Dolina rzeki Wilczy Kieł

Krillan · Wysłany: Pon 22:08, 21 Mar 2011 Temat postu:

-Czytasz w myślach? Czy po prostu aż tak to widać? - uśmiechnął się spokojnie, dość ciepło. Miło było móc w końcu zamienić z kimś słowo.. A też nie byle z kim, bo z ciekawą znajomą.
-Co też w tej krainie można robić ciekawego, by i ta czynność nie znudziła się zbyt szybko.. - westchnął po owych słowach. Bądź, co bądź - życie tutaj było bez żadnych nowości i zaskoczeń.

Siomha Lorcan · Wysłany: Pon 22:14, 21 Mar 2011 Temat postu:

-Emanujesz lenistwem i niechceniem.- powiedziała, udając lekko podniosły ton. Zaraz się jednak uśmiechnęła słabo.- A nudzenie się też może się znudzić?- spytała. Jakieś takie dziwne myśli przychodziły do łba. Ułożyła się wygodnie obok Krillana.- Ja tam się nawet chętnie ponudzę, byle z kimś ciekawym.- posłała mu przyjazny uśmiech.

Krillan · Wysłany: Pon 22:18, 21 Mar 2011 Temat postu:

Począł się rozglądać.
-Z kimś ciekawym, ha? Zawsze możesz poszukać jakiegoś szczeniaka. - odparł, udając, iż wcale nie miał pojęcia o kim mówi wadera. Wyraz pyska, mimo tego całego zniechęcenia, był przyjemny.
-Nudzenie się może się znudzić.. E, no raczej. - zastanowił się chwilę.

Siomha Lorcan · Wysłany: Pon 22:23, 21 Mar 2011 Temat postu:

-Nie muszę szukać szczeniaka.- powiedziała tajemniczym tonem.- Już takiego tutaj znalazłam.=uśmiechnęła się trochę wrednie, ale zarazem po przyjacielsku. Żeby podkreślić o kim mówiła, pacnęła puchatym ogonem w grzbiet Krilla.

Krillan · Wysłany: Pon 22:30, 21 Mar 2011 Temat postu:

-Pff.. No wiesz Ty co.. - prychnął odwracając łeb w drugą stronę. Udał wielce obrażonego. Odsunął się od wadery i ani nie spojrzał w jej stronę, mrużąc zgorszone ślepia.
-Jestem bardzo dużym wilkiem. O.. - dopowiedział jeszcze, zanim na dobre zamilkł.

Siomha Lorcan · Wysłany: Wto 8:45, 22 Mar 2011 Temat postu:

Przysunęła się do niego. Może nawet trochę a blisko, ale nie chciała już się odsuwać.
-Tak, tak, Krill...- powiedziała bardzo spokojnie i łagodnie.- Wiem, ze jesteś dużym wilkiem. Ale to nic. Znam parę szczeniąt, które są zbyt duże, jak na swój wiek. To nie jest tylko Twój problem.- dokończyła i roześmiała się cichutko pod nosem. Dawno się z nikim nie droczyła. Znów szturchnęła go ogonem.

Elena · Wysłany: Śro 18:36, 23 Mar 2011 Temat postu:

Już miała przebiec tędy, gdy wyczuła kolejnego członka ognia. Zawróciła i zatrzymała się w miejscu, z którego nie było jej widać. Tak jak uprzednio sprawdziła, czy istnieje w pobliżu jakieś zagrożenie ale i tu niczego takiego nie znalazła. Tak więc nic tu po niej.

[zt]

Krillan · Wysłany: Śro 20:46, 23 Mar 2011 Temat postu:

Omg... -.- Kompletny brak zabawy teraz będzie.

Spojrzał na nią powoli przesuwając kont oka.
-Pff. - snów prychnął po czym wystawił jej długi ozór.
-Może i jestem dużym szczeniakiem.. Ale, lubisz takie, wieeem to. - zaśmiał się zadziornie. I on dawno z nikim się nie przekomarzał. Nagle przygniótł ogon wadery do ziemi, aby przestała go szturchać. Ot, taka mała zaczepka, na wstęp..

Siomha Lorcan · Wysłany: Śro 21:01, 23 Mar 2011 Temat postu:

Rzuciła mu świetnie udawane spojrzenie obrażonej księżniczki.
-Phi!- prychnęła cicho i odwróciła łeb, zadzierając nos do góry. Wyrwała ogon i z ogromną czcią odłożyła go na bok.- Ogonek mi pobrudzisz.- powiedziała tonem obrażonego dziecka i zrobiła słodką minę. Całkowicie nie w jej stylu, ale co jej tam.

Krillan · Wysłany: Czw 18:54, 24 Mar 2011 Temat postu:

-Skoro się obrażasz, to sobie idę. Co ja tu będę.. - prychnął i wstał dość szybko, po chwili robiąc kilka kroków na przód. Rzeczywiście wyglądało to jakby zaraz miał sobie pójść. Był poważny, jednak miał na celu wzbudzenie w Siom pewnej zależności co do jego towarzystwa. Zawinął ogonem w powietrzu i twardo kierował się przed siebie.

Siomha Lorcan · Wysłany: Czw 21:06, 24 Mar 2011 Temat postu:

Siomha zrobiła na parę sekund bardzo przerażone oczy i nie udawała. Dawna Siom po prostu pozwoliłaby odejść wilkowi i miałaby to gdzieś, ale aktualnie tak się obawiała samotności, że poderwała się na łapy i chwyciła wilka zębami za ogon. Zrobiła to bardzo delikatnie.
-Dokąd to się wybierasz?- spytała tonem udawanego opanowania. Nie chciała pokazywać Krillowi, jak bardzo zależy jej na jego towarzystwie. Sama czuła się dziwnie i nie poznawała się, no ale... Uśmiechnęła się do wilka.-Krill.... chodź do Siom...- mruknęła cicho.
Jednak zaraz puściła jego ogon. Musiała już iść. Spojrzała przelotnie na wilka.
-Do zobaczenia.- mruknęła i odeszła.

zt.

Mystic

Mystic w zasadzie nie miał określonego celu. Jego sylwetka powoli wyłaniała się z głębi oru. Najwyraźniej to była dolina. Usiadł koło rzeki i sie rozglądał. Nic ciekawego. Położył się i spojrzał w niebo. Przymknął oczy i westchnął cicho. Nic do roboty, same nudy. I co jeszcze? Znów usiadł. Wciągnął powietrze, po czym je wypuścił. Oddychał miarowo.

Muszę kończyć.

Shawr

Shawr przybiegł tu ostrożnie i przysiadł nad rzeką.
- I znów woda... - rzekł z obrzydzeniem.
Westchnął ciężko i spojrzał na czarnego wilka, nieopodal niego.

Mystic

Mystic wyczuł znany mu już zapach. Odwrócił natychmiast pysk w stronę wilka. To... To on? Czy to Shawr? Serce wilka szybciej zabiło. Nie mógł uwierzyć. Gapił się jak sroka w gnat. Jego oczy stały się większe. - Jak Ci na imię? - Zapytał szybko, podbiegając do wilka.

Shawr

Wilk spojrzał na góry, wyrastającymi za rzeką. Wyglądały, pięknie?! Nie, basior nie używał takiego słowa.
- Nazywają mnie Shawr - odparł - a ciebie? - spytał po chwili.

Mystic

Wilk całkowicie znieruchomiał. - M - Mystic. - Powiedział, nieco się jąkając. To był on! Poznał tego wilka. To jego daleki k u z y n ! Był pewny na sto procent! Czekał tylko na jakąkolwiek reakcję ze strony wilka. Poznał go mimo wszystko po zapachu. Nie mógł się łudzić. To przecież ten sam ciemny wilk...

Shawr

- Mystic... ciekawe imię - mruknął. - Miło mi cię poznać. - dodał.
Uśmiechnął się lekko żując papierosa, którego chyba nigdy nie wyjmował z buzi.

Mystic

Poznać... Poznać? Poznać?! Mystic musiał to mu wytłumaczyć. Natychmiast powrócił do normalności. - Stary, tyś moim dalekim kuzynem. - Powiedział, szturchając go lekko łokciem. Ach, te dawne, stare lata, kiedy to Mystic zobaczył pierwszy raz swojego dalekiego kuzyna... Jako szczeniaka z jeszcze sklejonymi ślepkami. Uśmiechnął się szczerze, gdy przypomniały mu się kroki Shawr'a. Młody fajtłapa...

Shawr

Shawr spojrzał na wilka jak na wariata.
- Woda ci uderzyła do mózgu!? Przecież, ty nie możesz być tym takim, no... - zaniemówił - dobra, to całkiem możliwe, wszystko się zgadza, ale poznałbym cię, gdybym cię znał! -

Mystic

Mystic'owi aż zrobiło się nieco żal wilka. zaśmiałsię pod nosem. - Byłem u Ciebie, kiedy byłeś jeszcze szczeniakiem ze sklejonymi ślepkami. Pierwsze kroki słabo Ci wychodziły. Rozwijałeś się wtedy wolno. Wyrosłeś, cóż. Nasi rodzice znali się dobrze. Moja mama Britta oraz ojciec Fana-del. Mój brat to Anviller, znany jako Wilczur i siostra Deria. - Powiedział. Ach, ta wizyta... Mystic miał wtedy ponad dziesięć miesięcy.