Bliźniacza Przełęcz

Shade

Zaśmiałam się. - Wiem. Będą najszczęśliwsze pod słońcem. Już ja się o to postaram. - wyszczerzyłam się.

Sune

- już im zazdroszczę takiej fajnej mamusi - powiedziałam uśmiechnięta, westchnęłam - nie mogę się doczekać, aż mnie się tak poszczęści - dodałam z delikatnym uśmiechem

Shade

- Poszczęści, zobaczysz. - uśmiechnęłam się do niej szczerze. - Jestem tego pewna.

Sune

- tak, na pewno mi się poszczęści - stwierdziłam spokojnie i popatrzyłam na większy brzuszek Shade, a na pysku bez mojej wiedzy sam pojawił się uśmiech

Shade

- Kopią już. I to dosć mocno. - zaśmiałam się. - Czasami to aż boli. Ciekawe, które to. - uśmiechnęłam się.

Sune

- Mhm, słodko - powiedziałam przyszłej mamusi - Mogę dotknąć brzuszka? - zapytałam cichutko i nieśmiało

Shade

- Jasne. Tylko uważaj bo mam strasznie agresywne dzieci. - zaśmiałam się. - Skopia Cie. - uśmiechnęłam się do niej lekko.

Sune

Podniosłam łapę i bardzo delikatnie przyłożyłam do brzucha Shade, poczułam jak ktoś się tam rusza - rzeczywiście, kopią - powiedziałam z uśmiechem - mali wojownicy - stwierdziłam radośnie odkładając łapę na swoje miejsce

Shade

- Wojownicy... - szepnęłam cicho. - Tak jak tatuś. Chociaż mamusia do tych najgrzeczniejszych też nie należy. - zaśmiałam się.

Sune

- nie to co ja, zawsze grzeczna - stwierdziłam śmiejąc się. Zebrał się zimny wiatr - musisz uważasz, żeby się nie przeziębić - powiedziałam spoglądając na kołyszące się drzewa

Shade

- No racja. - uśmiechnęłam się. - Myślę, zę będzie ok. Nie przeziębie się. uśmiechnęłam się. - Ale może lepiej już pójdę.

Kinnojo

Pisnąłem cicho przestraszony.
- Przepraszam tato...
Podkuliłem ogon i uszy zamykając oczka.

Sune

- Tak, lepiej idź, Twoje zdrowie jest teraz najważniejsze. Ja też już mykam. Paa - puściłam jej oczko i wybiegłam

Shade

Powolnym krokiem opuściłam to miejsce. Tak fajnie mi się rozmawiało z Sune. Ale miała racę, zaczynałam powoli odzyskiwać wiarę w siebie.

Miyo

Stanęła przed bratem - Tato to moja wina. Przepraszam.- pisnęła cichutko, siadając i spuszczając łebek ze smutkiem.

Kinnojo

Spojrzałem zdziwiony troszkę na siostrę. Czyżby się przyznała? No, tak. Zamachałem ogonem wciąż kuląc uszy. Czekałem na wypowiedź taty.

Szasta

- Dobrze...ale żeby to był pierwszy i ostatni raz - przygarnął je do siebie i zauważając młodego niedźwiedzia odskoczył ze szczeniakami - Pokazywałem wam wtedy techniki, ale teraz pokaże wam moją siłę - wybił się w górę tak, że przeleciał ponad niedźwiedziem, który zaryczał gniewnie i złapał go za łapę uniósł i obrotem łba rzucił niedźwiedzia w górę. Wyskoczył za nim i odbijając się pazurami od jego cielska złapał za krtań i wbił niedźwiedzia w ziemię. Następnie jednym ruchem skręcił mu kark co dla zwykłego wilka byłoby zwyczajnie nie możliwe. - Więc widzicie, że nic mi nie grozi. - podszedł do nich i podsunął im świeże niedźwiedzie mięso - Jedzcie - usiadł z boku.

Miyo

Była zafascynowana wyczynami taty. Spojrzała na brata i uśmiechnęła się. Podbiegła do mięsa i wzięła kawałek, pochłaniając go. Zjadła jeszcze kilka kawałków i usiadła najedzona.- Tato. A czy ja mam już duże kły?- zapytała ukazując małe jak szpileczki ząbki w uśmiechu.

Kinnojo

Uśmiechnąłem się do taty i podeszłem do zabitego niedźwiedzia. Powąchałem go i zacząłem drzeć kawałki mięsa moimi pazurkami. Po chwili zacząłem jeść.

Miyo

Mimowolnie ziewnęła zakrywając łapkami pyszczek. Mlasnęła pare razy przy tym. Była już zmęczona. Jak na szczeniaka, choć większego, ale wciąż szczeniaka było to dużo. Ułożyła się przy jedzącym braciszku, zwijając w kłębek i zamknęła oczka. Zasnęła.