Jezioro Zmian

Matter

Poczuł jakby nagle temperatura spadła o kilka stopni. Zadziwiające warunki klimatyczne... Jednakże stało się to wtedy gdy Selena podeszła do niego zaskakująco blisko.
Pokręcił jedynie sfrustrowany głową na dźwięk tych słów.
- Moja droga. - Mruknął, zupełnie zapominając, że przed chwilą widziała go jako szczenie. Teraz rozmawiała z równym sobie. - Dusza, dusza... A serce? Zamarzło, znikło? Zdaje mi się, że je akurat posiadasz. Zmartwiło cię, gdy byłem smutny. - Wrócił wspomnieniami do chwili przed "kąpielą" kiedy spytała go, co go trapi. Tak, z pewnością miała w sobie choćby krztę dobra.

Selena

-Moje serce.-Powiedziała.-Można powiedzieć że moje serce bije i odczuwam uczucia. Ale z biegiem czasu mogę je zatracić. -Dodała.
Przeciągnęła się.
-To bardzo stara magia. Ale każde zaklęcie można złamać.-Powiedziała.

Matter

- Zaklęcie mówisz? - Rzekł wciąż nie biorąc tych słów za bardzo na poważnie. Może Selena się z nim tylko droczyła? Możliwe. - Niby jak można zwrócić ci... dusze?
Ułożył się na trawie nie spuszczając wzroku z wilczycy, którą podobno siły wyższe pozbawiły duszy, a do niedawna może i życia.

Selena

Ciche prychnięcie wydobyło się z jej pyska.
-Zwrócić...No cóż mogę mogę ja odzyskać kiedy na mojej drodze pojawi się ktoś kto jest w podobnej sytuacji jak ja. Jednak takiego to ze świeca szukać.-Powiedziała.
-Ale może zmienimy temat na bardziej przyjemny?

Miyu

Cóż, wilczyca jej nie odpowiadała. Albo się zamyśliła albo tylko udawała, żeby ją spławić. Skoro tak to ok, ona sobie sama poradzi i nie musi z nią gadać. Westchnęła cicho i rozejrzała się dookoła. Zauważyła dwójkę czarnych wilków i przyglądała im się przez chwilę. Zaraz! Przecież jedną z nich jest Selena! Podeszła powolnym krokiem do nich.
- Dzień dobry. Nie przeszkadzam? - Zapytała kątem spoglądając na wilka, który rozmawiał teraz z Sel.

Selena

Selena spojrzała na wilczyce której nie poznała na pierwszy rzut oka.
-Cześć Miyu. Nie nie przeszkadzasz.-Powiedziała.-Ale ty wyrosłaś.-Powiedziała do niej i z uznaniem na nią spojrzała.

Miyu

-Dziękuję bardzo. - Powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Ona tak nie sądziła, ale wiedziała że coś się zmieniło. No dobra... Wiedziała, że trochę urosła ale czy aż wyrosła? Chyba nie koniecznie. - No właśnie... Jestem Miyu. - Przedstawiła się czarnemu wilkowi. - Co tu robicie? - Chciałaby zapytać o czym rozmawiają ale wiedziała iż to będzie niegrzeczne i zbyt nachalne. - A Ty Sel widzę, że z każdym dniem także się zmieniasz. Ale ładniejesz. - Zaśmiała się cicho i krótko niczym zawstydzona, mała dziewczynka, którą raczej nie była.

Selena

-Tak można tak powiedzieć.-Powiedziała Selena.
-Nie robimy tu nic ciekawego.-Powiedziała.
Przeciągnęła się. Usiadła a jej uszy i końcówka ogona zaczęła się poruszać.

Viktoria

Selena znalazłam Cię w końcu! - Powiedziała ucieszona Viki - Stęskniłam się za tobą. Proszę wróć do nas na zamrożone jezioro. Brakuje mi Cię. Nie uwieżysz co się stało - Zaczęła opowiadać Viki - Powiedziałam Schattowi, że go kocham, pobiłam się z Anabell, wyłowiłam Ekke z jeziora, ale niestety nie przeżyła. a teraz jestem tylko ja Schatt i Ada, Lea i Anabell zaniosły ciało zmarłej Ekke na cmentarz. Jak Ci się nudzi tutaj to odwiedź nas na zamarzniętym jeziorze, czekam. - Powiedziała Viki, po czym odeszła.

Miyu

Miyu spojrzała na wilczycę, która jak szybko się pojawiła tak i szybko stąd zniknęła. Przyjrzała jej się lekko zdziwionym wzrokiem i uniosła brew. "No tak... Bardzo ciekawie. Choć w sumie..." Pomyślała sobie a na jej pyszczku pokazał się chytry uśmieszek. - No właśnie Selena. Co Ty na to? Może pójdziemy tam. Zobaczymy co się dzieje... - Powiedziała z błyskiem w oku i spojrzała na czarnego wilka. No cóż, jak nikt nie będzie chciał to sama pójdzie. "Ekke..." To imię chodziło jej teraz po głowie. Coś w jej sercu zaskoczyło, że to jednak nie jest miłe zdarzenie. Wiedziała o tym i gdy usłyszała o tym to się przejęła, jednak nie chciała tego pokazać. - No to ja jakby co to będę nad jeziorem. - Rzekła i wybiegła.

zt.

Demon

Położył się nosem w kierunku jeziora, i patrzył w nie, powoli zamykając oczy.
Zaczął zasypiać.

Euforia

Euforia przyszła nad jezioro matki, nieco zasmucona. Gdy wyczuła woń Demona pognała ile sił w łapach i skoczyła na niego.
- Cześć!- ryknęła radośnie, zachowując się jak szczenię.

Crimson

Ta przypełzła tu trochę zmieszana. Coś w niej siedziało. Coś, nie nie chciało się samo stamtąd wydostać. Potrzebowało pomocy. Długo nie zastanawiała się co robić. Podeszła do jeziora. Oczekiwała swojego odbicia w tafli, ale było ono tak niewyraźne... Coś faktycznie było nie tak. Powoli zanurzyła się w wodzie. Po chwili zniknęła cała.

Tenshi

Czarno-biała gryfica przyszła w to miejsce z Adą na grzbiecie. - No to jesteśmy. Oto Jezioro Zmian. - Powiedziała do małej z uśmiechem. Znów chwyciła ją za kark i delikatnie położyła na ziemi. - No to jak? Czekamy na Twoją mamę czy zaczynamy latać? - Spytała i usiadła. Ogon delikatnie poruszał się na boki, a oczy wpatrywały w kremowego szczeniaka.

Dessie

- Już jestem! - zawołała Dessie wpadając jak burza za Tenshi. Straciła je na moment z oczu. Jak mogła!? Nadopiekuńcza matka usiadła niepewnie i spojrzała na córkę oraz gryfa.
- No... dobrze... - powiedziała. - Zaczynajcie... miejmy to z głowy - mruknęła już cicho i wlepiła wzrok w Adę.

Tenshi

- Ojj... Niech się Pani tak nie denerwuje. Wszystko będzie dobrze, a nawet jak coś to zobaczy Pani córkę w trochę innym stylu, inaczej wyglądającą. - Zaśmiała się Tenshi. Według niej nie było to nic złego, a znała atuty i możliwości tego Jeziora, choć nigdy z nich nie skorzystała. - Będzie dobrze. - Była ciekawa co odpowie jej wilczyca. Być może nie wiedziała dlaczego tak się nazywa jezioro. Zanim usłyszała odpowiedź zapytała się Ady. - No to jak? Gotowa?

Naomi

-Pewnie.!-Krzyknęła z zachwytu Ada. Oczy świeciły się jej mocno, a serce biło szybciej. Nigdy w życiu nie latała. Bała się trochę, ale nigdy by z tego nie zrezygnowała. PO czym podbiegła do Tenshi i wdrapała się jej na grzbiet. -Lećmy już, lećmy proszę.!-powiedziała z uśmiechem na ustach Ada.

Tenshi

- No to ruszamy moja droga. - Powiedziała i rozłożyła skrzydła. Powolnie zaczęła nimi machać i wybiła się z ugiętych łap. I takim sposobem obydwie znalazły się nad ziemią. - No to się trzymaj. - Dodała jeszcze i zaczęła lecieć w stronę wody. W mgnieniu oka znalazły się jakieś 1,5 metra nad nią. - Wiesz czemu to jezioro nazywa się Jeziorem Zmian? - Spytała i podleciała bliżej wody. Jednak na tyle daleko, żeby jej nie dotknąć w razie jakiegoś mocniejszego podmuchu wiatru.

Naomi

-Nie, nic nie słyszałam o tym jeziorze. Pierwszy raz tu jestem. A co? Jest jakaś legenda związana z tym jeziorem. Znasz ją? Powiesz mi? czy może zadaje za dużo pytań?-powiedziała na jednym oddechu Ada. Była tak zdenerwowana, że zaczęła mówić bez opamiętania. Bardzo podobało się jej to 'latanie'.

Tenshi

Zaśmiała się cicho. - Nie, nie za dużo pytań. - Odpowiedziała jej. - Widzisz... Tu jezioro zostało stworzone przez wilczycę o imieniu Inna, jest to Dusza watahy Nocy. A nazywa się to z tego powodu. - W tym momencie podleciała bliżej wody i zanurzyła czarną łapę w niej. Po tym wyjęła ją, a ta była już biała. - Widzisz? Gdy wejdzie się do niej. Zmienia się wygląd. A gdy napijesz się jej, zmieni się Twój charakter. - Odpowiedziała i trochę przyśpieszyła będąc dokładnie nad taflą. W tym momencie na niej powstały dziwne prądy. Wyglądało to jakby niewidzialna motorówka gnała i przecinała ją na pół. Mocny wiatr bawił się teraz piórami Tenshi i futrem Ady.