Bursztynowe Morze

Wasp

Popatrzył na małe wilki i uśmiechnął się pod nosem. Ile on by dał żeby teraz być takim beztroskim maluchem... Westchnął cicho i ułożył się tak by móc dyskretnie obserwować szczenięta.

Monalisa

otworzyła oczy, spojrzała się w tył i tam ujrzała innego wilka, już raz go widziała ale go nie znała, kiwnęła mu głową i znowu zamknęła oczy i marzyła

Wasp

Dostrzegł gest wilczycy. Również kiwnął głową na powitanie i uśmiechnął się do niej przyjaźnie nie bardzo wiedząc, czy ta nadal na niego patrzy. Z powrotem oparł łeb o przednie łapy.

Valerian

Przyszedł. Rozejrzał się po otoczeniu.

Halloween

Przyszła polegając na swoim węchu.

Monalisa

Ukradkiem patrzyła na niego, ale nie okazywała tego, cały czas patrzyła się w morzę i miała zamknięte oczy

Wasp

Spojrzał na nieznajome wilki i uśmiechnął się pod nosem.
- "Nareszcie coś zaczyna się tu dziać..." - pomyślał i przekręcił się na bok.

/Monalisa, jak możesz patrzeć na morze z zamkniętymi oczami?/

Monalisa

(czasami otwieram :) )

Valerian

Spojrzał na wilczycę patrzącą na morze. -Mogę się dosiąść? - Zapytał się.

Halloween

Uśmiechnęła się wyczuwając inne wilki. Podeszła w ich stronę.

Wasp

Popatrzył na niewidomą wilczycę, potem przeniósł wzrok na pozostałych. Nie miał zamiaru wtrącać się do rozmowy, więc tylko patrzył na nich znużonym wzrokiem.

Monalisa

Otworzyła oczy i ujrzała jeszcze innego wilka - ale tu wilków, oczywiście możesz się dosiąść - spojrzała ze zdziwieniem na wilka i na pozostałe, jeszcze nigdy nie widziała takiej ilości wilków.

Wasp

Zastanawiał się przez chwilę nad podejściem do grupki wilków. Uniósł łeb i już miał się podnosić, ale zrezygnował. Nienawidził gdy ktoś mu przeszkadzał, więc nie miał zamiaru robić tego innym, choć nudziło mu się niemiłosiernie.

Halloween

Idą do morza niechcący wpadła na Wasp'a. - Przepraszam.

Valerian

Uśmeichnął się i dosiadł do wilczycy. - Jak się nazywasz?

Wasp

- Nic się nie stało... - odparł i podniósł łeb przyglądając się wilczycy. Po chwili zapytał:
- Może Ci w czymś pomóc?

Halloween

-Nie, poradzę sobie. - Powiedziała i podeszła do wody napić się. Wróciła do wilka. -Jak masz na imię?

Wasp

- Wasp - odpowiedział trochę zdziwiony tym, że ktoś zwrócił na niego uwagę. Usiadł podnosząc się ciężko i zapytał:
- A Ty? Podejrzewam, że tak piękna wilczyca posiada równie piękne imię.

Halloween

-Pochlebiasz mi. - Powiedziała lekko zdziwiona. Nie była przyzwyczajona do wilków.

Wasp

- Jakże mógłbym nie? Ładnym wilczycom należą się komplementy - odparł i uśmiechnął się, właściwie sam do siebie. Zapytał - Więc zdradzisz mi swoje imię?