Łąka Kumpli

Vanoisy

Wadera podniosła głowę i pożegnała Adę - Cześć - Poczęła się uśmiechać, a zarazem machać końcówką ogona. Przeleciała wzrokiem całą okolicę, lecz wokół tylko trawa, drzewa... Zaraz Van potruchtała w stronę lasu i wyszła z pustej przestrzeni.

z.t

Viy Curay

Odblokował ciało, oraz umysł, i stwierdzając iż nie ma ta nikogo do dręczenia, wyszedł. Kierując się w stronę wyjścia, cały czas myślał, on tym dziwnym - nie dającym mu spokoju znaku. On już nie ma zamiaru, się z tym godzić.

z.t

Stille

Shinq obejrzała się na wychodzącym Viy'm. On poszedł, ona weszła. Położyła się na trawie, poczęła odpoczywać. Czas ją trochę gonił, więc za długo delektować się słońcem nie mogła. Leżała, mając łeb na łapach.

Rishia

W tem na łąkę przybyła mała samiczka jednak nie była to wilczyca, wręcz przeciwnie to był mały gad, który zaraz po wejściu plątał się w trawie. Ponieważ Ris była mała podskakiwała ja sarna, by muc zobaczyć gdzie ją niesie. Jednak nie zdążyła się zorientować kiedy wpadła na Shinq, uderzając ją w bok. Mała szybko otrząsnęła się i wycofała - Przepraszam... Ja nie chciałam... - Rzekła lękliwym głosem. Cóż bała się by wadera się nie wkurzyła. Nie znała tutejszych wilków.

Xaert

Xaert przybiegł tutaj niczym błyskawica, z wywieszonym jęzorkiem. Niestety, był tak podekscytowany, że nie zauważył małego gada, na którego omal nie wpadł. Males wyhamował gwałtownie przed samym pyszczkiem smoka, prawie się przewracając. Szybko stanął na nogi, przyglądając się uważnie smoczycy.
- Dziwny z ciebie wilk - rzucił rezolutnie, na wszelki wypadek robiąc dwa kroki do tyłu.

Rishia

Ris uspokoiła się gdy tylko ujrzała małego wilka i parsknęła szyderczym śmiechem patrząc na szczeniaka - Jam jest smok - Rzekła krótko. Hm... Tym razem nie bała się podejść do Xaerta, ponieważ nie był tak duży jak inne dorsłe osobniki, z jego rasy. Samiczka przechyliła głowę w bok przyglądając się obcemu, wlepiając w niego duże i okrągłe ślepia.

Xaert

- Smok? - zapytał już nieco pewniej, choć wciąż, tak na wszelki wypadek, nie podchodził bliżej.
- Nie spotkałem jesce żadnego smoka... Jesteś pielfszym, któlego poznałem - odparł wesoło, podekscytowany faktem, że właśnie poznał przedstawiciela innego gatunku. Smok. Co to jest? Obszedł Rishię dookoła, oczywiście zachowując bezpieczny dystans.
- Gdzie mas futlo? - wyseplenił po dokładnych oględzinach gada.

Rishia

- Tak s- m- o- k - Potwierdziła Ris. O, czyżby poznała dziwny język wilków? Niewyraźny? W takim razie mała będzie mówić tak samo jak szczeniak by się dogadać - Naplawdę? Pielwsym? -
- A Dlaczeko tak dzifnie mufisz? - Spytała nieco... zdziwiona? Pomyślała, że tak się dogadują, lecz wypowiadanie się takim akcentem plątało jej język.

Xaert

- Bo ja jestem jesce młody! I nie mówię wcale dziwnie, wsystkie małe wilcki tak mówią! A smoki nie? - zapytał zaskoczony, dotąd bowiem nie zauważył, aby jego język różnił się od języka rówieśników. Przechylił łebek, usiadł naprzeciw smoczycy. Dziwne stworzenie. Ani sierści, tylko jakieś takie dziwne coś, pyszczek też zupełnie inny...
- Cy smoki są kosmitami? - nagle go olśniło. Tak, na pewno, to by wyjaśniało te wszystkie różnice!

Rishia

- Nie. Mówią tak ja teraz - Odparła uśmiechając się lekko - Zapewniam Cię, że nie jestem tym, twoim kosmitą - Potwierdziła. Co on miał niby na myśli? Ris ciągle wodziła wzrokiem po okolicy, tudzież cały czas spoglądała na szczeniaka ze zdziwieniem - Hm... A jak się nazywasz? - Spytała.

Xaert

Mały uśmiechnął się nieznacznie. Skoro to nie kosmita, to chyba nie ma się czego bać? Zastrzygł lewym uszkiem, po czym z dumą odparł:
- Jestem Xaelt - jednak skrzywił się po chwili. Faktycznie, niewyraźna wymowa potrafi skomplikować życie.
- Nie, nie Xaelt! Xaa... xaellt.... Znaczy - fuknął coś pod noskiem. Jakby... trzeba się sprężyć... 'Ale mnie matka załatwiła' - przemknęło szczeniakowi przez myśl. Jeszcze jedna próba. Wysilił się, zebrał wszystkie siły.
- Xaerrrt - Ha! Mały aż pisnął z radości. Oto właśnie po raz pierwszy w zyciu wypowiedział głoskę 'r' tak, jak brzmieć powinna. Wyprężył dumnie pierś.
- A Ty, smoku? - zapytał, przekrzywiwszy w sposób zabawny łebek.

Stille

Shinq zmieszana pogawędką dwóch małych istot, westchnęła cicho, wstała i porządnie się przeciągnęła. Na myśl o jej dzieciństwie, przypomniała jej się Violetta. Samica walnęła mocno łapą o podłogę i potrząsnęła głową. Gdyby się nie spotkały, Tod nie zostałby zraniony w wieku dojrzewającym. Ale juz starczy. Dość tej Violetty. Przecież to córka Fari, tej niegodziwej oszustki bez serca. Biała zmarszczyła nos, jeszcze raz zerknęła na młodych, po czym odwróciła łeb i pobiegła.

z.t

Rishia

- Rishia - Przedstawiła się krótko i nie miała trudności z jego wymową. Smoczyca zrobiła ten sam gest co jej mówca tyle, że przekrzywiła głowę w przeciwną stronę. Ym... i za bardzo się zgięła i padła na bok, na dodatek w błoto. Jednak natychmiast się podniosła i zaczęła się chichotać. Jeszcze raz wskoczyła celowo i maź wyprysnęła i przykleiła się na futerko szczeniaka - Oj... - Jęknęła pod nosem spoglądając Xaerta, zatykając łapką pysk i udając, że to było przypadkowe. Nie wiedziała czemu to zrobiła ale lubiła takie brudne zabawy.

Renna

Wadera pojawiła się na niebie, lecąc nad łąką. Jej oczy błyszczały wrogim blaskiem, krucze pióra połyskiwały w słońcu. Wylądowała na ziemi, owinęła przednie łapy ogonem i oblizała pysk. Przez moment trwała w bezruchu.
Słyszała o nich. Myślała o nich. W krainie pojawili się Blood'ersi. Grupa wilków silnych, którzy nie znoszą słabości.
Grupa mądrych, pewnych siebie wilków wśród nieśmiałego tchórzostwa innych/

Hiretsuna Shinigami

Raven zjawił się w tym miejscu. Nie dojrzał nikogo godnego zainteresowania lecz po dłuższej chwili znalazł. Osobę któa przyciągnęłą jego uwage. Lecąc kilka centymetrów nad ziemią, unoszony przez swoją mgłę wylądował naprzeciwniej.
- Witam osóbke która zainteresowałą demona w moim wnętrzu. Raven, czarny kruk nienawiści. - przedstawił się jednocześnie zaczynając rozmowe.

Renna

Jej skrzydła uniosły się i opadły, gdy tylko usłyszała głos. Odwróciła łeb w kierunku basiora. Demon. Wciągnęła głęboko zapach samca.
- Witam. Pachniesz...Blood'ersami. Czyżbyś do nich należał? Wyglądasz na kogoś ważnego . - powiedziała spokojnie.
Jej czarny ogon zaczął zamiatać ogonem glebę.

Hiretsuna Shinigami

Wilk uśmiechnął się jak na avie. Czyli poprostu... demonicznie.
- Owszem... pachne siarką jak i piekłem. Bloodersów założyłem ja jak i Viy Curay. Na kogoś ważnego? Myśl jak tam sobie chcesz. - odpowiedział z uśmiechem cwaniaka.

Renna

- Vij? Znam gościa. - stwierdziła spokojnym tonem.
- Hum...Macie pełny skład? Zaimponowaliście mi. Z chęcią bym do was dołączyła.
Nie ma to jak Renia. Od razu konkret. Cóż, spodziewała się, iż Raven przystanie na jej prośbę. A trening, czy jakiś test? Formalność. Renia to nie dawna słodka waderka, która zamarzyła o byciu zUą i niedobrą. Nie udawała. Cóż, taka była od zawsze.
Ludzie nie zmieniają się z dnia na dzień, a dopiero co wilki.

Xythuel

Gdzie Raven, tam i Xythuś. No tak musiało widocznie być. Tak więc za Raven'em przydreptał tu nie kto inny, jak właśnie Xytherian. Wilk ziewnął i rzucił Rennie krótkie spojrzenie. Ostatnim razem widzieli się na imprezie... A wspomnienia z owej impry lepiej puścić w niepamięć. - Witaj Renno. - mruknął swym neutralnym tonem i siadł jak zwykle - po lewicy Vran'a. Po co? Któż to wie...

// Łech, brak weny na Xyth'a

Renna

ODwróciła wzrok. Ponownie wciągnęła powietrze. Kolejny Blood'ers. Jej druga ręka w ,,Bethowaniu". Owinęła przednie łapy ogonem.
- Witaj, Xythu.
- Tak więc, Raven? Przystajesz na moją propozycję? Zaręczam, iż nie pożałujecie - powiedziała spokojnie, przenosząc wzrok na demona.