Polana pełna kwiatów!!!

Sasha

zaczęła jeść kwiatka, po chwili go wypluła i warknęła pod nosem - ble nie dobry

Idalia

- Nie, to zdecydowanie nie jest miejsce dla mnie - powiedziała na głos. Zatykający zapach kwiatów doprowadzał ją do szału. Ruszyła do wyjścia.

Sasha

słysząc znajomy głos nagle wyjęła głowę za kwiatów - witam panią - krzyknęła - to co pani powiedziała było niegrzeczne państwo kwiatek się obrazili chcą aby ich pani wilk przeprosiła

Idalia

Uśmiechnęła się na dźwięk tych słów i przystanęła. Dlaczego by nie poprzekomarzać się z małą?
- A ja nie przeproszę - odparła takim samym tonem, jakim Sasha ją wcześniej przedrzeźniała. - Bo szanowni państwo Kwiatek śmierdzą.

Sasha

zrobiła grymaśną minę - pani kwiatek płaczek a pan kwiatek przeklina, widzisz co zrobiłaś

Idalia

- Myślę, że państwo Kwiatki poradzą sobie z tą zniewagą - odparła ze swoim zwykłym, złośliwym uśmiechem. - Ja nie będę ich przepraszać.

Sasha

nie pomyłka pan kwiatek przeklina pszczołę która ugryzła panią kwiatek i przez tą pszczołę pani kwiatek płacze, ale to nic nie zmienia!!!! pani kwiatek jest smutno i trzeba ją pocieszyć

Idalia

- Och, w takim razie ją pociesz - powiedziała z rozbawieniem. - Ja nie mam w tym żadnego interesu.
Z powrotem powoli ruszyła do wyjścia.

Sasha

ma pai szanse zrobić coś innego dla innych bezinteresownie sporo wilków ceni sobie tą cechę nazywaną "wyrozumiałością"

Idalia

- Ale ja sobie nie cenię - odparła i znów się zatrzymała. Przez chwilę naprawdę poważnie zastanawiała się nad tym co powiedziała mała wilczyca. Jak Hekate mogła być wyrozumiała dla innych skoro nikt nigdy nie okazał jej te całej "wyrozumiałości"?

Sasha

to nie znaczy że nie możesz taka być - krzyknęła za Hekate

Idalia

Odwróciła się w stronę, z której dobiegał głos młodej wilczycy.
- Tak uważasz? - powiedziała na tyle głośno, by Sasha usłyszała ją z daleka. - Co ja będę mieć z tego, że będę wyrozumiała, miła i pomocna dla innych? Uważasz, że w mojej sytuacji nie mam nic ciekawszego do roboty niż uśmiechać się do każdej napotkanej osoby?

Sasha

zastanowiła się - po pierwsze satysfakcję po drugie chmmm satysfakcję i po trzecie może nowych przyjaciół

Idalia

Parsknęła śmiechem.
- Satysfakcję... Satysfakcją nie da się zapełnić żołądka ani ogrzać w zimne dni, wiesz? A przyjaciół nie potrzebuję - powiedziała, a po chwili namysłu dodała:
- Nie każdy jest taki jak Ty.

Sasha

ale przyjaciel może dać jeść i ogrzać w zimne dni

Idalia

- Ty to lubisz się wykłócać z innymi, co? - spytała ze śmiechem. Zbliżyła się o kilka kroków do miejsca, z którego zdawało jej się, że słyszy głos Sashy. - Jednak zdarzają się wilki, które nie wierzą w przyjaźń. Musisz jeszcze sporo się nauczyć o życiu.

Sasha

ale to raczej miejszość i jak to mówią "dla chcącego nic trudnego" każdy może znaleźć przyjaciół

Idalia

- Ale nie każdemu na tym zależy - odparła i usiadła. Nadal znajdowała się w sporej odległości od wilczycy, nie podchodziła bliżej, gdyż nie wiedziała dokładnie gdzie Sasha się znajduje.

Sasha

każdy potrzebuje z kim pogadać WIĘC PRZEPROŚ PAŃSTWO KWIATEK!!!!!

Idalia

- A może ja nie potrzebuję, hm? - powiedziała z rozbawieniem w głosie. Od razu było słychać, że Sasha to młoda i niedoświadczona wilczyca.