Przezroczyste jezioro

Idalia

Zaśmiała się z jego słów i zwróciła pysk w stronę Macka. Powiedziała:
- Podejrzewam, że Ty masz lepszą i pamiętasz nazwę tego wodospadu. Ja w odróżnianiu wodospadów zbyt dobra nie jestem.

Mack

Ha! Ja też nie znam nazwy Xd - powiedział śmiejąc się.

Idalia

Uśmiechnęła się tylko. Nie miała nastroju na żarty, zresztą jak zawsze. Zapytała:
- A wiesz jak nazywa się to miejsce?

Mack

Przezroczyste Jezioro... No popatrz jednak mam dobrą pamięć xD - powiedział patrząc w dno wody.

Idalia

Ten Mack zdawał się być bardzo sympatyczną osobą, jednak jest ostatnie słowa wcale nie poprawiły jej humoru. Właściwie to jeszcze bardziej posmutniała.
- Ta, popatrzeć... - powiedziała cicho.

Mack

Dlaczego jesteś ponura? - zapytał nagle, był bardzo zdziwiony jej miną. Czekał na jej reakcję.

Idalia

- Nie jestem... - skłamała, choć po chwili zorientowała się, że nie zabrzmiało to zbyt przekonująco.
- Znaczy... Po prostu dziwnie zabrzmiało, gdy powiedziałeś do mnie "popatrz" - powiedziała i po chwili dodała uśmiechając się gorzko. - Wiem, wiem. Jestem przewrażliwiona.

Mack

Nie przejmuj się tym, aż tak bardzo xD Masz swój charakter i tyle - powiedział ochlapując ją wodą.

Idalia

Odskoczyła gwałtownie czując na sobie krople wody. Tak, ten Mack potrafi poprawić humor. Roześmiała się i podbiegła do wody. Zanurzyła w niej przednie łapy chlapiąc wodą w stronę, z której wcześniej dobiegał jego głos z nadzieją, że w niego trafi.

Mack

Był cały mokry, wyglądał jak kura tylko, że chudszy. Skoczył na nią rozbawiony całą tą akcją z wodą xD

Idalia

Wywróciła się i upadła na śnieg pod ciężarem wilka. Chyba nigdy wcześniej się tak nie śmiała, zresztą nigdy wcześniej nie miała czasu na wygłupy. Powiedziała z rozbawieniem:
- Hej! Ładnie to tak atakować kalekę?

Mack

A gdzie ty jesteś okaleczona? - zapytał kładąc się obok niej.

Idalia

Wstała i otrzepała się z wody.
- No... w dość zasadniczej części ciała -odrzekła w odpowiedzi i zwróciła ku wilkowi pysk. Otworzyła oczy po raz pierwszy od wielu tygodni. Puste, białe ślepia. Od razu widać, że niewidome.

Mack

Nie był zdziwiony - nie przejmuj się, mnie to nie przeszkadza... Myślę że zostaniemy chociaż w połowie przyjaciółmi?

Idalia

Z powrotem zamknęła oczy nieco zdziwiona jego słowami.Spytała drwiącym tonem:
- A któż to w ogóle jest ten... "przyjaciel"?

Mack

Nie wiesz? - zapytał zdziwiony - Na nim możesz zawsze polegać... W każdej chwili ci pomoże :) Myślę, że przynajmniej ja nim bede w części. Oczywiście jeżweli się zgodzisz - wytłumaczył jej, zaczął robić aniołka na śniegu.

Idalia

Przez chwilę zastanawiała się nad odpowiedzią... Wcześniej zawsze powtarzała sobie, że przyjaciele nie są jej potrzebni. Powiedziała:
- Nie potrzebuję przyjaciół. Ale skoro chcesz nim być to proszę bardzo, ja Ci nie bronię.

Mack

Jeżeli nie potzrebujesz ich to nie będę się narzucał... - powiedział lekko zawiedziony, ale szybko powrócił na jego pyszczku uśmiech. Wziął garść śniegu i rzucił w nią.

Idalia

- Hej! - zawołała ze śmiechem gdy śnieg trafił ją w pysk. - Ja nie mam się jak bronić.
Machnęła głową by zrzucić z pyska śnieg i powiedziała:
- Co niby byś miał z takiej przyjaźni? Nie sądzę by bliższa znajomość ze mną dobrze na Ciebie wpłynęła.

Mack

Tak? A niby czemu tak sądzisz młodadamo? Hę? - zapytał patrząc na nią