Bliźniacza Przełęcz

Kinnojo

Popatrzyłem na jedzącą siostrę i westchnałem. Poczułem się większy, zdolniejszy, od ostatniego czasu. Dorastam? Pewnie tak. Przytuliłem łebkiem siostrę i podeszłem do taty.

Miyo

Uśmiechnęła się do brata. Przeciągnęła się i wstała - Coś tata chyba zasnął - zachichotała radośnie. Dorastała więc miała ochotę pozwiedzać. Westchnęła i usiadła.

Shade

Powolnym krokiem przybyła nad bliźniaczą przełęcz. Usiadła rozglądając się dookoła, schowała sie w cieniu, byleby nikt jej nie zauważył. Jej własne dzieci jej nie akceptowały... Zaczęła poważnie zastanawiać się nad opuszczeniem tej krainy.

Wasp

Przyszedł nad przełęcz w podskokach. Dziś był w wyśmienitym humorze. Usiadł sobie gdzieś z boku i rozejrzał się. Wyglądało na to, że jest sam. Ale nie... do jego nosa dotarł zapach dobrej znajomej. - Shade? Dlaczego się czaisz? - spytał, usiłując ją zlokalizować.

Shade

Usłyszała głos Waspa, była cholernie przybita i nie chciała pokazywać mu się w takim stanie. Ale skoro on dobrze wiedział, że jest więc... - Tu jestem. - powiedziała zachrypięty głosem wystawiając ogon zza skały.

Wasp

Usłyszawszy ton jej głosu, zdziwił się niezmiernie. Brzmiał jakby Shade niedawno płakała. A przecież podczas ich ostatnie spotkania była w tak wspaniałym humorze... dobrze układało jej się z partnerem, cieszyła się z dzieci. Wstał i podszedł do niej. - Co się stało? - spytał.

Shade

Usiedziała, starała się nie dać ponieść emocją, która tergały nią okropnie. Przełknęła głośno ślinę po czym z trudem wydusiła z siebie. - Smith... Nie żyje. - powiedziała te słowa i jj oczy momentalnie zaszkliły się.

Wasp

Tego się nie spodziewał. - Och, Shade... - mruknął i przytulił ją mocno. Cóż innego mógł zrobić? Doskonale wiedział, że w takiej sytuacji standardowe teksty typu "pamiętaj, ze on żyje w twoim sercu" tylko pogorszą sytuację.

Shade

Nic nie powiedziała. Po prostu wtuliła sie w futro swojego przyjaciela. Dziękowała, że ma jeszcze na tej ziemi chociaż takiego Waspa albo Sune, na których zawsze może liczyć. - Moja rodzina się rozpadła. Dzieci mnie nie chcą... - wyszeptała z trudem.

Wasp

- "Nienawidzę bachorów" - przemknęło mu przez myśl. Zapytał. - Powiedziały ci to? Na pewno nie. Twoje dzieci dorastają, zapewne chcą się po prostu usamodzielnić.

Shade

- Zawiodłam je. Byłam beznadziejną matką. - powiedziała poważnie. Spojrzała na niego odsuwając się. - Chcę opuścić tę krainę... - wyszeptała po długiej chwili ciszy.

Wasp

- Shade, na litość boską, nie rób głupstw - powiedział cicho, przyglądając jej się swym przenikliwym wzrokiem. - Ucieczka nie pomaga. Jeśli uważasz, że źle postępowałaś ze swoimi dziećmi, powinnaś tu zostać i spróbować wszystko nadrobić.

Shade

- One nie rozumieją jak to jest wychowywać samemu szóstkę małych dzieci, gdzie jedno przez dłuższy czas w ogóle nie daje znaku życia. - powiedziała cicho. - Tylko ode mnie wymagają... Tylko chcią, żebym była jak najlepsza i robiła wszystko na każde zawołanie. - była zdenerwowana. - Porwałam się na zbyt wiele...

Wasp

- Skoro nie dawałaś sobie rady z dziećmi, mogłaś przecież powiedzieć. Masz mnie i Sune... pomoglibyśmy ci - powiedział. Dodał po chwili ciszy. - Nie zostawiaj ich. Jeśli to zrobisz, znienawidzą cię. A teraz są już na pewno na tyle dorosłe, że zrozumieją jeśli wytłumaczysz im wszystko.

Shade

- One nawet nie chcą mnie słuchać. DJ i Tony zniknęli gdzieś jakiś czas temu, Volire buntuje się twierdząc że jej nie zauważam. Donn i Dasty nie mieszkają już ze mną bo zakładają swoje rodziny... Herą zajmie się Dasty, jest najbardziej odpowiedzialna. - wyszeptała. - A Kirina jest na tyle dorosła, że sobie poradzi.

Donn

Przybiegł tutaj i stanął niedaleko. - Mamo. Nie martw się...nie załamuj. Zajmę się wszystkim tylko błagam cię...nie zalewaj się łzami bo to nic nie da. - mówił poważnym tonem. Nie był już szczeniakiem.

Wasp

- Skoro Donn i Dasty zakładają rodziny, na pewno cię zrozumieją. Są dorośli. Powinnaś spróbować porozmawiać z Volire, wytłumaczyć jej... i nie powinnaś zostawiać Hery - powiedział. - Nie poddawaj się i nie zostawiaj ich. Teraz jeszcze wszystko można naprawić, a jeśli odejdziesz...
Spojrzał na przybyłego wilka. To zapewne był Donn.

Shade

Spojrzała na swojego syna poważnie. - Donn... Nie zrozum mnie źle, ale ... Boje się... Że nie dam sobie rady... Ja wiem, że nie dam sobie rady sama. - powiedziała. - Wasp... One nie chcą mnie znać.

Wasp

- Shade, nie jesteś sama! Masz syna i przyjaciół, którzy oferują ci pomoc - powiedział, przenosząc wzrok na przyjaciółkę. - Przy odrobinie wysiłku i naszym wsparciu na pewno odzyskasz zaufanie dzieci.

Donn

Warknął cicho i podszedł do przytulił ją i po chwili odsunął się - Skoro nas wychowałaś to jesteś naprawdę silną wilczycą. Co się stało się nie odstanie a użalanie się nad sobą ci nie pomoże. Weź się w garść. Masz przyjaciół, rodzinę...na pewno będziesz też jeszcze mieć partnera, bo nie wierzę, że nie. - mówił szczerze co myśli. - Poza tym nie straciłaś zaufania swoich dzieci...Hera, Volire i Kirina to smarkacze nie umiejący docenić cię, jeszcze tego nie umieją docenić jak się dla nich poświęciłaś. Nie przejmuj się zajmę się nimi...- dodał.