Wysepka skarbów

Jeanine · Wysłany: Wto 14:28, 08 Mar 2011 Temat postu:

Jeanine spacerowała po tych okolicach, kiedy zauważyła wejście do przejścia pod ziemnego. Prawdę mówiąc, to nie robiła nic, lecz nie miała za bardzo ochoty wchodzić do tunelu. Po chwili weszła jednak do tunelu, szła powoli przed siebie, machając powoli ogonem. Co jakiś czas odchylała lekko głowę, żeby nie dostać korzenia w pysk. Po krótki pod ziemnym spacerku, zauważyła wyjście, i po chwili wyszła na wysepkę. Nie zwróciła większej uwagi na obecne tu wilki, ją bardziej zainteresowało morze. Podeszła do brzegu, i włożyła do niego przednie łapy. Cała nie weszła, wiedziała że ona raczej szybko nie wysycha.

Mystic · Wysłany: Wto 14:35, 08 Mar 2011 Temat postu:

Nagle Myst zauważył jakąś kolorową wilczycę(Axella). Jednak spojrzał znów w morze. To prawda, jest podrywaczem, ale teraz błękitna toń interesowała go dalej. Po pięciu minutach zauważył kogoś jeszcze innego, a raczej piękną białą waderę. Nikogo mu nie przypominała, prócz pewnej Alfy Ognia. Ale kolory ich futra się różniły trochę. Uśmiechnął się lekko do niej.

Jeanine · Wysłany: Wto 14:41, 08 Mar 2011 Temat postu:

Słony zapach wpychał się do nozdrza wilczycy stojącej z przednimi łapami w wodzie. Wiatr był w miarę spokojny, lecz to się może szybko zmienić. Nagle zaczął wiać mozny wiatr, a Jeanine od razu się odechciało stanie w morzu. Wyszła powoli na plaże i machnęła kilka razy łapkami, po czym podrapała się lekko po głowie. Dopiero teraz sobie przypomniała o czerwonej plamie na głowie, często lubiła myśleć że ona zmienia kolor jak ona się wkurza. Śmiesznie by to wyglądało.

Mystic · Wysłany: Wto 14:47, 08 Mar 2011 Temat postu:

Mystic w końcu wstał i się przeciągnął. Spojrzał na Jeanine. - Witaj, jestem Mystic, lecz możesz mówić mi... Po prostu Bumerang. - Powiedziałdo niej, gdy podszedł. Był dziś w wyjątkowo dobrym humorze, więc nie ma mowy o pobiciu kogoś. Usiadł cztery metry od niej i czasem spojrzałw taflę wody. Po prostu szukał se kogoś do rozmowy. Znów było nudno.

Jeanine · Wysłany: Wto 14:53, 08 Mar 2011 Temat postu:

- Bumerang, mówisz? Czemu Bumerang? - zapytała Jeanine, zaciekawiona ksywką Mystic'a. Rozejrzała się, nic się nie zmieniło od jej przyjścia. Nikt nowy nie przyszedł, nikt nie poszedł - Ja jestem Jeanine. Kiedyś nazywałam siebie Generałam Armii Dżemojedzących Misioglutków. - powiedziała i się zaśmiała po wypowiedzeniu nazwy armii. Wilk wydawał się ciekawy, lecz nie mogła jeszcze nic powiedzieć na pewno, przecież go nie znała.

Mystic · Wysłany: Wto 14:58, 08 Mar 2011 Temat postu:

- Czemu mam te przezwisko? Sam nie wiem. Dużo wilków z dawnej Watahy Martwego Serca mnie tak nazywało. Może dlatego, że zawsze noszę przy sobie bumerang? Naprawdę, ciężko mi to stwierdzić. - Powiedział do niej i teraz był o dwa metry. Nie była wcale taka zła, jak mu się wydawało. Uśmiechnał się znów na jej następne słowa. Jednak już nic nie gadał.

Jeanine · Wysłany: Wto 15:05, 08 Mar 2011 Temat postu:

- Może zawsze wracałeś? - zapytała, myśląc o bumerangu. Chyba kiedyś cos takiego widziała, jak dwunogi to rzucali. Obojętnie jak daleko rzucili, lub jak mocno, to zawsze wracał. Jeanine nigdy nie chciała być takim 'bumerangiem' który zawsze wracał do domu i do rodziny. Szczególnie, nie po tym co się stało. Jeanine potrząsnęła lekko głową, żeby się pozbyć tych myśli - A jaką watahę zaszczycasz swoją przynależnością? - zapytała. Nie była to dla niej informacja bardzo ważna, lecz miło by było wiedzieć.

Mystic · Wysłany: Wto 15:10, 08 Mar 2011 Temat postu:

- Ja? Jestem pochodzenia Wiatru. - Odpowiedział. To znaczyło oczywiście, że jest z Watahy Wiatru. Długo nie utrzymał. Jego ucho w końcu klapnęło na dół, tak jak zwykle. To sprawiło, że czerwona grzywka zakryła mu oczy. Odsłonił potem je sobie i dalej patrzył się na nią. Jego łeb opadł lekko na bok.

Jeanine · Wysłany: Wto 15:13, 08 Mar 2011 Temat postu:

Jeanine westchnęła cicho, czuła na sierści że wiosna już nadeszła. Słoneczko grzało ciepło, ale wiatr nadal wiał - Ja jestem samotnikiem, jakoś nigdy nie mogłam się zdecydować na watahę. - oznajmiła i zaczęła powoli machać ogonem. Ostatnio bardziej myślała o wyborze watahy, myślała najbardziej nad watahą wiatru lub wody, jakoś te się najbardziej do niej uśmiechały.

Mystic · Wysłany: Wto 15:19, 08 Mar 2011 Temat postu:

//xp. Niedługo wrócę xp.//

Dalej patrzył się na nią. Też ledwo się zdecydował. Już miał wstąpić do Samotników, lecz nagle się rozmyślił. - Rozumiem. - Powiedział do niej i ziewnął delikatnie.

Jeanine · Wysłany: Śro 14:56, 09 Mar 2011 Temat postu:

Nagle nastała niezręczna cisza. Taka, którą się najczęściej omija w rozmowach. W dodatku, Jeanine nie przepadała za zadawaniem pytań, teraz już nie. - Jestem tym przynajmniej zadowolona. - powiedziała z nadzieją że on teraz się o coś zapyta. Jeanine siedziała w bezruchu, prawie, końcówka jej ogona gibała się z jednej strony na drugą.

Mystic · Wysłany: Śro 15:00, 09 Mar 2011 Temat postu:

- To dobrze, że jest Ci tak dobrze. - Powiedział do niej z uśmiechem - Ech... Lubisz... Banany? - To strzelił jako pierwsze lepsze. Bumerang usiadł na zadzie i patrzał na nią ciągle. Nie był wcale taki niemiły. Uśmiechał się ciągle do niej. - O jej, ja muszę iść, niestety. Jednak postaram się z tobą niedługo spotkać. - Uśmiechnął się przyjacielsko do Jeanine, po czym przepłynął morze, które grodziło od wyspy. Nie było dziś takie rwące. W końcu przepłynął na drugi brzeg i zniknął.

Rience

Przypłynąłem tutaj bardzo wolno. Chciałem użyć skrzydeł, ale jeszcze nie umiałem latać. Chciałem też fruwać po całej krainie, ale nauczę się dopiero jak dorosnę. Tak jest. Na wysepce rozejrzałem się dookoła. Było pięknie. Usiadłem.

Kayrin

Mała melodyjnym krokiem przyszła tu. Uh, puh a może są tu jakieś skarby?
- Hmmm... - Wymruczała i poczęła rozglądać się wszędzie. Pod kamieniem, skałą, drzewem, galerią handlową [o.O]....
Zmęczona usiadła na małym kamyczku, nie najwygodniejszy ale jej wystarczy.

Rience

Rozpiąłem(NIe pamiętam jak się to pisało) swoje wielkie skrzydła. Nie były tak wielkie jak dorosłego, ale dawały piękny efekt. Ryknąłem i dopiero po ty, zauważyłem wilczycę. Ale małą.
- Cześć. Jestem Rience.- Przywitałem się.

Vanilie

A przez wysepkę wędrowała drobna, ładna wilczyca machając ogonem. Była nią Vanilie, ostatnio nie zwiedziła za dużo, a w końcu musiała poznać tą jakże piękną krainę, w której miała mieszkać. Widząc smoka i wilczycę, skierowała się w ich kierunku.
-Witam.
Powiedziała na przywitanie i usiadła daleko od nich, w końcu nie była ona normalną wilczycą. Nie była rozmowna, ona raczej zachowywała się jak ,,emo", jak to nie którzy mówią.

Kayrin

- Wiataaaaam - Ryknęła niczym tarzan. Postanowiła, że teraz skoczy do wody ... tylko trzeba uważać bo zrobi większe szkody niż w Japonii. 3...2..1... Wadera zanurzyła się.
Po chwili fala uderzeniowa rozniosła się po całej wyspie. Wilczyca dostojnie wyszła z wody, obserwując z radością skale obrażeń.

Rience

(Trochę dziwnie napisałaś)

Mój wzrok utkwił na czerwonawej wilczycy.
- Witaj. Jak się nazywasz?- Zapytałem się jej. Skrzydła mnie trochę swędziały, ale wolałem ich nie drapać. Spojrzałem na piasek i na wodę. Postąpiłem krok w stronę wody, ale powstrzymałem się przed wskoczeniem.

Vanilie

Podniosła się z piasku, gdyż została ochlapana. Wskoczyła na kamień i się na nim położyła, machając spokojnie ogonem.
-Jak się nazywam? Vanilie, a ty jesteś?
Zapytała i położyła pyszczek na łapkach, obserwując smoka i wilczycę, najwidoczniej młodszą od niej.

Kayrin

[ Bo to miało być dziwne!]

Patrzyła się na smoka. Ale on wielki .. i ma skrzydełka! O nie! Ona też chcę...
Następnie popatrzyła na różową waderę, to do niej skierowane było pytanie zadane przez Rience. Samiczce się nudziło - postanowiła coś porobić. A dokładniej, wspiąć się na drzewo!!!