Las Roślinażeców

Gość

Tu można polować. Tylko trzeba uwarzać na kłusowników, kręci się ich tutaj dość sporo

Mack

Zjawił się, oddalił się od wilków nie miał zamiaru z nimi gadać.

Dragonus · Gość

przyleciałem i usiadłem na króliku

Mack

Spojrzał na smoka po chwili zapytał - jak cię zwą? - powiedział chłodno

Dragonus · Gość

Dragonus-wychrypiałem

Mack

Mack - powiedział i się położył.

Dragonus · Gość

miło mi

Mack

Uśmiechnął się sztucznie

Renna

Powoli szła z opuszczonym łbem w kierunku jednego drzewa.Gdy się tam znalazła położyła się i westchneła ciężko.Położyła łeb na łapach i zamkneła oczy.W oczach miała smutne spojrzenie.Pocwili uniosła łeb i patrzyła się w gwiazdy.

P.S:Dari pisze się roślinożerców :D

Wredny

Szedłem przez las, zamroczony i umorusany w krwi, częściowo swojej. Drzewa, które się znalazły obok mnie, wyginała i niszczyła siła, nieznana innym (no może nielicznym). Przystanąłem na chwilę. Zachwiałem i padłem nieprzytomny. Tajemnicza siła przestała oddziaływać.

Dasha

Przez las szła wilczyca. Ba, kulała. Na ciele blizny, ociekająca krew, posklejana i częściowo ścięta sierść. W oczach przerażenie. Mina zbitego psa, podkulony ogon.
Oddychała nierównomiernie, a serce waliło jak oszalałe.
Nieprzytomnie sunęła przed siebie, zupełnie nie zwracając uwagi na gałęzie kaleczące jej grzbiet. Natrafiła na jakąś przeszkodę.
Wykrzywiła wargi w grymasie niezadowolenia; poczuła woń obcej krwi.

Wredny

Leżałem nieprzytomny i nieświadomy, któż to znajduje się w pobliżu.

Dasha

- Te... Żyjesz? - mruknęła ochrypłym głosem i trąciła lekko wilka, pozostawiając na jego sierści nowe, krwawe ślady.

Wredny

Daszy Odpowiedziało jakieś ciche pomruknięcie. Oddech białego wilka był nieregularny i przerywany.

Dasha

- Cholera, zbudź się... - trąciła nieco mocniej, upadając na niego w połowie.
Nadal nie rozpoznała tożsamości tego wilka. Westchnęła cicho.

Qedr

Przyszedłem i zbliżyłem się do Dashy ;]

Wredny

Lekko otworzyłem oczy. Przede mną pojawiła się rozmazana sylwetka wilczycy. Kiedy obraz się wyostrzył, nie mogłem uwierzyć własnym oczom. Zerwałem się na równe nogi i odskoczyłem. Drzewa i krzaki stojące za mną dosłownie zmiotło z powierzchni ziemi. Mięśnie od razu się upomniały i się zachwiałem.

Qedr

- A temu co?

Dasha

Spojrzała na tęczowego wilka. Uniosła brew.
- A Ty, coś za jeden? - jeszcze bardziej ochrypnięty ton.
Nagle straciła pod sobą grunt/przeszkodę, więc upadła bezwładnie na ziemię.
Nie miała pojęcia, co spowodowało taką nagłą reakcję wilka.
- Co do...

Qedr

- Gdzieś słyszałem ten głos... ale nie mogę sobie przypomnieć gdzie... - mówiłem bardziej do siebie..