Góra przeznaczenia

Tenebrae

Uniósł lekko brew słysząc jej słowa.
- Może więc zaiste nie jest to zbieg okoliczności - powiedział cicho i skinął łbem.
- Twoje towarzystwo będzie mi miłe - powiedział z uśmiechem - i tak chciałem z tobą porozmawiać od czasu zebrania watahy. - dodał i jął kontynuować spacer, zostawiając jednak kamyk za sobą.

Inna

Nic nie dzieje się przypadkiem, możesz mi wierzyć lub nie- powiedziała. Nastało milczenie.

Tego nie lubiła, więc zapytała w końcu- Męczyły Cię jakieś pytania, czyż nie?

Tenebrae

Skinął pyskiem.
- Nawet kilka - powiedział beztrosko - jednak najbardziej intryguje mnie ... aura. Jak to robisz, że istnieje, mimo iż... nie żyjesz ? Aura to coś - co jak mi się wydawąło - dostępne jest tylko żywym istotom. A ty ją masz. Widzę ją, skrzy i mieni się niczym kryształowa wstęga o srebrzytych zakończeniach. - mrugnął jakby chciał pozbyć się tej cudownej wizji.

Inna

Rozejrzała się bacznie na boki.
- Pozwolisz, że trochę zmienię naszą rozmowę na bardziej prywatną?- uśmiechnęła się.

Tenebrae

Nie mam nic przeciwko - odpowiedział telepatycznie - Skoro to aż tak.. osobiste? - dodał i zamyślił się, może nie był powinien pytać ?

Inna

Zamknęła umysły obojga dla osób postronnych, mogli bez przeszkód rozmawiać telepatycznie.

I pamiętaj, że bez problemu uśmiercę nawet wampira, jeśli mnie wydasz. Od tego w dużej mierze zależy dobro Watahy Nocy. Naszej Watahy. Jej wzrok był śmiertelnie poważny, kiedy prześlizgnęła się po nim wzrokiem.
Moja aura? Ile znasz duchów, które aury nie miały?- zapytała wstępnie po chwili namysłu.

Tenebrae

Spoważniał i zmrużył oczy patrząc na nią przez chwilę w milczeniu.
Groźby nic tu nie dadzą - powiedział ponuro - Zresztą nie masz po co mi grozić. Nie zdradzę Watahy Nocy. Cujo jest mi... przyjacielem, a ja jestem stworzeniem Ciemności. - przez jego pysk przemknął cień. - Myślisz, że dlaczego przybyłem do Was akurat teraz ? - burknął i zastanowił się nad jej pytaniem.
Powracając do twojego pytania, to miałem styczność z czterema... Nie, sześcioma duchami. Jeden pozostał dla mnie nie widoczny. Dwa pozostałe były złe, a reszt po prostu aury nie miała. - odpowiedział zastanawiając się do czego to zmierza.

Inna

Nie grożę, tylko informuję. Nie potrzebuję większej ilości wrogów.

Nie mam tej informacji, ale możesz mi ją podać. Dlaczego więc teraz do nas dołączyłeś?

Tenebrae

Uśmiechnął się lekko
Powiedzmy, że tereny Nocy mnie wzywają. Są istoty nierozerwalnie związane z pewnymi watahami. Słyszałaś o feniksach ? To istoty zrodzone z ognia. I choć szczere czy prawdomówne, zawsze przybędą na pomoc watasze ognia. Wataha Wody... Hm... Sądzę, że im przybyłby jakiś wodny bożek, może sama kelpie ? A Noc ? No cóż... Do Nocy należę ja czy mi się to podoba czy nie. Próbowałem żyć przez pewien czas wbrew zasadom - współżyć z wilkami Wody. Nie udało się. - powiedział cicho i spojrzał na nią mając nadzieję na ciąg dalszy o niej, gdyż to właśnie o niej chciał rozmawiać, nie o sobie.
Poza tym - uśmiechnął się lekko - Wbrew tym wszystkim warkom i przepychanką lubię Cuja i darzę szacunkiem Breishe. No i chciałem też dowiedzieć się co u Renny, moja była uczennica. - parsknął na pozór beztrosko.

Inna

Skinęła głową, dając znak, że rozumie.

Tylko, że Wataha nie zawsze miała taki charakter. Zmieniła się, kiedy... kiedy mnie nie było- dokończyła ciszej. Była na siebie zła za to.

No więc.. A gdyby tak przyznać, że ktoś może balansować między życiem, a śmiercią? Być martwym, nic nie wartym duchem, ale zarazem pełnym życia i chęci wilkiem?- zapytała, nie patrząc w jego stronę. Nikomu o tym nie mówiła, nie wiedziała więc, jak dobrać słowa.

Tenebrae

Wciągnął gwałtownie powietrze i zastrzygł uszami patrząc na nią ze zdziwieniem.
A więc to tak. - mruknął - Nie poddałaś się zupełnie, prawda ? W przeciwieństwie do innych typo prostu... jakby nie pogodzona ze śmiercią. - mruknął do siebie w duchu.
jak to się stało ? Kiedy... Kiedy się zorientowałaś, że możesz nie tylko dotykać świata duchów, ale przenikać do naszego świata ? Przybierać prawdziwe ciało żywego wilka?

Inna

To nie tak, że nie pogodziłam się ze śmiercią. Kiedy miałam wybór rozważnie wybrałam śmierć. Poza tym zaistniała sytuacja poświęcenia jakiegoś życia.
Jej myśli na chwilę zwolniły bieg. Nie miała w tej kwestii za wiele do powiedzenia, więc wróciła do początku.
Później odkryłam, że nie jestem zwykłym wilkiem. Moja moc po śmierci nie zmniejszyła się. Wciąż potrafiłam robić rzeczy, które zadziwiały nawet inne duchy. Muszę tylko dostatecznie mocno się skupić i mieć nadrzędny cel.
O tym, że mogę przybrać ciało również dowiedziałam się, kiedy sytuacja tego wymagała. Potrzebna była 'ofiara'
Spuściła wzrok w dół.

Tenebrae

Nie rozumiał jej i wątpił, by kiedykolwiek był zdolny zrozumieć. Pojęcia ofiary w tym sensie, w jakim Inna o tym mówiła było obce Tene. Nigdy nie poświęcał się tak dla nikogo i niczego, po to w końcu się przeistoczył, by nie stracić życia, którego tak bardzo pragnął. Jakże podziwiał istotę, która potrafiła się tego daru dobrowolnie zrzec ! Postarał się zdusić w sobie te myśli, świadom, iż znajdując się w strefie jej ochrony umysłu mógł być dla niej równie łatwy do odczytania jak otwarta książka.
Spojrzał na waderę z szacunkiem. Dwoje nieśmiertelnych Obserwatorów Dziejów.
Zmarszczył lekko pysk.
Czyż nie jest oszustwem ofiarowanie ducha ? Jeśli dobrze rozumiałem i tak nie żyłaś... - powiedział. - Bez urazy, nie chciałem cię obrazić, naturalnie - zreflektował się szybko.
Wydaje mi się to jednak dziwne... I wątpię, bym zrozumiał. - powiedział ze smutkiem.

Inna

Żyłam, ale zdecydowałam się na śmierć. Podobnie przyjęłam ciało, bo ktoś z krwi i kości musiał walczyć w czyjejś obronie.
To nic, że chodziło o szczeniaka, który straciłby życie. Inna po prostu walczyła nie za siebie.

Spojrzała na Brae. Czy mógł ją zrozumieć? Westchnęła i spojrzała w niebo. Czekała na kolejne pytanie, w między czasie wspominała swoje dawniejsze uczynki.

Tenebrae

Dlaczego zostałaś ? - zapytał więc ponownie, przetrawiając jednocześnie jej poprzednią odpowiedź. Zastanawiał się czy on byłby w stanie postąpić choć podobnie na jej miejscu. Pewnie nie.
Jest jeszcze jedna kwestia, któa mnie intryguje.... - powiedział powoli - Jak to jest, że jedne duchy zostają, inne nie ? Że jedne są demonami, inne uosabia się z aniołem, opiekunem, jeszcze kolejne są... neutralne ? Dlaczego niektóre duchy ochraniają miejsca, przedmioty, żywych ? - zapytał zafascynowany. -Czy to świadomy wybór ? Czy coś wami kieruje ?

Inna

Bo chciałam. Uważam, że tu jestem potrzebna. I jak długo tutaj coś komuś zagraża, podejrzewam, że tak długo zostanę.

Zamyśliła się, czy może mówić więcej.

Co rozumiesz przez to, że zostają? To, że robią coś, co Wy żywi możecie zobaczyć? Że same się pokazują? - Znów spojrzała na Tenebrae, znów zapaliły się w jej oczach ogniki.

Tenebrae

I tak i nie - powiedział. Wydawało mi się, że kiedy istota śmiertelna kończy życie coś... jakaś cząstka niej... Chrześcijanie określają to duszą... Przechodzi dalej. Opuszcza ten materialny świat i nie wraca. Co się z nią dzieje i gdzie idzie ? Nie wiem. Ale niektórzy zostają. Są niewidoczni i niewyczuwalni lub tak potężni, że ranią i krzywdza... Albo po prostu pomagają - powiedział patrząc jej w oczy ze szczerą ciekawością - jak ty - dokończył cicho i zamyślił się nad jej słowami. Czy więc komuś coś zagraża, że tu została ?

Inna

Nie jestem tu sama. I chyba powinieneś kogoś poznać... Leo! - krzyknęła głośno.
On lepiej wie, co mogę mówić... Bo za często działam na własną łapę, czego robić nie powinnam- powiedziała, puszczając oko.

Tenebrae

Naburmuszył się jak małe wilczątko xdd Zastrzygł jednak uchem i rozglądał się z ciekawością. Kim był owy tajemniczy leo ?
Niby jedna wataha, a tyle sekretów - mruknął cicho, jednak czekał cierpliwie na pojawienie się drugiego wilka. Basiora, jak wnosił z imienia.

Leo

Co się tym razem dzieje Inna?- zapytał od niechcenia zjawiając się za Tenebrae.
Twój nowy partner czy jak?- zachłysnął się powietrzem patrząc na wilka.