Bursztynowe Morze

Suriss

Suriss wzruszyła tylko ramionami i zapatrzyła się w przestrzeń. Ona sama nie lubiła opowiadać o sobie i o swojej byłej rodzinie. Dlatego rozumiała tę wilczycę, że tak zareagowała. Ona sama była agresywna na tym punkcie. Kiedyś zaatakowała wilka, gdy ten zażartował sobie z jej przeszłości... A teraz?? Czy teraz też by tak zareagowała? Wilczyca nie wiedziała... Dla niej nic, co jest jeszcze przed nią nie jest pewne. Jej zdaniem nic nie będzie pewne dopóki nie stanie się przeszłością.

Quarath

Miła i ładna wilczyca przybyła w to piękne miejsce. Była to Quarath. Ostrożnie zamoczyła łapy w wodzie i pochyliła się aby skosztować słonej wody.
- Blee! - wybrzydziła - to jest ohydne! -
Z obrzydzeniem odskoczyła od słonej wody i nagle zauważyła dwie inne wilczyce, które rozmawiały ze sobą. - Witam, nazywam się Quarath - przedstawiłam się - A wy? -

Suriss

Biała wilczyca spojrzała na młodą waderkę. "Jak śmie..." zaczęła myśleć lecz nagle zmieniła bieg tej myśli... Gdyby tamta poprzednia zostałaby dokończona nie wiadomo jakby wilczyca postąpiła wobec tej młodziutkiej, niedoświadczonej wilczycy. Skinęła jej łbem przy czym jej grzywka opadła na jej lewe oko.
-Witaj.-Powiedziała ledwo słyszalnie.-Suriss mnie zwą.-Dodała. I znów ten lekko obojętny ton...

Quarath

- Miło mi cię poznać Suriss! - odparła.
Młoda wiczyca popatrzyła z obrzydzeniem na wodę i spowrotem przeniosła wzrok na Suriss. Quarath trochę się zamyśliła... Nie wiedziała co powiedzieć do drugiej wilczycy.

Suriss

Suriss również spojrzała na wodę i coś sobie przypomniała.
-Widziałam, że próbowałaś wody...-Powiedziała i specjalnie niedokończyła.-Widziałam również, ze ci nie zasmakowała.-Dodała z lekkim uśmiechem.-Nie wiedziałaś, że morze jest słone?-Spytała i przekrzywiła kufę.

Quarath

- No cóż, wychowałam się w górach... Miałam do czynienia tylko z niewielkimi jeziorkami - wyjaśniła. Spojrzała na piach i zadecydowała aby wykopać niewielki dołek. Wykopała mniej więcej 2 centymetry dziury, a sprawę utrudnił mu niewielki kamień. - U licha! Co robi kamień na plaży? - odparła skrzywiając kufę.

Suriss

-Po prostu tam leży.-Powiedziała i znów spojrzała na wodę i zapatrzyła się w przestrzeń. Chyba znów przybrała maskę ochronną... Ale przed czym chce się ochronić? To sama wilczyca tego nie wie. Przeniosła wzrok na młodą wilczycę. Obserwowała ją. Jeśli będzie chciała pomocy to poprosi o nią.

Quarath

Quarath popatrzyła na Suriss i przeniosła swój ciekawski wzrok na kamień. Jej mina zdradzała jakby młoda wadera była obrażona na kamień. No cóż, nie każdy kamień musi być przyjazny wilkowi. Quarath wyciągnęła kawałek czekolady, popatrzyła na nią... A następnie przeniosła wzrok na białą wilczycę.
- Chcesz troche? - spytała.

Suriss

Suriss spojrzała na coś brązowego. Czekolada?? Wilczyca nie była pewna. Kiedyś podsłuchała rozmowę dwóch dzieciaków jak rozmawiały na ten temat i mówili, że to jest najlepsze i najsmaczniejsze na świecie ze słodyczy. Suriss przekrzywiła łepek.
-Czekolada?-Spytała z ciekawością patrząc na to coś brązowego.-Mogę spróbować.-Powiedziała wzruszając barkami.

Quarath

Młoda wilczyca z uprzejmości podała Suriss całą tabliczkę czekolady, aby mogła sobie ułamać tyle ile zechce. Brązowa i brudząca mazia zawarta w tabliczce była cudem, dla Quarath! Cóż, mięso również bardzo lubiła, ale czekolada to było coś, za co by oddała każdy kawałek mięsa.
- Tak to czekolada - zapewniłam - Jest pyszna -

Suriss

Wilczyca wyciągnęła łapkę i ułamała sobie mały kawałeczek. Nie była do tego brązowego czegoś przekonana, ale gdy tylko włożyła to coś do pyszcza od razu zrozumiała czemu te dzieciaki tak o tym mówiły. Czekolada była dobra, ale jak dla Suriss była zbyt słodka.
-Dobra.-Przyznała liżąc łapkę.

Dante de Cossa

Młody wilk wynurzył się zza krzaków. To był Schatt. Trochę niepewnie przyjrzał się przebywającym tu wilkom. Poznał tylko tą wilczycę. Według niego trochę przesadzała. Przecież on, najzupełniej normalny wilk, nie mógł zrobić krzywd młodemu liskowi. Wystarczyło tylko czekać na Setha i Leę.
- Dzień dobry - powiedział do obecnych.

Seth von Wiegemesser

Seth przybył w to miejsce tuż za kolegą. Tylko gdzie była Lea? Myślał, że będzie tu przed nim. Jednak przerwał swe przemyślenia, by przywitać obecne tu wilki.
- Witajcie - powiedział i usiadł w odległości kilku metrów od Schatta. Chyba raczej nie przepadał za tą wilczycą, którą spotkali kilka dni wcześniej.

Lea

Lea powolnym krokiem przybiegła za chłopakami. Trochę jej to zajęło, męczyła ją myśl o śmierci Zoe, w tym samym miejscu, gdzie niegdyś zginęła Ekke. Teraz raczej nie będzie chciała wrócić nad Zamarznięte Jezioro.
- Hejo. - powiedziała do chłopaków. - Chciałabym już wreszcie dorosnąć. - rzuciła. Wtedy mogłaby rozpocząć naukę u jakiegoś Lekarza.

Dante de Cossa

- Ja się waham. Z jednej strony chciałbym już być dorosły, być wilkiem jak każdy inny, lecz myślę, że jeszcze nie jest na to odpowiedni czas. Sądzę, że jeszcze nie do końca do tego dojrzałemA tak dokładniej czekam na 1000 postów :] - powiedział, zamyślony. Czy aż tak mu się spieszyło? Widząc dorosłe wilki, często czuł niechęć. Były gorsze od dzieci.

Lea

- Ja bym wreszcie chciała zacząć naukę... Zostać Lekarzem, pomagać innych. Cgoć z drugiej strony ta odpowiedzialność. Teraz nie musimy się zajmować rodziną... - powiedziała wilczyca. Ech, niech zostanie tak jak jest.

Dante de Cossa

Schatt kiwnął delikatnie głową. Chciał zostać w przyszłości łowcą, lecz nie chciał tracić dzieciństwa. Lepiej jeszcze poczekać. Miesiąc, może dwa. Zresztą i tak nie umiałby tak od razu zdawać. Potrzebował czasu. A czasu akurat najbardziej mu brakowało. Ledwo się obejrzał, a już był dojrzewający. Wkrótce znów się obudzi i zauważy, że jest dorosły. Lecz najgorszy jest koniec. Nie obudziłby się wcale. Po prostu by nie żył.

Lea

Lea położyła się na ziemi nadal obserwując okolicę.
- A ty... - rzekła do Schatta - masz jakieś plany na przyszłość? Zdawać na jakieś wyższe stanowisko, założyć uroczą rodzinkę, przejąć władzę nad światem? - rzuciła kilka luźnych możliwości.

Dante de Cossa

- Myślę nad łowcą. Nie jestem tylko w zupełności pewny, czy jestem na to gotowy. Nie chcę się ośmieszyć. A z tą władzą nad światem, to nie najgorszy pomysł... - Uśmiechnął się złowrogo, lecz po chwili wybuchnął śmiechem. Nie, po prostu nie potrafiłby. Może najłatwiej byłoby zostać zwykłym wilkiem? Nie mieć żadnych zobowiązań... Ale on by tak nie umiał. To byłoby zbyt proste, nic nie robić i spać całymi dniami.

Lea

- Myślę, że będziesz wspaniałym łowcą. - powiedziała Lea poważnym tonem. Jednak po chwili dodała lekko: - No i pomożesz mi przejąć władzę nad światem, rzecz jasna. - O tak! Zbierze się jeszcze kilka osób i razem będą kontrolować świat!