Miejsce Derina i Ziry.

Torak

Feniks spojżał na wilczycę i zatrzepotał przyjaźnie skrzydłami.

Zira

Zira zaśmiała się i wróciła do rozmówcy. Spojrzała na jego uzbrojenie.
-Skąd wziąłeś taki fajny łuk?-Zapytała.

Torak

Spojżałem przyjaźnie na Zire-Mój mistrz mi zrobił i nauczył mnie nim posługiwać a przy okazji musiałem się nauczyć wyrabiać strzały-odpowiedziałem wilczycy dalej leżąc na brzuchu-chcesz zobaczeć?-spytałem kładąc przed nią łuk.

Zira

-Czemu nie.-Powiedziała i usiadła koło niego.
Kiedyś widziała jak się wrabia strzały ale było to zblakłe wspomnienie z jej mrocznego dzieciństwa.

Torak

Wiedziałem ze wyrabianie strzał ma wielką wartość,więc łuk położyłem obok Ziry aby mogła go obejżeć tym czasem ja wziołem jakiś prosty patyk leżący obok mnie,
wyjąłem z woreczka u pasa nóż i zaczołem strugać,gdy wystrugałem całkiem prostą gładka pałkę feniks dał mi pare swoich piór i włożyłem je po bokach końca robionej strzały.Z tego samego woreczka wyciągnołem kawałem metalu,Feniks rozgrzał go a ja uformowałem z tego trójkąt ,przymocowałem go do patyka i gotowe-Prosze świeża strzała z piórami feniksa,apióra są po to aby lot strzały był tak cichy aby nawet sarna nie usłyszala jej lotu-powiedzialem podając strzałę wilczycy.

Zira

Zira przyszła w swoje miejsce usiadła na piasku i czekała na swojego partnera. Nie wiedziała po co ją tu zawołał.

Derin

Derin przyszedł za partnerką i podszedł do niej. Lizną ją, a potem podszedł do sadzawki i wszedł do niej. Zanurzył jedną łapę głębiej, po chwili wyjął piękny klejnot, który świecił na czerwono. Poszedł do ukochanej i podając jej klejnot powiedział. - Wyjdziesz za mnie?

Zira

Zira westchnęła.
-Tak.-Powiedziała cicho.Po czym uśmiechnęła się do Derina i go polizała.

Derin

Derin był szczęśliwy i pocałował namiętnie swoją partnerkę.
- Podoba ci się klejnot? - zapytał liżąc ukochaną. Usiadł i zaczął merdać ogonkiem.

Zira

-O tak.-Powiedziała klejnot był naprawdę ładny.
Zira również machała ogonem w te i we w te

Derin

- Ciekawe co zrobią nasze dzieci, kiedy się dowiedzą. - powiedział Derin patrząc na ukochaną. Bardzo kochał Zirę i nic tego nie mogło zmienić. Liznął ją i uśmiechnął się.
- A masz może łaskotki? - zapytał.

Zira

-Nie .-Powiedziała z uśmiechem Zira. Wstała i zaczęła się cofać. Cały czas merdała ogonkiem na boki hyś hyś hyś. A jej oczy się śmiały.

Derin

- Uważaj, bo ci teraz uwierzę. - zaśmiał się Derin. Wstał i podbiegł do partnerki. Przewrócił ja i zaczął łaskotać. Ogon zaczął jeszcze bardziej merdać.
- Dużo masz łaskotek. - powiedział uśmiechając się.

Torak

Siedziałem na górze jaskini i patrzyłem jak oni sę bawią.Wiedziałem ze mnie nie zobaczą dlategóż wolałem się nie pokazywać,wyjołem nóż i zazołem rzeźbić w skale .

Derin

Derin przestał łaskotać partnerkę. Czuł czyiś zapach. Zaczął iść za zapachem, aż wreście zobaczył Toraka.
- A to tak ładnie patrzeć co rodzice robią. - powiedział do syna żartobliwie. Zobaczył, że syn coś rzeźbi.
- Co rzeźbisz? - zapytał.

Torak

Spojżałem na ojca-Nic takiego tylko bazgroły-powiedziałem i rzuciłem mu w łapy figurkę Feniksa.Zaczołem ostrzyć Saksę (nóż Zwiadwoców) kiedy skończyłem sprawdziełem jego ostrość zucajac w skałę która natychmiast przepołowiła się na pół.Zeskoczyłem i zabrałem nóż,schowałem go,usiadłem przy ścianie i spoglądałem w niebo.

Biały Kieł

Po długiej wędrówce, spragniony wody, gdy zobaczył sadzawkę chciał podejść, lecz zobaczył grupę wilków,najpewniej rodzina.
Cofnął się do krzaka i tęsknie spojrzał na wodę w sadzawce, po czym spojrzał jeszcze raz na wilki..

Torak

Wyczułem innego wilka,odwróciłem się w stronę krzaków i zawarczałem-pokaż się!-
podeszłem jeden krok i czekałem na reakcję wilka,wyjołem Saksę (nóż Zwiadowców) i zaczołem machać nim w powietrzu.

Biały Kieł

Widząc że mnie zauważono, wyszedłem powoli i ostrożnie z krzaków, kuląc ogon,
Nie chciałem walki więc zatrzymałem się i czekałem aż uzbrojony Wilkołak zrobi ruch..

Torak

Schowałem Saksę do pochwy na noże,usiadłem przed przybyłym i wystawiłem łapę na powitanie-Witaj Torak się zwe-powiedziałem-Przepraszam za moje zachowanie lecz ostrożność wymaga szybkiego działania-dodałem na usprawiedliwienie ,widziałem jak samiec patrzy na źródełko z czystą chłodną wodą.
Spojżałem w tamtą stronę i na wilka-Śmiało nie krępuj się woda jest pyszna można powiedzieć ze nawet lekko słodka-dokończyłem i uśmiechnołem się do przybyłego.