Przezroczyste jezioro

Sharon

- Daaaleko...- przekręciła delikatnie pysk na bok -...u mojego chłopaka - zażartowała drażniąc się z nim. Pazurkami szurała po skale.

Sasori

Zmrużył oczy podejrzewając kolejny przekręcik z jej strony.
-Skoro tak... - mruknął i odwrócił głowę w frudą stronę unosząc ją i udając focha..

Sharon

Zaczęła się śmiać głośno - Nie mogę...- mruczała do siebie. Zeskoczyła ze skały lądując tuż przed nim - Czyżby foch na mnie...jak mogę to zmienić? - spytała.

Sasori

Spojrzał na nią z ziemi, wyciągając szyję w górę.
-O tak! Foch drukowanymi literami.. - żucił pozornie.
-Wymyśl coś.. czeeekam! - nadal udawał obrażonego,.. wychodziło u to niej więcej jak oburzonej damie..

Sharon

- Mhmm - mruknęła i usiadła obok - No jakaś mała podpowiedź? - zaproponowała i zamiotła ogonem muskając jego bok.

Sasori

Szybkim i gwałtownym ruchem przygniutł ciężką łapą jej ogon do ziemi. Podniusł się do siadu. I spojrzał jej prosto w oczy na b. małej odległości, wręcz milimetrowej.
-No więc.. zaskocz mnie.. - uśmiechnął się chytrze, zarazem oczarowująco..

Sharon

- Mhmm - znów mruknęła i uniosła jedną brew do góry - Zależy co cię zaskoczy - skomentowała przybliżając swój pysk jeszcze bliżej tak, że dotykał jego pyska.

Sasori

-Wykaż się intuicją.. - warknął zachęcająco tak by jeszcze bardziej ujawnić swoje zainteresowanie tą sytuacją. Puścił jej ogon i wyprostował się, jednak mając głowę nieco niżej by nie oderwać jej od pyska wilczycy.

Sharon

- Chętnie, ale może innym razem - mruknęła drażniąc go i odsunęła się siadając obok niego. Zaśmiała się pod nosem.

Sasori

Mruknął coś do siebie..
-Jak wolisz.. - wzruszył barkai jakby znów udając, że go to wcale nie interesuje co mogło być równie irytujące jak saa tajemnica.. Uśmiechnął się lekko cwanie i wstał. Przeciągnął się wbijając ostre pazury w zieie. Ziewnął ukazując kły i mlasnął dwukrotnie. Otrzepał się i skierował ku wodzie, poczuł pragnienie.

Sharon

Położyła się przymrużając oczy zamyśliła się nad pewnym wilkiem a uśmiech sam pojawił jej sie na pysku. Na Sasa teraz nie zwróciła uwagi.

Sasori

Spojrzał na wilczyce zpode łba. Westchnął cicho i spuszczając nieco głowę w dół spojrzał w swoje odbicie w wodzie.
-No tak... - mruknął do siebie jakoś tak markotnie. Usiadł nie ruszając głową i nadal gapił się w wodę.

Sharon

- Coś taki markotny się zrobił - warknęła na niego i przysunęła się bliżej. - rozweselić cię? - zaproponowała z błyskiem w oku.

Sasori

-E tam... - mruknął od niechcenia. Spojrzał na nią kontem oka..
-A potrafisz? - dodał bez cienia emocji.

Sharon

- Sama już nie wiem - odrzekła i przetarła swoim pyskiem jego bok pyska bez jakiegokolwiek wyrazu na pysku.

Sasori

Sam dotyk choć nic nie znaczący jakoś wzdrygnął Sasorim. Przez jego kark przeleciał zimny dreszcz niwiedząc czemu. Rozchmurzył się nieco jednak widać było, że coś nie tak..
-No to... na co masz ochotę.. - zaproponował jakąś kolejną "zabawę"..

Sharon

- Nie mam na nic ochoty - jej humor gdzieś się ulotnił. Oparła pysk o łapy i wbiła wzrok gdzieś daleko. Spoważniała.

Sasori

-Ah tak... - mruknął posępniej. Zdawało mu się, że jego zły chumor udzielił się Sharon lub też przez niego tak zpoważniała. Przysunął się do niej powoli i delikatnie.
-Nad czym myślisz? - spytał łagodnie półszeptem aby czasem nie przeszkodzić wilczycy.

Sharon

Przysunęła pysk do jego ucha - Nad tobą - wymruczała po czym spoglądając mu w oczy przysunęła pysk do jego pyska, pocałowała go namiętnie. - Teraz idź uwodź inne panienki Sas - rzekła z poważną miną i odeszła . Ona nie będzie się poniżać.

Sasori

Wcieło go gdy wilczyca uczyniłą to co właśnie no... uczyniła.. O.o Jak wryty siedział i wbił wzrok w jej odchodzącą sylwetkę.. Zaraz wstał gwałtownie gdy tylko się ochadał i zerwał się na równe łapy.
-Zaczekaj.. em jak.. jak to? - odezwał się szybko trochę mieszając w słowniku.. Jednak wilczyca chyba go już nie usłyszała.. Nie rozumiał o co miało chodzić.. Czy to nie ona zabawiała się z innymi, a potem dawała tak wiele do myslenia wilkowi, który pierwszy raz znów poczuł co to prawdziwe życie? Warknął zły na siebie i teraz stał się naprawdę trochę straszny.. Odwrócił się szybko i wbijając pazury w ziemię padł na glebę bezradnie. Wpatrzył się w falującą wodę i zmrużył ślepia, zaciskając przy tym kły.