Bursztynowe Morze

Itachi

-Jak chcesz... ale zaczniesz się mnie bać. - zapewniłem po czym zacząłem biec.

Jaina

- Nigdy. - odpowiedziała sobie w myślach i zaczęła biegnąć za wilkiem.

Itachi

biegli baaaaardzo długo
Zatrzymał się i popatrzył na Jainę.
-Jesteś zmęczona? - zapytał.

Jaina

- No co ty. Ja jestem wilkiem wiatru, i mogę biegać ile tylko wlezie. - powiedziała uśmiechnięta jak zawsze.

Itachi

-A to się cięszę. - uśmiechnął się i znowu zaczął biec.

Jaina

Ruszyła za nim. Biegła tuż przy nim.

Itachi

Skręcił w las, po chwili zatrzymał się.
-Stań za mną. - powiedział. Wiedział, że soi na krawędzi ogromnego klifu.

Jaina

Stanęła za nim wciągając nosem powietrzem. - I co dalej? - zapytała.

Inna

Przyszła powoli uważając na każdy krok, nie lubiła zapadać się w ohydnym piasku. Rozejrzała się, mieniła się tęczowo w blasku słońca.

Itachi

-A teraz zobacz tam. - wskazał łapą na ogromną plażę z ciepłymi lagunami. - Kocham tu przychodzić.

Jaina

- Tu jest pięknie.. - powiedziała wpatrując się w horyzot. - Naprawdę cudownie.. - dodała po chwili. Stanęła obok Itaśka.

Itachi

-A tam jest dróżka, którą zejdziesz na dół. - powiedział i odwrócił łeb w stronę kamienistej ścieżki prowadzącej na dół. Sam skoczył z klifu i po chwili stał już na wyprostowanych łapach na dole.

Jaina

Pobiegła ścieżką, którą polecił Itachi. Chwilę później była już przy nim. Uśmiechnęła się łagodnie.

Monalisa

Przyszła nad morze żeby obejrzeć zachód słońca, usiadła na plaży wysoko i patrzyła na piękny zachód.

Wstała i odeszła z nad Morza, poszła inne miejsca zobaczyć.

Wasp

Biegał po okolicy szukając jakiegoś interesującego miejsca aż w końcu całkiem przypadkowo trafił tu. Przystanął na plaży i rozejrzał się.
- "Ładnie" - pomyślał, a na jego pysku zagościł uśmiech. - "Może warto zostać".
Podszedł do brzegu morza i położył się obserwując spokojną wodę.

Monalisa

Przyszła nad morze, usiadła na plaży i patrzyła w piękne bursztynowe, popatrzyła w boki czy nie ma tu innych wilków, ale nie było, zamknęła oczy i zaczęła marzyć.

Wasp

Zerknął na przybyłą wilczycę. Miał wrażenie, że już kiedyś ją widział, jednak na pewno nie poznał jej imienia. Oparł łeb na łapach wpatrując się w morze.

Gość

Przyszła. Wesoło rozejrzała się po okolicy.

Vennis

Przybiegł za siostrą.