie dobija i czasami nie mam pomysłu co napisać/

- Po prostu noszę na głowie, tak o. Szukam kolejnych... - powiedziała wzruszając ramionami (?). Popatrzyła na żółtą kulkę i po raz pierwszy pomyślała dlaczego właściwie go wzięła ze sobą. Była mała, głodna, znalazła małego kurczaka. Zamiast go zjeść, jak każdy inny wilk by zrobił, ona wzięła go ze sobą. Dopiero teraz zastanowiła się, co by było gdyby go zjadła. Może nie byłaby tak nienormalna? Może wiedziałaby czy jest chłopakiem czy dziewczyną? Może nie miałaby flagi? Pokręciła głową, gdyby nie miała flagi nie byłaby sobą przecież.

Xaert

Parsknął cynicznym, acz całkiem krótkotrwałym śmiechem.
- Taaa, to ma sens... - mruknął szyderczo, po czym pokręcił z dezaprobatą łbem. Xaert, hamuj, jeszcze ci łeb od tego wiecznego kręcenia odpadnie czy coś, a tego byś nie chciał - prawda? Wypuścił głośno powietrze, patrząc na kurczaka ze zrezygnowaniem.
- Taaaaa, za modą nie nadążysz. - rzucił do samego siebie, beznamiętnie i oschle, na tyle jednak głośno, iż zapewne i Seshru usłyszała jego słowa, przy czym wcale nie musiała się wysilać.

Seshru

"Za modą nie nadążysz"? O co mu chodziło? A dokładniej to było do niego czy do niej? Nie wiedziała, zresztą średnio ją to interesowało. Popatrzyła na kurczaka, dopiero teraz zauważyła, że zwierzątko ciągle jest tej samej wielkości, od roku? Chyba tak.

Xaert

"Strasznie aspołeczna jest ta biała, widać, że nie przystosowana do życia wśród innych" - przemknęło pospiesznie przez młody umysł Xaerta, kiedy żółte jego ślepia mierzyły sylwetkę tamtej raz po razie, jakby szukając czegoś wyjątkowego. Westchnął, zrezygnowany, odpuszczając sobie ów poszukiwania - zdawało się, że na nic się one nie zdadzą.
- A to coś na Twojej szyi? - spytał, wskazując łapą flagę Prus, o ile userce się coś nie pomieszało. Wiadomo, pamięć ludzka - rzecz wybiórcza oraz niesamowicie ulotna, zwłaszcza przed egzaminami... Ale olać ten temat, wakacje są, się cieszmy i radujmy!

Seshru

- Flaga Prus - przyzwyczaiła się, że inni tego nie wiedzą, zresztą dzisiaj było jej wszystko obojętne, zwykle teraz myślałaby w jaki sposób zabić tego kto nie wie. Po prostu dzisiaj jej się niczego nie chciało, nie miała na nic sił...

Xaert

Flaga Prus. Dlaczego zdawała się być jej tak bliską? Czy to miejsce, z którego samica... samiec... pochodziła? Przekręcił łeb na bok w geście zainteresowania tymże faktem. Jak powszechnie wiadomo, kto nie pyta - ten nie wie, zatem nie minęła chwila, nim pysk młodzieńca rozdziawił się, a z niego dobyło się zapytanie:
- To bliskie Ci miejsce, prawda? - mruknął, może nieco oschle, może beznamiętnie, ale mimo wszystko jakaś tam krzta zainteresowania się w tym głosie czaiła, łechcąc ucho Seshru lekkim zadrżeniem ów dźwięków. Sam nie miał pojęcia, od kiedy interesowało go cokolwiek innego, poza własnym zadkiem i zdrowiem pewnej Wadery - Gwiazdy. Sam siebie zaskakiwał na każdym kroku, ale co zrobić, widocznie to nie tylko kobiety stworzone zostały po to, by szokować. Zawsze istnieją wyjątki, potwierdzające regułę, czyż nie?

Seshru

- Tak, można tak powiedzieć. - powiedziała patrząc uważnie na wilka, o co mu chodziło? Po co chciał to wiedzieć? Tak, miejsce jej bliskie, może stamtąd nawet pochodziła, a może nie... nie wiedziała. Może to tylko przez tą flagę była jeszcze w miarę normalna, chociaż nie... ona nie była normalna...

Xaert

Jakoś nie odczuł specjalnego przekonania w tonie wypowiedzi samicy. A może jedynie mu się zdawało? Młody był, to pewnie jeszcze nie wszystko rozumiał czy też pewne kwestie pojmował w sposób nieco inny, niźli przedstawiały fakty. Poruszył leniwie, nieco jakby anemicznie lewym uchem, uważnie lustrując spojrzeniem postać tamtej.
- Jak tam jest? - zagaił. Nie, żeby jakoś szczególnie interesował go ów fakt. Po prostu miał dość tego, jak bardzo nie kleiła się rozmowa. Nie chciał podtrzymywać dialogu na siłę, ale jak widać, czasami robi się coś, na co wcale nie ma się ochoty. Miał dość ciszy. Cisza była dla niego nieznośna. Zapewne niejeden sobie cenił spokój i brak gadatliwych istot wkoło, Xaert zaś przeciwnie - milczenia nie lubił, robił zatem wszystko, by je zmącić, chociażby głupią paplaniną o takich bzdetach, za jakie uważał całe te Prusy - gdziekolwiek to-to było i w jakikolwiek sposób było powiązane z tą dziwną istotą o zaburzeniach osobowości.

Seshru

- Naprawdę chcesz to wiedzieć? - spytała z przyzwyczajenia. Właściwie to ona nie wiedziała skąd pochodzi, nie wiedziała czy tam była czy nie... chyba tak. Na pewno tam była, ale kiedy i jak? Nie wiedziała, siedziała więc tylko i czekała na odpowiedź.

// mogę pisać o tym jakby ona tam była? Takie mało logiczne to by było...

Xaert

// to Ty kreujesz postać i decydujesz, co ona robi ;D
Nie pytaj zatem innych userów, czy możesz to czy tamto - jeśli nie jest sprzeczne z regulaminem, po prostu to rób ;D //

Czy chciał? W sumie było mu wszystko jedno. Nie wiedział nawet, że wyżej wymienionej krainy od lat nie ma na żadnej z map, bo i skądże miałby to wiedzieć? Urodził się tutaj, w krainie W94, i wiele wskazuje na to, że właśnie tu dokończy swego żywota. Uśmiechnął się leniwie i sztucznie.
- Jasne, inaczej bym nie pytał - skłamał, a brewka mu nawet nie drgnęła. Wstydziłbyś się, szczeniaku!

Seshru

// yay, to fajnie, tylko zaraz się skończy na tym, że ona obserwowała bitwę pod Grunwaldem, mimo to wszystko nadal żyje...

- Nie wiem właściwie co chcesz wiedzieć, po prostu wspaniały kraj - ostatnie słowo powiedziała wyraźniej, żeby wiedział, że Prusy to kraj... - Teraz już go nie ma, po prostu, tak jakby nagle zniknął.
Nie wiedziała co może jeszcze powiedzieć, nie lubiła mówić jeśli nie wiedziała co ma powiedzieć.

Xaert

Xaert parsknął. Widocznie któreś ze słów wadery wyraźnie go zdegustowało.
- Nic nagle nie znika! - Wyraził entuzjastycznie swoją opinię, wzruszając przy tym nieco może niedbale barkami. Niemożliwe, by coś było - booom - i tego czegoś nie ma. Czyż to nie jest logiczne? Spojrzał na jasną istotę niczym na oszołoma, co to się właśnie z psychiatryka zerwał, po czym dodał, całkiem poważnym - choć dość oschłym czy oziębłym - tonem:
- Nawet sarna, zanim ją pożresz musi przejść przez gardło i też nie robi tego nagle.

Seshru

- Są rzeczy, które znikają, tak nagle. Jednego dnia są, a drugiego ich nie ma. - powiedziała tego pewna. Przecież jej brat, w jednej chwili był, nagle tak jakby zniknął.
- Nic nie znika szybko, na pstryknięcie palcami. Rozumiesz o co chodzi i wiesz o tym. Jednego dnia coś jest, drugiego dnia tego nie ma. No oczywiście, że kraj nie znika w jedną noc, godzinę, chwilę, tydzień. Polska też nie zniknęła z mapy w jedną chwilę. To oczywiste. - nigdy wcześniej nie mówiła tyle. Teraz jednak miała powód. - Polska nie zniknęła z mapy w jedną noc, to przecież był kraj. Prusy to też był kraj, żaden kraj nie znika w jedną chwilę. Polska zniknęła z map jak była pod zaborami, Polacy nadal byli, kraj więc nadal istniał, nie było go tylko na mapach. Proste? Kraj istnieje dopóki są ludzie z tego kraju. To jest oczywiste. Prusy zniknęły z map po wojnie. I tyle. Po prostu nie było na mapach. Jednak Prusy nadal istnieją. Nie pomyślałam nawet przez chwilę o tym, że możesz zrozumieć. Właściwie to dlaczego byś miał zrozumieć?
Zdziwiło ją tylko to, że powiedziała "pomyślałam", a nie "pomyślałem". Zresztą nie interesowało ją to, nie widziała różnicy.

//rozpisałam się, powód? Przeniosłam się do piwnicy, tam jest chłodniej.

Xaert

Machnął łapy w geście kompletnej ignorancji, gdy Seshru wspomniała o nagle znikających rzeczach. Nie będzie się z głupim (głupią?) kłócił, i tak jej nie przegadasz! Szkoda nerwów. Niech sobie nadal wierzy w to, w co wierzyć chce, on sobie nie da w kaszę dmuchać. Zaśmiał się cynicznie pod nosem, jednak przestało mu być do śmiechu, kiedy ta zarzuciła, że on tego nie zrozumie. Jak to? ON? ON nie zrozumie?! Warknął i doskoczył do niej, być może nawet ją przewracając - ta się bowiem zapewne nie spodziewała ów ataku z jego strony.
- Śmiesz twierdzić, że jestem głupi? Nie ja mam problem z określeniem tego, czy jestem facet czy baba! - wycedził, wlepiając swe wściekle żółte ślepia w jej oczy, po czym odsunął od niej. Szkoda trwonić energię na użeranie się z tym czymś. Niech lepiej uważa, bo kurczak jej nawieje i co ona biedna potem pocznie? Uśmiechnął się jadowicie, nie racząc nawet wadery spojrzeniem.