Bursztynowe Morze

Wasp

- No tak... - mruknął i uśmiechnął się, po czym spojrzał na niebo. Słońce chowało się powoli za linią horyzontu, a niebo przybrało czerwonkawą barwę.

Shade

- Mam nadzieję, że jeszcze pogadamy w najbliższym czasie. - uśmiechnęła się d niego uroczo. - Naprawdę byłoby miło, przyjacielu.

Wasp

- Ten uśmiech wygląda podejrzanie, wiesz? - powiedział i zaśmiał się. - Dlaczego mielibyśmy nie spotkać się i nie porozmawiać?

Shade

- Bo ze mną będą moje urocze dzieciaczki cały czas. - wyszczerzyła się, - więc raczej nie sądzę, że będziesz miał ochotę się spotkać.

Wasp

Demonstracyjnie westchnął i położył po sobie uszy. - To rzeczywiście... nie wiadomo kiedy się spotkamy - powiedział i po chwili z powrotem podniósł uszy, a na jego pysk wrócił uśmiech. - Ale kiedyś jeszcze na pewno się zobaczymy.

Shade

- Zostawię kiedyś małe pod obieką Akio i wtedy się spotkamy. Co ty na to? - spytała z nadzieją, uśmiech pojawił się na jej pyszczku.

Wasp

- Dlaczego nie? - odrzekł i uśmiechnął się szeroko. - A tak swoją drogą, kim jest Akio? Twój partner chyba zwie się inaczej, o ile dobrze pamiętam.

Shade

- Mój partner, jedyny najcudowniejszy to Smith. Kocham tylko jego. - uśmiechnęła się spogldając w dal. - Akio to mój brat. Dzieci praktycznie widzą go cały czas od urodzenia, tak samo jak Smitha... No mojego ukochanego trochę dłużej. - zaśmiała się.

Wasp

- No patrz jak ja nic o tobie nie wiem - powiedział i zaśmiał się. Po chwili namysłu z powrotem położył się na suchym piasku.

Shade

- Zawsze mozna to nadrobić. - uśmiechnęła się do niego szczerze. - Wiesz Wasp ja muszę teraz iść. Małe na mnie czekają. Obiecuję, ze niebawem się zobaczymy. - puściła do niego oczko i wstała Przytuliła go mocno do siebie. - Jakoś Cię znajdę. Papa. - wybiegła stąd.

Wasp

- Do zobaczeeeeenia - powiedział, ziewając jednocześnie. Przewrócił się na drugi bok i zwinął w kłębek niemalże jak kot. Shade matką wesołej gromadki... nie był w stanie sobie tego wyobrazić.

Mia

Stąpałam po złotym piasku, rozmyślając o swoim życiu. Tak faktycznie nic się nie wydarzyło. Choć bardzo przeżyłam śmierć matki. Piasek pieścił delikatnie opuszki moich łap. Nuciłam pod nosem jakąś melancholijną melodię. Wszechogarniająca nostalgia za rodziną. Ujrzałam czarnego wilka, skinęłam mu nieznacznie łbem. Miałam teraz ważniejsze rzeczy na głowie. Tak bardzo pragnęłam znaleźć matkę. Usiadłam na chłodnym piasku, wpatrując się w niebo.

Wasp

Jako że Wasp od dłuższego czasu usiłował się zdrzemnąć, miał zamknięte oczy i nie zauważył, iż przybyła samica wykonała w jego kierunku jakikolwiek gest. Gdy do jego uszu dobiegł kobiecy głos nucący cicho przygnębiającą melodię, on poruszył jedynie uchem.

Mia

Ściemniło się, wiatr rozwiewał delikatnie moje turkusowe futro. Wzdrygnęłam się delikatnie, otuliłam się puszystym ogonem. Co trochę poprawiło moje samopoczucie. Melodię, którą nuciłam nauczyła mnie matka. Była to wspaniała pamiątka po niej. Skierowałam wzrok na wilka, mrużąc oczy.-Witaj. Jak Cię zwą?-powiedziałam, mój głos brzmiał niczym dzwonki poruszane lekko na wietrze. Czekałam cierpliwie na jego odpowiedź.

Wasp

Dopiero teraz uchylił powieki. Uniósł łeb i zlustrował nieznajomą krótkim, acz uważnym spojrzeniem krwistoczerwonych oczu. Podniósł się, nie lubił rozmawiać w pozycji siedzącej. Uznawał to za niekulturalne. Na jego pysku zagościł delikatny uśmiech. - Wasp - przedstawił się krótko.

Mia

Przez moją twarz przeszedł cień uśmiechu.-Ładnie.-skomentowałam cicho.-Mnie zwą Mia.-odparłam, maniery zawsze pierwsze. On się przedstawił więc ja też. Uśmiechnęłam się nikło. Był nawet sympatyczny.

Wasp

By ich rozmowa nie skończyła się tak szybko jak rozpoczęła, zadał pierwsze pytanie, które przyszło mu na myśl. - Skąd pochodzisz? Nie jesteś stąd, jak mniemam. Znam tu prawie wszystkich.

Mia

-Z daleka.-najbardziej badziewny tekst. Ale, tak naprawdę nie wiedziałam co mu odpowiedzieć. Nie wiedziałam skąd pochodzę.-Urodziłam się w górach. Nad jeziorem, które według legend jest magiczne.-wytłumaczyłam mu. Przymrużyłam delikatnie oczy. Wzrok skierowałam na niebo, była noc. Gwiazdy rzucały na świat delikatną poświatę. Po dłuższej chwili wybiegłam z tego miejsca.

Wasp

- Podobno magiczne, mówisz... - rzekł cicho, przyglądając się wilczycy bardzo uważnie. On miał wręcz alergię na wszystko co wiązało się z magią czy zaprzeczało prawom natury. Po chwili spytał. - Ale ty sama chyba nie masz nic wspólnego z magią?

Kanna

Spokojnym krokiem przyszłam nad Bursztynowe Morze, "łapiąc" w skrzydła wiatr. Podeszłam do wody i stanęłam nad nią. Położyłam się mocząc przednie łapy w wodzie. Spoglądałam co chwila na inne wilki.