Miejsce Nikity i Torresa

Nikita

Rosną tu drzewa mieszane . Najwięcej jest tu jednak drzew liściastych .
Po środku znajduje się drzewo wiśnia , które kwitnie tak , że nie ma pustego miejsca na gałązkach .
Jest tu także duża ilość zwierzątek : saren , zająców i mnóstwo ptactwa .
Jakieś 2 metry od wiśni płynie rzeka , której szerokość osiąga nawet do 7 metrów .
Woda płynie powoli i wydaje z siebie cichy i uspokajający szum .
To miejsce jest stworzone dla Nikity i Torresa .

Torres

Czarny wilk kroczył powoli przez las, na każdym kroku rozglądając się uważnie. Jego wzrok poszukiwał ukochanej wilczycy. Po dłuższym czasie Torres przystanął. Najwyraźniej Nikity tutaj nie było, postanowił więc na nią poczekać. Usiadłszy przy jednym z drzew, oparł się grzbietem o jego pień, by odpocząć po podróży.

Nikita

Nikita przybyła tu biegiem .
Myślami zagłębiona w Torresie . Postanowiła , właśnie tu . W wymarzonym miejscu pomyśleć o nim . Największym powodem zastanowień było nagłe znikanie jej ukochanego . Drugim powodem tych ciężkich rozmyślań było : założenie większej rodziny . Wadera bardzo chciała mieć małe wilczki .
Rozejrzała się dookoła . Po drugiej stronie rzeczki dojrzała Torresa . Widziała po nim , że jest zmęczony . Nie chciała też przerywać jego odpoczynku .
Położyła się wygodnie na brzegu . Patrzyła na wodę i jednocześnie wsłuchiwała się w jej szum . To miejsce było dla niej ukojeniem . Rytmicznie machając ogonem .
Zaczęła więc rozmyślać .

Torres

Torres kroczył powoli, omijając wszelkie drzewa i większe krzaczki. Znów zniknął na bardzo, tym razem naprawdę bardzo długo. Czy miał jeszcze po co wracać do tego miejsca? Czy Nikita wciąż jeszcze go pamiętała, chciała z nim być? Te i inne pytania błądziły nieustannie po jego umyśle, nie dając wilkowi nawet chwilki wytchnienia. Basior zatrzymał się tuż przy wiśni o rozłożystych liściach i przysiadł. Oparł się grzbietem o jej pień, a wzrok wbił w korony drzew. Czekał, ale czy miał jeszcze na kogo?

Nikita

Popatrzyła na Torresa . Jej ukochany powrócił ! Ucieszona Nikita podeszła do niego . Polizała po pysku . Widziała jednak , że coś go gryzie . Usiadła na przeciwko niego i zapytała - Wszystko w porządku ? -

Torres

Nie sposób było wyrazić słowami, jak bardzo ucieszył się na widok ukochanej wilczycy. - Nikita! - powiedział i uśmiechnął się na kufie. Otarł się pyskiem o grzbiet wilczycy i przytulił ją do siebie, kiedy ta usiadła. - Tak - odpowiedział na jej pytanie. - Teraz już wszystko w porządku.

Nikita

- To się cieszę . O czym rozmawiamy ? - Zapytała i przytuliła się do wilka . Była za nim bardzo stęskniona . Jeszcze nigdy nie kochała nikogo aż tak mocno . Polizała go po pysku i czekała na propozycje .

Torres

Sam nie wiedział,jaki temat do rozmowy mogliby obrać. Teraz Torres najchętniej posiedziałby tu z nią w milczeniu, ciesząc się, że znów jest przy Nikicie. - Hm... tęskniłaś za mną choć troszkę? - zapytał i uśmiechnął się.

Nikita

- Nie masz pojęcia jak ! - Powiedziała ucieszona i liznęła go po pysku . Wreszcie mogła spędzić ten miły czas wraz ze swym partnerem . Kochała go bardzo mocno . Nie umiała nawet wysłowic się aby określić jak bardzo . - Wiesz co tak ostatnio myślałam ....

Torres

On również się ucieszył z jej słów. Sam okrutnie tęsknił za Nikitą, bał się przy okazji, że przez długo jego nieobecność, partnerka zostawi go. Teraz jednak rozwiały się wszelkie jego wątpliwości - to właśnie Nikita była tą jedyną. - Co takie myślałaś? - zapytał.

Nikita

- O powiększeniu rodziny - Powiedziała i popatrzyła mu w oczy . Trochę wstydliwie się czuła proponując rodzinę . Zazwyczaj to partnerzy powinni proponować takie rzeczy .

Torres

Westchnął lekko, patrząc na partnerkę z uwagą. Torres nie miał nic przeciwko powiększeniu rodziny, wręcz przeciwnie - pragnął dzieci. Ale żeby tak od razu, kiedy tylko zdążył wrócić do krainy? Nie chciał podejmować decyzji o szczeniakach tak pochopnie, była ona zbyt poważna. Torres nie wiedział, czy niedługo znów nie będzie musiał na jakiś czas opuścić krainy, a przy dzieciach nie powinien tego robić - z własnego doświadczenia z dziecięcych chwil wiedział, jak nieobecność rodzica wpływa na wychowanie. - Nie lepiej trochę z tym poczekać? - zaproponował. - Jesteśmy bardzo młodzi, mamy jeszcze mnóstwo czasu...

Nikita

- Skoro tak uważasz - Powiedziała i spuściła łeb . Ona bardzo chciała już mieć młode . Kochała dzieci i opiekowanie się nimi . Odsunęła się od partnera i położyła . Łeb położyła na łapach a oczy zmrużyła .

Torres

Westchnął głęboko. Spodziewał się dokładnie takiej reakcji Nikity na to, co powie. - Szczenięta wiążą się z ogromną odpowiedzialnością - zaczął, patrząc na leżącą partnerkę. - Być może ty jesteś dobrze przygotowana na opiekę nad dziećmi, ale ja wcale nie mam takiej pewności. Potrzebuję tylko troszkę czasu, muszę poczuć, że jestem na to gotowy. Zrozum, ja po prostu chcę, żeby moje dzieci były szczęśliwe.

Nikita

- Wiem o tym . Na jestem na to gotowa . Od dziecka marzyłam o tym , żeby mieć własne szczeniaki ! - Krzyknęła . Trochę ją poniosło . Jednak każdy reaguje tak kiedy jego marzenia polegują w gruzach . To takie nie fer . Popatrzyła na niego . Oczy miała lekko załzawione .

Torres

Cmoknął z dezaprobatą i odpowiedział cichym, spokojnym tonem, starając się uspokoić nim Nikitę. - Nie powiedziałem przecież, że nigdy nie zgodzę się na szczenięta, wręcz przeciwnie. Bardzo chcę mieć dzieci, ale nie możesz trochę poczekać? Niedługo chyba znów będę musiał opuścić krainę na dłuższy czas, a też chciałbym być przy wychowaniu własnych dzieci.

Nikita

- Znowu ? - Zapytała . Teraz łzy kolejno zaczęły ściekać po jej policzkach . Czemu akurat ona musiała trafić na takiego podróżnika . Położyła się i westchnęła głęboko . Wiedziała , że chwilowo straciła nad sobą kontrolę . Jednak co zrobić . Ten typ tak ma .

Torres

Położył się tuż obok Nikity i delikatnie przytulił ją do siebie. - Przepraszam - powiedział, patrząc na nią uważnie. Wiedział, że nie powinien tak często odchodzić, że jego miejsce było tutaj, przy Nikicie... ale musiał odejść jeszcze na jakiś czas. Być może tym razem po raz ostatni.

Nikita

Wtuliła się mocniej w jego furto i liznęła po pyszczku - Dlaczego ? - Ilość łez na jej pysku wciąż się powiększała . Nie chciała aby odchodził a przynajmniej aby nie zostawiał jej samej .

Torres

- To przez kilka znajomych mi wilków żyjących w innej krainie... moich przyjaciół. Są w bardzo trudnej sytuacji, muszę im pomóc - powiedział. -Ale obiecuję, że postaram się wrócić jak najwcześniej. I kiedy wrócę, już nigdy cię nie zostawię.