Zamarznięte Jezioro

Selena

Selena przyciągnęła się wbijając pazury głęboko w ziemię. Potem na powrót usiadła owijając czarno-szarym ogonem przednie łapy. Nagle na oczy opadła jej grzywka więc jedną łapa usiłowała ja poprawić jednak furto uparcie spadała. Jednak po dłuższej chwili udało jej się .

Abaddon

A Abaddon w milczeniu obserwował, jak Selena stara się odgarnąć z oczu niesforne kosmyki włosów.
- A ty jesteś... - tu przerwał, by powęszyć przez chwilę. - Z Ognia, jak mniemam.

Selena

-Tak.-Przyznała mu racje.
-I z tego co zdążyłam się zorientować to noc i ognień nie przepadają za sobą.-Powiedziała Selena.
Zamachała końcówką ogona,.

Abaddon

- To kiepsko się zorientowałaś - odpowiedział, przypominając sobie historie tych dwóch watah. Dodał gwoli wytłumaczenia. - Ogień i Noc niegdyś ze sobą walczyły, to prawda. To było za czasów kiedy Nocą przewodziła Inna, a Alfą Ognia była Kira, dwie skłócone siostry. Są to jednak czasy bardzo zamierzchłe. W Nocy ciężko jest uświadczyć wroga Ognia, choć być może taki istnieje, ale mnie nic o tym nie wiadomo. W Ogniu zaś pozostały dwa wilki, które Nocy nie znoszą. Zwą się Sasuke i Sonny, ale od dawna nie było ich w krainie i wszyscy mają nadzieję, że żadne z nich już tu nie powróci.

Yumi

Przyszła sobie w to nowe dla niej, mroźne miejsce. Szła zapatrzona przed siebie i podziwiała krajobraz, w którym przeważała biel. Nagle nadepnęła przednią łapą na coś śliskiego i BUM ! Leżała jak długa na jak się okazało lodzie. I z wielkimi, pełnymi zdziwienia oczami leciała tak po śliskiej powierzchni jeziora. Jak to się skończyło ? Głową wylądowała w wielkiej skarpie śniegu a na wierzchu pozostał tylko ogon ! ; o

Abaddon

Ab odwrócił głowę od rozmówczyni, by spojrzeć na malownicze widoki - zdający się nie kończyć lód, dokoła śnieżne zaspy... piękne obrazy. Nagle rzuciła mu się w oczy jadąca po zamarzniętym jeziorze wilczyca. Wilk parsknął pod nosem, usiłując powstrzymać chichot, ale gdy ta wpadła w śnieżną skarpę, Ab nie wytrzymał i głośno się roześmiał.

Selena

-O to miała pecha i poznała wroga ognia z noc.-Powiedziała z lekkim sarkazmem.
Również i ona spojrzała na lód a potem zauważyła wilczyce. To ona musiała robić tyle hałasu pomyślała sobie Selena.

Yumi

Yumi starała się wyjść z tego małego... kłopotu. Po chwili siedziała na swoich czterech literach z czapką śniegu na głowie. Do jej uszu doszedł czyiś śmiech. Spojrzała w kierunku tej osoby ze wzrokiem przypominającym złowrogi, który jednak jej nie wyszedł. Nagle gdy przyjrzała się tej postaci jej oczy znowu się powiększyły ze zdziwienia a na pysku pojawił się szeroki uśmiech, ogon zaczął machać na prawo i lewo.

Abaddon

- Bywa - uciął krótko, zerkając jeszcze na Selenę. Wzrok jego szybko powrócił na waderę o jasnej sierści, która chyba skojarzyła się z kimś Abowi. Yumi...? Wilk przekrzywił łeb, jakby z niedowierzaniem patrząc na wilczycę, a jego pysk rozciągnął się w uśmiechu.

Yumi

-Abaddon! - Krzyknęła radośnie i zaczęła biec w jego stronę. Niestety na jej 'szczęście' znowu trafiła na lód przez co przejechała się na brzuchu i wylądowała cała w śniegu obok Aba. Po chwili znów była na powierzchni (xd). I wyskoczyła w górę lodując na przyjacielu. - Abaddon ! Jak ja Cię dawno nie widziałam! - Krzyknęła radośnie śmiejąc się jednocześnie. Przyjrzała się wilkowi uważnie obserwując zmiany, które nastąpiły w jego wyglądzie.

Abaddon

Zaśmiał się, gdy wilczyca wylądowała dokładnie na nim, przewracając go w ten sposób na bok.
- Yuuumi! - zawołał i oczywiście wnet dorwał się do jej gęstej grzywy, którą zaczął czochrać łapą. - Zmieniłaś się nie do poznania.

Yumi

-Ja ? No może trochę... - Powiedziała z nadal radosnym głosem, który chyba nie zniknie do końca tego dnia a nawet jeszcze dłużej! - Ale Ty też! W sumie blond futro nadal masz ale się zmieniłeś ! W ogóle co to jest? - Zapytała ciekawa pokazując na końcówkę papierosa. Przyjrzała się także temu co przyjaciel miał zawiązane na szyi. Wyglądało dość ciekawie ...

Getsu

Getsu rozejrzał się, a następnie spojrzał na szczeniaka; - Ja jestem duchem i nazywam się Getsu, a na twoje pytanie młoda damo to tak umiem się zmieniać w co tylko chcę, ale ja już muszę iść - powiedział, a następnie zmienił się w białego feniksa i spojrzał na białą wilczycę. Wydawała mu się znajoma. Potem wyleciał pozostawiając za sobą biały ślad.

Shinra

Shinra umknęła przed kilkoma osobami, bowiem pędziła po lodzie jak szalona. W pewnym momencie zauważyła białe futro i niewyraźną niebieską plamę. Wpadła w owe futro i przez chwilę w nim tkwiła. Wygramoliła się z sierści wilczycy i zobaczyła białą waderę z niebieską grzywą na głowie.
- B... Bardzo... przepraszam. - Wyjąkała czując nowy zapach obcej watahy, którą zapewne była Wataha Nocy. Jak zareaguje?

Selena

Selena która niezauważenie wymknęła się trochę dalej. Podeszła do drzewa i się o nie oparła. Zamknęła oczy i myślała nad wieloma sprawami. Co jakiś czas ruszała uszami i końcówka ogona.

Yumi

Selena

Selena spojrzała w stronę dochodzących głosów. "Kolejna z Nocy" pomyślała sobie wilczyce. Miała wilka ochotę warknąć jednak powstrzymała się. Uważnie zaczęła się przyglądać wszystkim.

Dante de Cossa

Schatt po otrzymaniu odpowiedzi od ducha i jego zniknięciu, poszedł dalej ślizgać się na jeziorze. Zauważył Shinrę, a przy niej jakąś wilczycę. Podbiegł do nich. - Dzień dobry, jestem Schatt. - Powiedział do niej. Nie widział, co tu się wcześniej wydarzyło.

Shinra

- E... Jak masz na imię? - Wydukała patrząc na waderę uważnie. Zamachała delikatnie ogonem i szybko stabilniej stanęła na ziemi.
- Ja jestem Shinra. - Przedstawiła się szybko. Obserwowała szarego wróbla w oddali, lecz co pewien czas uważnie wpatrywała się w wilczycę.

Selena

Selena obserwowała dwa szczeniaki i wilczyce. Kilka razy z oddali doszedł ja jakiś szmer ale nie zwracała na niego większej uwagi. Kiedy usiadła na tle szarej kory prawie nie było jej widać