Polanka pośród drzew - miejsce Todzia i Scarlett.

Jack

Jack spojrzał na swoją małą siostrzyczkę. Zamachał ogonkiem.
- Ja? Ja jestem Jack. Twój starszy brat - oznajmił z wesołym uśmieszkiem. Pokiwał głową mamie, poprawiając prawe uszko. Cały czas się słodko uśmiechał. Lubił radość. Siedział na czterech literach, słodkie oczka lśniły jak jakieś zielone kryształy. Zamachał swoimi nietypowymi skrzydełkami, następnie je składając.

Scarlett

- Masz wspaniałe skrzydełka.- odezwała się Scar, wskazując na parę skrzydełek synka. Sama zamachała swoimi, większymi skrzydłami. Jednak nie potrafiła latać. Może kiedyś się tego nauczy? Byłoby wspaniale, móc latać pod niebem.

Jack

Jack uśmiechnął się do mamy i spojrzał na swoje skrzydełka.
- Ty masz większe - odpowiedział uroczym tonem. Powrócił na nią wzrokiem, z wesołym uśmiechem. Był bardzo słodziutki. Zerknął na siostrzyczkę. Położył się na ziemi wszystko obserwując. Zmierzył tatę zielonymi kryształkami.

Scarlett

- Owszem, ale twoje też będą tak duże, gdy będziesz starszy.- powiedziała synowi, głaskając go po łebku- Powiem ci coś- jesteś najlepszym małym samczykiem, jakiego znam.- dodała wesoło.

Jack

Jack uśmiechnął się szeroko do wadery.
- A ty najlepszą... Samicą jaką znam - odpowiedział ładnie dobierając słowa. Zamachał ogonkiem, patrząc się na mamę. Zastrzygł lewym uchem, śmiejąc się wesoło pod noskiem. Spojrzał na ziemię, tak jakby czegoś szukając. W sumie to nie wiedział czego.

Lisette

Mała przebiegła oczami po wszystkich po kolei, stanąwszy na najmłodszej siostrzyczce, po czym zareagowała radosnym uśmiechem - Mamo... Też chcę takie skrzydełka - Prosiła, przenosząc wzrok na Jack'a. Dokładnie nie miała pojęcia do czego służą te narządy lotu, lecz już sam wygląd przyciągnął jej ślepka. Waderka podeszła do mamy i wtuliła się w miękkie futro.

Anabelle

Waderce wreszcie udało się w pełni otworzyć oczy. Spojrzała nimi na Scarlett, a słysząc swoje nowe imię uśmiechnęła się uroczo, bo bardzo jej się podobało. Wstała na chwiejnych łapkach i pomaszerowała w stronę Jacka.
- Ja jestem... Anabelle - powiedziała swoim delikatnym głosikiem.
Sądziła, że polubi owego wilczka, był taki radosny i słodki. Zmrużyła oczy i zerknęła na skrzydełka swojej rodzicielki i brata. Podobały się jej, ale nic więcej. Następnie przeniosła wzrok na Lisette i Toda posyłając im pogodny uśmiech. Wróciła do swojej matki i wtuliła się w jej miękkie futerko.

Scarlett

- Dziękuje.- odpowiedziała spokojnie Jack'owi. Zerknęła na Lisette- Skarbie, też masz skrzydełka. Spójrz na swoje plecki.- odezwała się spokojnie. Zerknęła na drugą córkę. Przytuliła ją do siebie. Urocza gromadka dzieciaczków. Scar czuła, że już nigdy nie zostawi swoich dzieci. Widząc, że wszystkie już są w części "usamodzielnione" wymyśliła coś.
- Może chcielibyście później gdzieś pójść?
Tak, wybranie się z nimi choćby na łąke, było wspaniałym pomysłem. Ale Tod będzie musiał jej pomóc.

Lisette

O lóól! Zapomniałam xD

Wilczyca rzuciła okiem na swoje barki i oto są, piękne, małe pierzaste skrzydełka. Samiczka rozradowała się na ich widok i wesoło nimi zatrzepotała -O! Mam skrzydełka! - Powiedziała radośnie i wpadła w lekki śmiech, a jednocześnie się wzruszyła. Odkrywanie świata oraz niezwykłych w nim rzeczy, jest fajne dla małej i na propozycję swojej matki, Lisette poszerzył się uśmiech - A gdzie? - Spytała waderę. Następnie spojrzała na Anabelle i przysunęła się do niej bliżej, tudzież ją przytuliła.

Jack

Jack spojrzał na swoje siostrzyczki. Uśmiechnął się, podchodząc do mamy.
- Właśnie! Gdzie? - zapytał zaciekawiony. Mały urwis, cieszył się ze swoich skrzydełek. Wzrok przeniósł na Lisette.
- Masz fajne skrzydełka! - oznajmił, machając ogonem. On będzie w przyszłości latać. Wzbije się pośród gwiazd! Już o tym marzy, a droga jest długo. najpierw musi dorosnąć.

Scarlett

Zacny gif w podpisie. ^^

- No nie wiem, jest tutaj wiele ciekawych miejsc. Ale możemy zwiedzić parę, prawda?- Scarlett cieszyła się, widząc, że Jack zachowuje się tak dobrze i miło. Napewno będzie w przyszłości wspaniałym gentelmenem. Była z niego dumna. Bowiem coraz mniej było takich w krainie.

Jack

Dzięki xD

Samiec pokiwał mamie głową, następnie rozejrzał się wokół siebie. No musi być odpowiedzialny, miły i dawać przykład. Podobno jest takie przysłowie: "Starsi bracia są po to, aby bronić młodsze rodzeństwo". Właśnie te słowa to... Jego nowe motto! Zamachał ogonem, powracając spojrzeniem na mamę.

Lisette

Samiczka już nie mogła doczekać się nowej przygody.
- Tak! Ruszajmy -
Wstała szybko, rzucając na każdego swoje spojrzenie. Następnie odwdzięczyła się basiorkowi, który był zacny pochwalić skrzydełka swojej siostrzyczki.
- Dzięki, Ty też - Powiedziała, z promiennym uśmiechem na pysku.

Anabelle

Anabelle przyjęła ciepły gest siostry z uśmiechem. Zdążyła przez ten czas pokochać całą swoją rodzinę i miała wielką nadzieję, że z wzajemnością. Pomysł krótkiej wycieczki bardzo się spodobał małej waderze.
- Taak, będzie fajnie - powiedziała wesoło - kocham was, wiecie o tym ? - zapytała lekko się uśmiechając.

Scarlett

- Cóż, ja też Was kocham.- dodała Scarlett, uśmiechając się ciepło do cłej gromadki dzieci. No cóż, trzeba się przewietrzyć. Szczenięta nie były duże, więc mogłaby wziąć je na swój grzbiet. Skoro już leżała, szczenięta nie powinny mieć problemu z wejściem na jej skrzydła. Nie potrafiła latać, ale może się przespacerować.
- Wsiadajcie mi na plecy, pójdziemy gdzieś!

Anabelle

Spojrzała na swoją rodzicielkę nieco zdziwiona jej propozycją, ale po chwili zaśmiała się cichutko i wdrapała się zwinnie na jej plecy z ciągle narastającym śmiechem. Gdy już siedziała w wygodnej pozycji objęła ją mocno, aby nie spaść w połowie drogi. Czekała teraz, aż rodzeństwo do niej dołączy.

Jack

Uśmiechnął się do Lisette, jednak swój wzrok przeniósł na Anabelle.
- A też was kocham - oznajmił słodkim głosikiem. Zamachał białymi, pierzastymi skrzydełkami i rozejrzał się. Następnie wdrapał się na grzbiet mamy. Wyciągnął łapę do siostrzyczki, by łatwiej weszła.
- Dalej wsiadamy! - rzekł wesoło, jak kapitan.

Scarlett

Widząc, że wszystkie szczenięta wsiadły już na jej grzbiet, wadera uśmiechnęła się pod nosem i zamachała delikatnie skrzydłami. Więc czas już ruszać po przygode, a Todziu ich dogoni..
- Trzymajcie się mocno!- powiedziała, podnosząc się powoli i wychodząc z jaskini.

z.t. Cała czwórka.
Lukajcie nad Bursztynowy Wodospad.

Lisette

Lis bez zwątpienia wdrapała się na grzbiet matki, łapiąc pomocna rękę braciszka. Na ciepłe słowa młodszej siostrzyczki zareagowała ze szczęściem, który ukazał się na pysku - Ja tez was kocham - Rzekła słodko. Była zadowolona iż posiada liczne rodzeństwo. Na pewno zawsze będzie im pomagać. Wilczyca mocniej złapała się futerka mamy, gdy ta wydała polecenie.

Jack

Jack przybył tutaj jako pierwszy. W pyszczku trzymał rybę. Pobiegł do taty i przytulił się do niego. Po chwili położył na ziemię zwierzę.
- Jeszcze reszta idzie z rybami dla ciebie. Sami łowiliśmy - oznajmił z uśmiechem i czekał na resztę rodziny. Machał swoim czarnym ogonkiem. Poprawił emosiasta grzywkę. Zmierzył samca swoim żółtym spojrzeniem.