Przezroczyste jezioro

Whitewind

Gdy Dante wypowiedział słowo ,,głupim" Whitewind zaczęła się śmiać. - Ty głupi? - Zapytała zdziwiona. - To chyba niemożliwe - Dodała nadal się śmiejąc.

Dante · Gość

Roześmiał się, przypominając sobie siebie z tamtych chwil. - Taaa... wtedy byłem bardzo głupi i naiwny - rzekł po chwili zamyślenia. - Ganiłem matkę za to, że żyła z pewną wilczycą we wrogich stosunkach. Nie rozumiałem, jak można darzyć kogoś negatywnymi uczuciami.

Whitewind

Śmiała się dalej. - Musiałeś mieć piękne i śmieszne dzieciństwo - Powiedziała dawając lekki nacisk na ,,śmieszne". Spojrzała mu w oczy. Wydawały jej się takie piękne i takie tajemnicze. Dziwiła ją trochę ta nagła zmiana. Na początku Dante był cichym i spokojnym wilkiem, a teraz częściej się śmiał i... wydawał się weselszy.

Atrita

Przybiegłszy truchtem w to miejsce, zatrzymała się nad samym brzegiem. Rozejrzała się wokoło, węsząc za nieprzyjaznymi intencjami w stosunku do jej osoby. Prychnęła cicho, po czym legła przy wodzie. Puszysty ogon poruszał się leniwie.

Krik

Wilk powolnym krokiem wszedł nad jezioro. Biały puch okrywał ziemię, ale jezioro nie pokryło się jeszcze taflą lodu. Stanął nad brzegiem i zapatrzył się w przezroczystą niegdyś toń jeziora, teraz zmąconą wpadającym doń śniegiem... .
Zastanawiał się czynie skoczyć ,przecież ta mrożąca toń przyniosła by mu ulgę, nieprawdaż?

Idalia

W stronę jeziora podążała powolnym krokiem chuda wilczyca o gęstej, ciemnoszarej, niemal czarnej sierści. Jeszcze długo przed brzegiem wody zatrzymała się i postawiła na sztorc uszy, jakby nasłuchując. Tak, to musiało być to jezioro, nad którym niegdyś spędzała tyle czasu.

Krik

Wilk stał na brzegu, czując wieczorną już bryzę, która wiała mu zza uszu[z tyłu]. Dzięki temu wyczuła wilczycę, która właśnie nadeszła, a była to Hekate. Odwrócił się do niej. Spojrzał na jej ciemne futro.

Idalia

Hekate przycupnęła w tym samym miejscu, w którym się zatrzymała i owinęła zmarznięte łapy swoim puszystym ogonem. Zaczęła się zastanawiać, jak znaleźć drogę do jej starego legowiska.

Krik

Wilk spojrzał jeszcze raz na jezioro. Jednak odwrócił się i podszedł do Hekate. Podszedł do niej cicho.-Witaj, moja pani.-Powie dział cicho, niskim głosem, trzymając swój pysk, przy uchu Hekate.

Whitewind

Rozejrzała się. ,, Zrobiło się troszku ciasno " - Pomyślała. Znów spojrzała na taflę wody i westchnęła cichutko. Położyła się obok Dantego, kładąc łapę na łapę. I leżała tak jakby czegoś wyczekując, choć sama nie wiedziała czego.

Atrita

Przeciągnęła się mocno, po czym spojrzała na ciemne już niebo. Otrząsnęła krótko futro. Nie bacząc na nikogo odeszła z tego miejsca, kierując się w inne.

Whitewind

Spojrzała na wilczycę, która odchodziła. Miała ochotę za nią pójść, ponieważ polubiła ją od samego patrzenia. :) Ale została , ponieważ nie chciała zostawiać Dantego, który był jej tak bliski jak nikt inny.

Dante · Gość

Wciąż siedział w milczeniu, owinął łapy ogonem. Spojrzał kątem oka na przybyłe wilki, po czym z powrotem przeniósł wzrok na jezioro.

Whitewind

Przez chwilkę przyglądała się Dantemu, ale nie długo. Teraz patrzyła na jezioro, na którym odbijało się niebo. Jej oczy migotały blaskiem ,,wodnego" księżyca.

Dante · Gość

Położył się obok Whitewind, wyciągając przed siebie przednie łapy. Poruszał lekko ogonem, jak zwykle, kiedy nad czymś rozmyślał. Teraz zaczął się zastanawiać, czy dobrze zrobił, unikając rozmowy z Layrą.

Whitewind

Przez cały czas wpatrywała się w jezioro. Potem znów spojrzała na Dante. Przez kilka minut przyglądała mu się. Położyła głowę na łapach i myślała nad czymś. Przymknęła lekko oczy, ale nadal patrzyła na jezioro.

Dante · Gość

- Widzę, że nas obojga to spokojne miejsce wprowadza w refleksyjny nastrój - rzekł cicho, po długich minutach siedzenia w całkowitej ciszy, przerywanej tylko czasem charakterystycznym cykaniem świerszczy.

Whitewind

Uśmiechnęła się do niego. Jego słowa zawsze brzmią tak mądrze, myślała w duchu. Teraz myślała tylko o jednym... O nim! Nie mogła uwierzyć, że są razem.

Dante · Gość

Dante odwzajemnił tylko uśmiech, przy tym nie mówiąc już nic. Miał ochotę na rozmowę, by choć na chwilę oderwać się od myśli o Lajrze i reszcie rodziny. Ale nic na siłę.

Whitewind

Podniosła łeb i spojrzała na Dante. - Wiesz nigdy nie umiałam podtrzymywać rozmowy...Ale trzeba coś wymyślić - Powiedziała uśmiechając się - Hmm... To może zapytam Cię czemu wybrałeś watahę nocy? - Zapytała, a w jej oczach było widać, że uważała, że niezbyt jej ten początek rozmowy wyszedł.