Przezroczyste jezioro

Sharon

- Dlaczego? - zrobiła tajemniczą minę i zastrzygła uchem a jej ślepia błyszczały. Starała się poruszyć, ale była skutecznie unieruchomiona - Jestem skazana na twą łaskę - dodała śmiejąc się.

Sasori

-Tak.. mrrrr... - zamruczał jak jakiś dachowiec..
-Błagaj o litość! - warknął zabawnie. Oblizał się i powoli zaczął przybliżać do wilczycy pyskiem. Hm mogło to wyglądać dwuznacznie, ale po Sasorim nigdy nie mozna było się spodziewać tego na co by dana rzecz wyglądała...

Sharon

- Nigdy nie błagam o litość... - odrzekła z coraz bardziej tajemniczą miną. - Mrrr...chyba już ci się nie nudzi. - skomentowała jego zachowanie puszczając mu oczko.

Sasori

-Założymy się? - zrobił tajeniczą minę i spojrzał na nią przeszywającym wzrokiem. Nieco innym niż przed tem..
-Oj nie... nie mogło by... - dodał ciszej.. Mocniej przygniutł ją swy ciałem, prawię ją podduszając. Wyglądało to tak jakby się na niej całkiem położył. Przejechał jej nosem po klatce piersiowej.

Sharon

- Mhmm - zamruczała i patrzyła na to co dalej wyprawia wilk zupełnie bezradna. - Skoro już mnie tak skutecznie unieruchomiłeś kochanie to może mi coś o sobie powiesz? - zaproponowała.

Sasori

-Uuuu teraz chcesz opowiadanki cacanki? - zrobił śieszną minę.
-Skoro to ty jesteś.. hmm... pode ną to ty i coś powiedz.. - oznajmił swój jakże znakomity pomysł. Uśiechnął się jednak nie rozluźnił ni trochę uścisku.. Mozliwe też, że nie miał czucia, że to może boleć..

Sharon

- Co ci mam powiedzieć, że mnie wywalili z watahy za brak dyscypliny i zdemoralizowanie - zaśmiała się i dodała po przerwie - ...że nie mam i nie miałam nigdy rodziny. Jestem otwarta, uparta zarazem czasem podła i tajemnicza. - skończyła swą opowieść i znów przyciągnęła go do siebie ogonem - hmmmm... - uśmiechnęła się jeżdżąc zimnym nosem po jego boku pyska.

Sasori

Słuchając jej ktoś mu się pojawiał przed oczyma.. Może powinien postawić tam lustro? Jednak on nie był, a raczej nie czuł ,że kiedyś.. bardzo dawno był w watasze.. Jednak nie jako zwykły członek.. Bardziej jako broń ostateczna.. Popychadło, którego jednak nie wolno było zdenerwować... jedno wyklucza drugie..
-No wiesz... ój wymarzony typ.. - zażartował i uśiechnął się czując dotyk wilczycy. Przejechał jej swoim nosem po uchu, a następnie trochę się od niej odchylił.

Sharon

- Mhmm...to powiedz mi coś to może i ja stwierdzę to samo - zaśmiała się i uśmiechnęła do niego muskając jego ucho końcówką puszystego ogona.

Sasori

-W tajenicy tkwi zabawa... - mruknął jej do ucha kusząco.
-A ja się lubię bawić.. - szepnął ty samy tonem. Nadal przyciskał ją do ziemi.. Złapał łapą jej ogon "przybijając" go do podłoża. Wkońcu rozluźnił nieco uścisk i podniusł się jednak nadal stojąc nad nią dość nisko.

Sharon

Popchnęła go łapami tak, że teraz ona leżała na nim choć dobrze wiedziała, że nie ma szans go tak unieruchomić jak on ją i przystawiła swój nos do jej nosa - Co teraz? Hmm... - szepnęła.

Sasori

Swoi ciężarem wbił się w piasek. H wilczyca nie była ciężka ale za to zaborcza.. Z resztą Sasori może wcale nie chciał teraz innego ułożenia..
-Teraz? Hmmm poczekam na twój ambitny pomysł... - mruknął pokazując Sharon jęzor przez krótką chwilę. Ponętnym wzrokiem wodził gdzieś w głębi jej źrenic.

Sharon

- Mhmm nie chciej żeby go zrealizowała - mruknęła i delikatnie musnęła jego bok szyi pocałunkiem i wbiła swój wzrok w niego. - Dlaczego mnie tak intrygujesz? - zapytała samą siebie lecz w gruncie rzeczy głośno.

Sasori

-Ouuu włąsnie chcę.. - mruknął kusząco i całkiem poddał się wilczycy.
-No, no tak działam na kobiety.. - zażartował puszczając jej zaczepne oczko. Uśiechnął się cwanie i patrzył jej w oczy swoimi, jednak zawsze pustymi oczyma.

Sharon

- Ja jestem nie typową kobietą skarbie - szepnęła mu do ucha i zeszła z niego.
- Muszę iść...na razie - puściła mu oczko i zniknęła.

Sasori

Zaskoczył się kiedy wilczyca tak szybko zniknęła. Obrócił się na brzuch i potrząsnął łbem. Westchnął cicho..
-I po zabawie.. - mruknął zasmucony, jednak z cwanym uśieszkiem na pysku. Machnął ogonem i zapatrzył się na lekko falującą wodę leżąc nadal wygodnie.

Sharon

Stanęła na skale wodospadu a woda swobodnie spływała po jej ciele. Uśmiechnęła się trzymając coś w łapie za plecami - Tęskniłeś? - spytała z prowokacyjnym wzrokiem.

Sasori

Spojrzał gwałtownym ruchem oka na wilczyce. Myślał, że odeszłą jak inni.. Po prostu zniknęła i tyle ją widział.. Włąściwie zdążył się już przyzwyczaić ale tym razem na jego pysku pojawił się łobuzerski i zaradny uśmieszek.
-Uuu... nawet nie wiesz jak.. - mruknał złośliwie.

Sharon

- Paskuda - mruknęła i położyła się na skale - To uchylisz w końcu rąbka tajemnicy na temat swej osoby? - spytała ciekawa. Machnęła końcówką ogona chlapiąc Sasoriego.

Sasori

-Pfff.. komplemencik .. - parsknął zabawnie. Machnął ogonem.
-Hmmm.. no wiesz.. nie ma co opowiadać.. - mruknął i na myśl o przeszłości zrobił się dość ponury, jakby zezłoszczony. Po chwili jednak uśmiechnął się cwanie.
-Gdzie byłaś? - uniusł jedną brew pytająco.