Jezioro Zmian

Leth

Nie będąc pewien czy powitanie było skierowane do Sidney'a czy do niego, Leth'cior postanowił się odwitać. A nuż, da do zrozumienia, że i on tu jest? Któż wie.
- Hej.
Rzucił swym zaje-niepedalskim głosem. Jebutnął Siddy'ego w plecy, próbując go wybudzić z transu nic nie robienia i dodał.
- Ja jestem Leth, a ten tam to Sidney. Od dłuższego czasu się nie odzywa...
To mówiąc wyszczerzył się w sposób ukazany na avie.

Virve

Spojrzała na samców rezolutnie, mrużąc lekko oczy.
- Domyśliłam się - powiedziała z łagodnym uśmiechem, widząc doprawdy zaiste jebutnięcie na ziemię Si,, Sidn... Sidney'a.
Leth... leth... Chyba gdzieś słyszała to imię.
- Leth? Syn Lei, tak? - spytała spokojnym głosem.
Doprawdy, cóż to się porobiło z Virve. Gdzie ta dawna wybuchowa wesołość. Może jeszcze wróci?

Leth

- Owszem.
Rzekł dumnie, jakby to, że był synem Lei, było tak zacne, że przyćmiewało blask wszelkich innych zacności. W sumie to to zdanie nie miało sensu, ale to jest akurat najmniej ważne.
- A Ty też jesteś stąd czy może przybyłaś z daleka?
Ciągnął rozmowę dalej, a Siddy nadal trwał w bezruchu.

Virve

- Stąd, stąd. Córka Waspa i Alfy Wody, Carly - przedstawiła się grzecznie.
Czyżby się chwaliła? Skądże. Celowo tytułowała Carly, ponieważ... trudno było jej nazwać ją matką. Była dla niej Alfą Wody. Czy kimś więcej?
Potrzebowała jej teraz. A Jej nigdzie nie było. Nigdzie.
Otrząsnęła się i wbiła wzrok w Leth'a, a jej pysk rozjaśnił uśmiech.

Sidney

Virve napisał:

jebutnięcie na ziemię Si,, Sidn... Sidney'a.

Kiedy Sid uderzył o ziemię? .-.
---

W końcu 'obudził się', spoglądając na Leth'a. On tu na chwilę zastyga w bez ruchu a on już znalazł sobie innego rozmówcę! Oj, nieładnie... Znaczy jak dla Sidda.
- Przepraszam na chwilkę. - To mówiąc odszedł trochę na bok zabierając basiora ze sobą. - Czas na lekcje... - Rzekł, lustrując samca. Wyjął paczkę papierosów, jednego dając Lethowi. Dalej podał mu trochę wódki, hyn, ciekawe skąd ona tam się wzięła...
- Teraz czas na zmianę twojego zachowania....

Sorry za bezsensowność, ostatnio nie mam pomysłu na posty. x.x

Sahama

Nagle nad Jeziorkiem Zmian zawitała mała i lekkiego serca osobowość. Sahama nie trafiła tu przypadkiem. Miała cel, czyli przyjść na to miejsce. Po co? Interesująca oraz dyskretna jest dla niej nazwa terenu - Jezioro " Zmian ". Ten wyraz budzi w młodej zainteresowanie, a także ciekawość. " Zmian, co to może znaczyć, o co chodzi ? " Pomyślała. Waderka podeszła do wody i poczęła przyglądać się swojemu odbiciu, a następnie robiła dziwne miny wciąż patrząc na taflę cieczy.

Kroenen

Krun, idąc przed siebie, zawędrował z jednego jeziora do drugiego. Nie zdziwiło go to za bardzo, choć nie miał ochoty na drugą kąpiel tego dnia. Usiadł nieopodal grupki wilków i spojrzał na nie z lekkim znudzeniem. Śpiący był i tyle. Po chwili dał temu dowód, kładąc się na brzuszku i opierając pysk o łapy.

Karmel

Młody miał trochę czasu dla siebie, więc wędrował tam gdzie niosły go łapy. Zatrzymywał się w różnych miejscach szukając czegoś ciekawego - miejsca, stworzonka czy innych wilków. Mając w zasięgu wzroku jezioro przycupnął na moment i zlustrował dużymi oczkami całą okolicę. Tak, tu jeszcze nie miał okazji być. Uśmiechnął się sam do siebie i zamachał wesoło ogonem, a w oczy rzucił mu się samotnie leżący basior. Zamrugał parę razy, dźwignął się na łapach i radosnym krokiem podszedł do wilka. Usiadł obok niego zachowując pewną odległość.
- Dzień dobry.. - Przywitał się delikatnie zachrypniętym głosem, wpatrując się w ów osóbkę.

Leth

Leth spojrzał na towarzystwo. Zacięli się. No nic. Czarny uśmiechnął się szarmancko i poprawiwszy grzywkę pożegnał się.
- Do zobaczenia Sid, Virve.
To mówiąc ruszył w swoją stronę. Tylko on wiedział gdzie zmierzał... I może jeszcze Ci, co umieli czytać w myślach. Ale takich chyba tu nie było...

z.t.

Kroenen

Ziewnął i wstał. Niee, za nudno tu było, żeby nabić tych kilka postów. Co tu było do roboty? No właśnie nic. Kompletnie nic. Cichociemni sami. Nikt nie gadał, tylko czasem ktoś tam wychodził... przeciągnął się, machnął ogonem i podreptał w stronę off-topu.

z.t

Karmel

Zignorowano go, tak perfidnie go zignorowano. Zamrugał szybko szeroko otwartymi oczami i machnął ogonem. Westchnął cicho... no bo co miał zrobić? Zdarza się i tak... Po chwili na kufie znów pojawił się uśmiech. Trzeba zaznaczyć, że tym bardziej się on powiększył gdy młody zorientował się, że z nieba prószy... coś białego. Wiadomo, że chodziło o śnieg, jednak on o tym nie wiedział. Zaszczekał radośnie i wystawił język. Przymrużył powieki gdy zimna gwiazdka usiadła na jego koniuszku. Wyprostował łapy i zadowolony z wszystkiego co go otaczało pobiegł przed siebie.

zt.

Sahama

Zauważywszy, iż totalne nudy panują tutaj, Sahama postanowiła ruszyć się stąd i ponownie zapoznać jakąś miłą osobę, niż marnować tu swoje kilka godzin na bezczynne siedzenie. Już dawno zaprzestała wygłupy robienia dziwnych min do wody. oO. I tak każdy kto tu przyłaził, potraktował ją jak powietrze lub nie dostrzegł. Lecz i tak to na jedno wypada. Młoda wilczyca westchnęła ciężko, po czym rzuciła okiem po okolicy i podreptała w las.

z.t

April

Na brzeg jeziora powoli przydreptała April. Nudziło jej się. I to bardzo... Postanowiła więc tu zawitać. W końcu to Jezioro Zmian? Niedługo powiniem ktoś tu przyjść.
- A wtedy z nim pogadasz? Musisz się zresocjalizować!- powiedziała z przekonaniem. Chętnie by kogoś poznała.
Przerwała chodzenie w kółko i zaczęła przyglądać się lekko falującej tafli wody
- Podobno istota, która tam wejdzie nie wyjdzie taka sama. Wolałabym nie próbować. Szkoda, że nie mam żadnej próbówki. Ta woda przydałaby mi się... Tylko odrobinka do badań... - mruknęła po cichu.
- Chociaż i tak nic bym nie wykryła. Jak to z magią bywa. Inaczej zachowuje się gdy ją obserwujesz a inaczej kiedy na nią nie zwracasz uwagi. Jakby nie chciała być odkryta. Grrr...- warknęła po cichu. Nie lubiła tajemnic. Teraz mruczała coś pod nosem. Dlaczego tyle gadała ? Ta cisza ją przerażała

Mizu

Uch, wszędzie śnieg, WSZĘDZIE! Gdzie się nie obejrzy tam ten bialy, zimny puch. Cóż, zazwyczaj jej nie przeszkadzał, a gdzie tam! Wręcz przeciwnie... Ale co poradzić gdy w głowie miała swojego przyjaciela, z którym nie wiedziała co się dzieje? Odszedł tylko bez słowa, tak po prostu.. Możliwe, że powinna działać na własną łapę, jednak... czy coś znajdzie? Trudno stwierdzić. Dodatkowo jedna z istot, które miała szansę poznać, która znalazła sobie małe, cieplutkie i przytulne miejsce w jej serduszku gdzieś zniknęła. Pojawiła się dwa razy i tak, puff! Jak nie było, tak nie ma. Czy to wszystko ma jakikolwiek sens? Zapewne tak.. Szła tak powolnie coś mamrocząc pod nosem. W końcu machnęła łapą odganiając, albo nawet odpychając od siebie śnieżnobiałą oznakę prawdziwej zimy. Jednak jak to chwilami bywa, przez nieuwagę poślizgnęła się i wpadła pyszczkiem w jedną z zasp. O taaak, całkiem przyjemny wieczór.

Eskarina

Tak i Eskarina po pewnym czasie postanowiła zmienić wygląd. Spokojnie, powolnie stanęła na brzegu. Na początek zanurzyła jedną z łap, która stała się brązowo biała. Po dłuższej chwili całkiem wskoczyła do wody. Magia jeziora raz-dwa zmieniła jej wygląd, lecz jak to się już zdarzało i małą cząstkę charakteru. Jednak nawet małe części mogą zmienić cały stan wilka. Po chwili na brzeg wypadła brązowo-biała wilczyca.
~ Może być. ~ pomyślała i machnęła skrzydłami nie-lotami.
Nie miała po co tu stać. Nie miała. Więc powolnie odeszła, zdawało się, że nikt nie zauważył jej przybycia i jej zniknięcia.

April

Od pewnego czasu przyglądała się wilczycy stojącej nad taflą wody. O czym ona myślała? Otworzyła szeroko oczy ze zdumienia gdy ta wskoczyła do jeziora a za chwilę pojawiła się zupełnie odmieniona z wyglądu.
- A więc tak to działa? Muszę to sobię gdzieś zanotować. - pomyślała. Otworzyła pysk by o coś zapytać brązowo-białej osobniczki, ale tej już tu nie było. Obejrzała się dookoła. Nagle zauważyła, że ktoś leży w pobliskiej zaspie.
-Wreszcie jest do kogoś pysk otworzyć. - ucieszyła się- Chociaż może nie mieć ochoty na rozmowę. Ale wtedy co najwyżej mnie zbyje, prawda ?- podreptała wesoło do poszkodowanej, i pomogła wstać
- Hej. Nic Ci nie jest? -uśmiechnęła się pogodnie.

Mizu

Próbowała wygramolić się ze śniegu gdy nagle... poczuła czyjąś obecność całkiem blisko siebie, a po chwili owa persona pomogła jej wstać. Przymknęła powieki..
- Huh, dziękuję... - Powiedziała w jednej chwili spoglądając na wilczycę. - Nie, nic mi nie jest, dziękuję że pytasz. - Odpowiedziała lustrując wilczycę swoimi jasnoszarymi ślepiami.. Nie, nie miała jeszcze okazji jej spotkać.
- Umm, Mizu.. Miło mi. - Oznajmiła siadając na przeciwko wadery, a uśmiech sprytnie wkradł się na jej smukłą kufę. Spojrzała w stronę jeziora, uch... niestety nie miała okazji zobaczyć kto tym razem postanowił zrobić coś na przekór matce naturze, no cóż, przed oczami miała tylko biel, no ale wiele nie straciła. Miała już parę sytuacji, w których była świadkiem takowego zdarzenia.

April

Machnęła parę razy puszystym ogonem i usiadła.
- A ja April, z wody. Domyślam się, że ty też, prawda? W końcu Mizu to woda.- wyszczerzyła się.
- Jestem tu nowa. Właśnie poznaje krainę. Przyznam, że niektóre miejsca są niesamowite. W moich rodzinnych stronach było strasznie nudno, same góry. I to niezbyt wysokie.- westchnęła. Bez wątpienia była gatadliwą istotą. - Ale tu zimno.- wzdrygnęła się.- Lubisz śnieg ? Ja uwielbiam, ale nie cierpię zimna.- zastrzygła uszami i zachichotała gdy śniegowy płatek opadł jej na nos.

Mizu

- Owszem, ja też jestem z Wody. - Nie da się ukryć, była zdziwiona, że ktoś wie co znaczy jej imię, chyba jeszcze się z tym nie spotkała. Ale to było miłe... Widać April musiała mieć już jakąś styczność z językiem, z którego jej imię się wywodziło.
- Uch... no to wierzę Ci na słowo, że zbyt ciekawie nie było. - Zachichotała wesoło słysząc rozgadanie się wilczycy. Rzadko spotykało się tak chętne do rozmowy wilki, przynajmniej w ostatnich czasach. - Wiesz... ja tu jestem... już... to chyba moja druga zima, natomiast trzy lata już chyba można zliczyć. - Uśmiechnęła się wesoło, dokładnie pamiętała jak się tu pojawiła... Tak jakby granice tej Krainy pozytywnie wpłynęły na jej kłopoty z pamięcią, które spowodowały wymazanie wszystkich wspomnień z dzieciństwa. Pamiętała jedynie prześwity... Może jej się uda coś uratować, ale to będzie musiała porozmawiać z Akeli.
- Śnieg? Emm... to znaczy... lubię. Jednak no czasami jest uciążliwy, ale to pod względem psychicznym, ma pewne... wspomnienia, które teraz niezbyt poprawiają mi humor. - Odpowiedziała wbijając wzrok w ziemię, jednakże zaraz go podniosła, a na jej kufie ponownie pojawił się szeroki uśmiech. Który poszerzył się tym bardziej gdy April zaczęła się śmiać. Spojrzała w stronę jeziora..
- Chodź, podejdziemy bliżej.. - Zaproponowała dźwigając się na łapach.

April

April wstała i energicznym krokiem podreptała w stronę brzegu. Tafla wody leniwie falowała.
-Jak myślisz czy ono zamarza?- zapytała- W końcu jest magiczne, chyba nie powinno?- zamyśliła się. Bardzo ją intrygowała tajemnica jeziora.
-I tak tu kiedyś przyjde z tą próbówką...- pomyślała. Obróciła się i zlustrowała wzrokiem Mizu.
-Masz 3 lata? Wyglądasz na młodszą ode mnie...- wilczyca zmarszczyła nos. Chyba jeszcze dużo ją zaskoczy w tej krainie.