Przezroczyste jezioro

Stella

-Jasne!-powiedziała, uśmiechając się-Nie ma się co dziwić, skoro byłeś poza krainą nic dziwnego, że nie wiesz. Ja sama tyle tu mieszkam, a sam nie jestem niektórych rzeczy pewna. Alfami są Atrita i Xytherian, a Betą Renna.

Marillion

- A w innych watahach? Jak tam przedstawia się sytuacja? - zapytał, jednocześnie powtarzając w myśli zdobyte od Stelli informacje. Atrita Alfą, czyli tutaj nic się nie zmieniło... ale poza tym dla Marilliona wszystko było nowe.

Stella

-Erm... Wiem, że w Wodzie Alfą jest Carly, a Betą Viktoria. W Ogniu Alfą jest Samuel, a Betą Elena... W Wietrze Alfą jest Karenaj.-powiedziała. Tyle wiedziała, o reszcie nic , a nic.-Tylko tyle mogę ci powiedzieć.

Marillion

- Tylko? To dla mnie bardzo dużo! Najważniejsze informacje, bez których wstyd by było pokazywać mi się na tych terenach - powiedział bardzo zadowolony z pomocy, jaką udzieliła mu Stella. Westchnąwszy trochę ponuro, dodał. - Szczerze mówiąc, z wszystkich wymienionych przez ciebie wilków kojarzę tylko trzy imiona...

Stella

Stella zaśmiała się wesoło na słowa wilka.
-No to lepiej niż ja. Ja znam tylko dwójkę.-powiedziała wesoło, patrząc na wilka-No dobrze, to może... Kim chciałbyś zostać w przyszłości?

Marillion

- Nikim - odrzekł całkiem zgodnie z prawdą, choć zaraz się roześmiał. Idiotycznie to zabrzmiało. Marillion nie widział siebie na żadnym odpowiedzialnym stanowisku. Na nieodpowiedzialnym zresztą też nie. Taki już był - nieambitny i choć na co dzień pełen zapału, swą energię chciał lokować tylko w przedsięwzięciach, które nie niosły za sobą niczego pożytecznego. Ot, taki radosny nicpoń.

Stella

Stella również się roześmiała, może bardziej przez to, że śmiech wilka był dla niej zaraźliwy. Marillon może jeszcze zmienić zdanie i może wiele osiągnie. Ale jak narazie mógł to być wyłącznie powód do radości. Cóż, też chciałaby mieć tak beztroskie życie.

Marillion

- A ty pewnie masz już dobrze sprecyzowane plany na przyszłość, skoro zadajesz takie pytania, co? - zapytał, nie tracąc tego wesołego uśmiechu. Jego puszysty ogon wciąż majtał się na boki w pełnych entuzjazmu ruchach. Jak miło, że Stella nie poczęstowała go kazaniem o marnowaniu sobie życia, o tym, że może zajść daleko itd... już to słyszał wiele razy.

Stella

-Sprecyzowane? Pfff... Jak narazie zakładam, że w przyszłości może podejmę karierę Wojownika. I tyle. Nie wiem nawet, czy nie zmienię watahy... Choć nie powinnam, w mojej jest mi dobrze. A poza tym- ja nawet nie myślę o tym, co zrobię jutro, więc moim jedyny założeniem jest bycie Wojownikiem. Jak narazie, sama siebie tam nie widzę.-powiedziała wesoło.

Marillion

- Szczerze mówiąc, ja też tam ciebie nie widzę... - powiedział. Nie chciał, by zabrzmiało to nieprzyjemnie, ale... mimo wszystko chyba tak wyszło. Dodał więc pospiesznie, gwoli wyjaśnienia. - Po prostu nie mogę sobie ciebie wyobrazić pośród masywnych, umięśnionych wojowników. W moich oczach jesteś na to zbyt delikatna.
Ale przecież bywało tak, że pozory myliły, prawda? Być może to urocze wilcze dziewczę dzierżyło niezrównaną siłę gotową powalić najlepszego przeciwnika.

Stella

Stella posłała wilkowi kolejny ciepł uśmiech, a i przez jakiś czas się pośmiała.
- Nie martw się, sama siebie tam nie widzę. Ale moja matka jest Wojowniczką i... Tyle lat, odkąd się urodziłam chciałam zostać Wojowniczką, ale teraz, jako Dorosła zrozumiałam, że nie nadaje się do ranienia i zabijania przeciewników.
Delikatna? U, zaczynają jej się podobać takie komplementy, szczególnie z ust samców.

Marillion

- Cóż, nasze wybory z biegiem lat często ulegają zmianie. Dorastamy, zmieniają się nasze cechy charakteru i priorytety... - powiedział. - Ale jedno zapewne ci się przyda z tego 'wojowniczego' okresu: siła i wytrzymałość. Bo pewnie trenowałaś do swojej profesji, prawda?

Stella

-Tak, trenowałam pewien okres czasu, a i podczas pewnego zamieszania wykazałam się szybkością i zręcznością, a również wytrzymałością.-przyznała wilczyca-Zawsze mi się coś przyda... Cóż, a jak podróżowałeś, to gdzie byłeś?-spytala ciekawa.

Marillion

- A w wielu ciekawych miejscach - odrzekł ze śmiechem. Zwiedził całe mnóstwo różnych krain, bardzo odległych od tej, w której teraz się znajdowali ze Stellą. O której z nich miał jej opowiedzieć? Którą wybrać? Czy jakieś miejsce zasługiwało na szczególne względy, by je wybrać spośród wielu innych? Marillionowi żadna taka kraina nie przychodziła na myśl, toteż czekał, aż Stella sprecyzuje, o czym by chciała dokładniej usłyszeć.

Stella

-Chyba sama wolałabym podróżować... Tak szybko zmieniam zdanie... Ale na świecie jest tyle pięknych rzeczy, muszę je zobaczyć!-powiedziała wesoło, podskakując nisko. Ach ADHD.

Marillion

- Więc dlaczego tego nie spróbujesz? - zapytał, z nieukrywanym rozbawieniem patrząc, jak wilczyca podskakuje entuzjastycznie, kiedy mówi o podróżach. Dodał, puszczając Stelli oko. - Jeśli nie chcesz sama, to na taki wypad zawsze możemy wybrać się razem.

Stella

Stella zaśmiała się pogodnie.
-W dwójkę będzie raźniej! Tak więc ty także się odezwij, kiedy zdecydujesz się na poszukiwanie przygód!-powiedziała.

Wena? Nieee...

Marillion

- Oj, z tym na mnie w najbliższym czasie ciężko będzie liczyć - powiedział i westchnął teatralnie, po czym położył się nieopodal brzegu jeziora. - Po ostatnich kilku miesiącach włóczenia się mam po uszy. Potrzebuję odpoczynku i jako-takiej stabilizacji. Przynajmniej przez jakiś czas.

Stella

-Tak, miło jest podróżować, ale dobrze jest zostać gdzieś na dłużej, prawda?-powiedziała, po czym położyła się obok niego-Tak więc propozycję tę złożę Tobie raczej za jakiś czas.

Marillion

Wyciągnął przed siebie przednie łapy i oparł o nie pysk. Skierował spojrzenie na Stellę i uśmiechnął się do niej.
- Hm.. to zależy - powiedział, odwołując się do pierwszych słów wilczycy. - Czasem chce nam się zatrzymać na dłużej, innym razem aż wyrywa do wędrówki... to zależy. Ale na pewno dobrze jest mieć gdzie wrócić po długiej wędrówce. To chyba najważniejsze.