Zamarznięte Jezioro

Dante de Cossa

- Ja mogę, oczywiście jeśli chcesz. - Powiedział do Wheat. Jednocześnie czekał, aż Shinra mu odpowie. Zrobił kilka kółek wokół wilków. - A tak w ogóle, to co u ciebie?

Shinra

- Ja jestem w Wietrze! - Powiedziała oglądając napisy. Po chwili przywyknęła zupełnie i zaczęła odbijać się tylnymi łapami od lodu, unosząc przy tym przednie, co dla dwunożnych mogło być pokraczne, ale dla niej stanowiło to szczyt akrobacji w wykonaniu małego wilka. Wykonała kilka efektownych, choć zarazem dziwacznych piruetów, a po chwili podjechała do Schatta.

Selena

Selena przechodząc miedzy drzewami dotarła wreszcie nad jezioro. W oddali zauważyła kilka wilków podeszła nico bliże i się przywitała.
-Witajcie.-Po czym usadowiła sie wygodnie.

Arakael

Odeszedł od zamarzniętej wody, z resztą było mu bardzo zimno, odeszedł kawałek i rozejrzał się uważnie za jakimś zajęciem.

Selena

Selena zauważyła poznanego już sobie wilka. Podeszła do niego i powiedziała.
-Witaj co u ciebie słychać?-Zapytała się go.
Robiło jej się nudno.

Shinra

Shinra zadowolona pobiegła przed siebie, a jej grzywka rozwiała się odsłaniając prawie całą głowę. Zapiszczała radośnie, a po chwili krążyła dookoła Schatta. Przez chwilę zwalniała, a potem już pędziła spiralą, w środku której był sobie Szczaw. O NIE! Straciła sterowność! Cudem wyminęła go w ostatniej chwili, a potem świrowała nieco dalej od żywych istot.

Arakael

- nic ciekawego - odparł z uśmiechem.
- trochę zimno ale nawet fajnie - rozejrzał się do okoła.
- z kąd jesteś? - zapytał z ciekawości

Selena

-Z Alaski.-Powiedziała.-Tam jest zawsze zimno.-Dodała.
Selena owinęła przednie łapy swoim ogonem.
-A ty?-Zapytała się basiora.
Ostatnio nie mieli czasu porozmawiać.

Sabrina

Smukła sylwetka owej wilczycy kroczyła w strone jeziora.Ogon z gracją uginał sie niczym wąż.Sama Sabrina dumnie stawiała kroki chodz jej głowa była zupełnie czym innym zapchana.Zatrzymała się przed taflą jeziora i wolno położyła na nim łapę,następnie następną i następną i już ostatnią łape położyła bez wahania.Westchneła tylko spoglądajac na zebranych.

Arakael

- Z Syberi, w sumie, tam nie jest dużo cieplej - zaśmiał się
Spojrzał na zamarzniętą taflę wody. Był przyzwyczajony do takich widoków ale dziwnie go to niepokoiło.

Selena

Selena tylko ze zrozumieniem pokiwała głową. Spojrzała w stronę przybyłej wilczycy.
-A do jakiej watahy należysz?-Zapytała się go.
Po chwili znowu spojrzała na nieznaną. Często tak robiła kiedy ktoś ja zaciekawił.

Arakael

/" muszę iść najwyżej będę we wtorek '\

Sabrina

Sabrina widząc iz coś to znaczy ktoś z tych obecnych tu wilków przygląda się jej,od razu obrzuciła wzrok i ruszyła wolno po jeziorze.Była tu całkiem sama i w zupełności to nawet o tym nie chciała myśleć.Przysiadał sobie po drodze i spusciła głowę z lekkim grymasem.Spojrzałponownie w stronę zebranych.Już chciała otworzyć pysk by coś powiedzieć lecz w chwili namysły gwałtownie go zamkneła.

Selena

Selena wstała i odeszła kawałek od białego basiora. Nie wiedziała czemu tak postąpiła.
Położyła się na kawałku trawy .Pyszczek położyła na łapy i owinęła się puszystym ogonkiem. Zamknęła oczy ale nie spała. Nasłuchiwała.

Getsu

Getsu przyszedł w postaci białego niedźwiedzia. Rozejrzał się, a następnie znikł. Pojawił się później jego biały orzeł i usiadł na lodzie. Znów się rozejrzał, a następnie patrzał na dojrzewającą wilczycę. Jego ślepia zabłysły, a lód zalśnił.

Shinra

Shinra zobaczyła ducha.
- Cześć! - Powiedziała podjeżdżając do niego i wykonując koło. - Jak masz na imię? - Spytała, a grzywka zakryła jej oczy.
- Ech... - Powiedziała odgarniając ją szybko. - Ja jestem Shinra. - Przedstawiła się od razu.

Selena

Selena wyczuła coś dziwnego w otoczeniu. Uniosła pyszczek zaciekawiona co to może być. Czuła na sobie czyjś wzrok. Uważnie zaczęła się wszystkiemu przyglądać. Zauważyła szczenię i... Nie to niemożliwie ducha. Spojrzała na niego zaciekawiona.

Getsu

Getsu spojrzał na szczeniaka i zmienił się w normalną postać. - Witam ja jestem Getsu - przywitał się, a następnie znikł. Pojawił się na lodowym kolcu jako biały feniks. Rozłożył skrzydła i rozejrzał się dookoła. Potem siedział spokojnie nasłuchując wszystko.

Selena

Selena wstała i usiadła owijając łapy ogonem. Uważnie obserwowała poczynanie ducha. Nie miała wcześniej żadnego kontaktu z duchami i nie wiedziała czy mogą stanowić dla niej zagrożenie.

Sabrina

Wilczyca tylko zmrużyła leniwie ślepia i machneła zamaszyscie puchatym ogonem.Zastrzygła uszami i obróciła głowę w drugą stronę.Grymas nie znikał z jej pół wyczerpanego pyska.