Green Coast

Riven

Spojrzał na siostrę Charlie i powiedział bardzo głośno:tak,tak to ja-uśmiechnął się do niej przyjaźnie.

Steria

Charlie

Podbiegła do wilka. Przysiadła przy nim i puściła mu oczko, czekając na Sterię - Widzisz tę małą wilczycę? - zapytała pokazując na nią swoją łąpą - To twoja siostra - dodała z szerokim uśmiechem.

Riven

Westchnął i spojrzał na Charlie.
-Dziękuję,że mnie z nią tak jakby poznałaś-na jego pysku pojawił się uśmiech i lekka nutka sympatii.
Zacieszył się w duchu i spojrzał w niebo.Machnął dwa razy ogonem.

Charlie

- To dla mnie sama przyjemność - odrzekła, aktorsko zarzucając grzywkę - Z chęcią pokazałabym ci mamę i resztę rodzeństwa, jednak sama dawno ich nie widziałam. Nie mam pojęcia gdzie mogą być - dodała wzruszając ramionami.

Riven

-No spoko...-rzekł i zakrył się swoją czarną grzywką.
Pomyślał-Ja mam szczęście,normalnie szczęście,gdyż mam tak ładną siostrę Charlie!-zaśmiał się i machnął cztery razy swoim ogonem.

Charlie

- Od dawna jesteś w tej krainie? - zapytała uśmiechnięta, jak zawsze zresztą. Przeniosła wzrok na morze i zaczęła obserwować wysokie fale.

Riven

Zamyślił się na chwilę.-A czy ja wiem,czy od dawna...-powiedział.W jego głosie idzie wyczuc spokój i opanowanie.
-Nie,nie od dawna...ale ja już sam nie wiem-dopowiedział i wsłuchał się w szum wiatru i plusk wody morza.

Charlie

Skrzywiła lekko brwi - Aha, rozumiem - odrzekła spokojnie - I jak? Podoba ci się w tej krainie? - zapytała dla podtrzymania rozmowy.

Riven

-Tak podoba,i to bardzo-odpowiedział,dalej patrząc na morze.
-Opowiedz mi coś o naszej rodzinie-poprosił grzecznie i spojrzał na Charlie.
Nastawił uszy,oczekując odpowiedzi.
Machnął raz ogonem i lekko odkrył oczy spod czarnej grzywki.

Charlie

- Hmm...- zamyśliła się na chwilę. Szczerze mówiąc, nie wiedziała co odpowiedzieć - Nasza mama ma na imię Alayna i jest wojownikiem. Byłam kiedyś świadkiem bitwy jej z innym wilkiem. Jest bardzo silna i odważna. Tatę chyba znasz, prawda? - powiedziała w skrócie i czekała, aż on zacznie zadawać jakieś pytania.

Riven

Na chwilę zamilkł.
-Tak znam-odpowiedział-Jest wspaniałym wilkiem-dodał i spuścił łeb.
Zamyślił się i spojrzał w niebo.
-Wiesz...ja zawsze się zastanawiałem,jak wygląda moja biologiczna matka i biologiczny ojciec...-zaczął-ehh,może oni mnie zostawili,ale czy mnie nie kochali?ja ich w ogóle nie znam,już kiedyś próbowałem ich szukac,ale bez efektu mojej pracy,nigdy nie umiałem ich odnalezc,sam też byłem szczeniakiem-zakrył się czarną grzywką.

Charlie

- Więc gdy się obudziłeś ich już przy tobie nie było? - zapytała trochę zdziwiona. Jak można zostawić szczeniaka na pastwę losu? Dobrze, że znalazł się taki Donn, który go przygarnął.

Riven

-Gdy się obudziłem,nie było matki...ale ojciec był,dał mi coś,a potem rzucił we mnie słowem "żegnaj na zawsze"i odszedł za matką...-powiedział z lekkim odczuciem smutku.

Charlie

- No cóż, ich zachowanie było bardzo dziwne. Szkoda, że jako szczeniak nie doświadczyłeś co znaczy mieć rodzinny dom, co w ogóle znaczy mieć rodzinę. Ale teraz masz nas i to się liczy - powiedziała i posłała mu ciepły uśmiech.

Riven

Pomyślał-tak,to się liczy-uśmiechnął się ciepło i przyjaźnie.
-I wiesz cieszę się,że mam was-powiedział z dumą.
Machnął ogonem i jeszcze raz się uśmiechnął.

Charlie

- A my się cieszymy, że mamy ciebie - odrzekła uśmiechnięta - Wybrałeś już watahę? - zapytała z widocznym zaciekawieniem w głosie. Przyjrzała mu się uważnie.

Riven

Spojrzał na nią.
-Yy...-zaciął się-jeszcze nie-dokończył z lekkim wstydem na serduchu.
Zakrył się łapą.Ale ze mnie,szkoda gadać-powiedział cicho do siebie.

Charlie

- Ale ty się niczym nie przejmuj! Masz dużo czasu. Zastanów się spokojnie, bo to poważny wybór. Mogę ci pomóc jeśli chcesz - powiedziała i poklepała go przyjaźnie po ramieniu.

Riven

Odsłonił się-Na razie jest mi dobrze bez watahy,ale rozmyślałem nad tym,żeby zostać samotnikiem,lub iść do watahy nocy-powiedział patrząc na nią.
On sam nie wiedział już czego chce od życia.