Polanka

Deebie

Deebie westchnęła.
- Thánatos to... mój demon. Tak myślę... prawdopodobnie mam demona po ojcu. Tylko że on już swojego opanował, a mnie mój powoli przejmuje... Jestem jeszcze za młoda żeby móc sobie z nim poradzić. Na szczęście ten wiek nie pozwala mu tego dokonać - rzekła spokojnie.

Hatsune

Czyli jednak Hats miała rację. Córka Ravena i Debry, więc teraz oto przed nią stoi otwarcie zwierzając się co to w sobie ma.
- Podoba Ci się ten demon? Czy raczej wolałabyś go nie mieć? - zapytała cicho, patrząc na młodą z lekkim uśmiechem. Lekkim, bo temat nie był według niej za wesoły. Rodzic demon ma chyba świadomość, że jego dzieci także może "coś opętać", a one na przykład nie chciałyby z tym żyć albo nie panowałyby nad nim. Tak przynajmniej widziała to blondynka, która nie wyobrażała sobie zrzucenia na barki swojego dziecka takich trudów.

Deebie

- Sama nie wiem... Nawet fajnie jest mieć demona, gdyż dzięki temu ma się jakieś specjalne zdolności. Podpatrzyłam tatę. On może znikać w kłębach dymu, ba! Sam jest tym dymem! Jest silniejszy niż inne wilki i inne takie rzeczy... Mój demon mnie nie docenia, więc jest on trochę denerwujący, ale jak podrosnę to go opanuję - odpowiedziała spokojnie.
~ Nie bądź taka pewna siebie, malutka. Jeszcze zobaczymy... Ha ha ha! - zaśmiał się Thánatos i po chwili znów zamilkł.
- Hatsune, sprawiasz wrażenie jakbyś wiedziała o mnie więcej aniżeli ja sama wiem... - powiedziała samiczka.

Hatsune

Oj tak. Teraz miała sto procent pewności kim jest ta młoda dama. Teraz przyszło jej do głowy, że gdyby nagle ktoś wpadł i zrobił jej krzywdę to Hats miałaby tak przesrane..! W dodatku sprawy osobiste mogłyby się przenieść na klub i blondynka miałaby karę lub zawieszenie w organizacji. Brr!
- O Tobie samej dużo nie wiem. Zaledwie tyle ile sama mi powiedziałaś. Jednak znam twoich rodziców, Debra i Raven, tak? - odpowiedziała z uśmiechem.

Deebie

- Tak! Fajne, że ich znasz. Tak myślę... czy jestem jedynaczką? Rodzice nie mówili mi jeszcze o żadnym rodzeństwie... Szczerze mówiąc urodziłam się nie tak dawno temu... - Uśmiechnęła się do Hats.

Hatsune

- Nie mówili Ci nic o twoim rodzeństwie? Dziwne. - odrzekła lekko zaskoczona, lecz po chwili do jej głowy przyszła myśl, ze może nie chcą by Deebie poznała swoje rodzeństwo? Absurd! Ale jednocześnie oznaczało to, że zapomnieli po prostu o drugim dziecku.
- Hm.. Masz, tak! Jeśli się nie mylę i pamieć mnie nie zawodzi to masz brata. - odpowiedziała z wesołym uśmiechem. Pierwsza informacja o nim była od Lei, zaś następna okazał się być już krótkim ale.. spotkaniem.

Deebie

Deebie machnęła wesoło ogonkiem.
- Mam brata? Super! Muszę go poszukać... Ale to zostawię na później. Mam dużo czasu - powiedziała z uśmiechem. Nic więcej nie mówiąc legła na trawę. Ach... Cudowny był zapach jej i kwiatów rosnących wokoło...

Hatsune

- A tak w ogóle, to możesz sama wychodzić na nieznane tereny? - zapytała cicho, rozglądając się. Wiatr błądził po polanie, przyciągając zapachy także z lasu, więc gdyby jakiś wilk pojawił się w okolicy szybko mogłaby go wyczuć. Jednak nie miała zamiaru się kłaść tak jak Deebie. Czasem przesadzała ze stuprocentowym bezpieczeństwem..

Deebie

- Prawdę mówiąc nie wiem. Jednak rodzice raczej nie mają nic przeciwko zwiedzaniu Krainy na własną łapę. No, chyba że będą nękali swoją jedyną córeczkę do końca życia - zaśmiała się delikatnie i machnęła długim ogonem.

Hatsune

- Są rodzice nadopiekuńczy, olewający swoje dzieci lub niektórzy po prostu nie mają rodziców. - mruknęła cicho, po czym westchnęła ciężko. - Z tej trójki najlepszym wyjściem jest opcja pierwsza. - dodała, kładąc się na boku. Nie miała siły długo siedzieć, a trawa, na której postanowiła odpocząć była gęsta, a od ziemi, jak zwykle, ciągnął lekki chłodek.

Deebie

- Tak, pierwsza opcja... - powiedziała i westchnęła. Końcówka jej ogona delikatnie falowała na wietrze. Czujny słuch nasłuchiwał każdego szmeru. A Demon? Chyba sobie spokojnie kimał. Nawet on nie chce przeszkadzać Deebie w odpoczynku.

Hatsune

Westchnęła cicho, marszcząc jednocześnie skórę na łebku. Trudno jest rozmawiać z szczeniakiem, gdyż świata za wiele nie poznał, a w dodatku dyskusja na temat poglądów na jakiś temat byłaby głupotą. Z młodymi wilkami można się bawić i śmiać, lecz Miku najlepiej to nie wychodziło. Bardzo rzadkie dni z takowymi akcjami kończył się szybko i zwykle przechodziły w niepamięć..

Debra

Debra powoli tutaj przyszła. Widząc z oddali zarys sylwetki Hats, podbiegła do niej, skacząc na nią i przewracając, jak to robią szczeniaki.
-Hatsuneee! Gdzie ty byłaś?-spytała szczęśliwa, patrząc na wilczycę.

Hatsune

Miku usłyszała w ostatniej chwili tupot łap biegnącej debry i jedynie się uchyliła przed skokiem. Jednak widząc jej wesołą kufę sama się na nią rzuciła, czochrając łapą jej grzywkę.
- Debra! - zawołała zaraz po niej z uśmiechem. - Błąkałam się tu i tam. Poznawałam nowe osoby, przypominałam sobie tereny. A Ty, moja droga? Słyszałam, zę szalejesz ze swoim partnerem! - zaśmiała się wesoło. Debra, tak jak Yenn i kilka innych wilków, należała do grona nielicznych osób, które potrafił poprawić Hats humor.

Debra

Debra uniosła obie brwi.
-Szaleje z partnerem? Raczej nie. Bardziej chciałam teraz poopiekować się z dziećmi, dlatego mnei tyle nie była w kwaterze głównej.-powiedziała i zaśmiała się na te słowa.

Hatsune

- Kochana.. A dzieci powstają przecież od szaleństw. - zaśmiała się cicho, patrząc na Debrę. Może ich syn nie był już taki młody, lecz Deebie? Sama mówiła, ze nie liczy wielu dni. Założycielka klubu zrobiła sobie urlop macierzyński.

Debra

-No cóż... Wszystko dobrze w klubie? Postaram się do niego zaglądnąć. Sądze, że jeszcze chwila i Deebie będzie już na tyle samodzielna, że będzie mogła sama pozwiedzać krainę, a wtedy ja napewno znów zajmę się porządnie klubem.-tu pogłaskała zaśmiała się i podniosła z Hatsune, mrugając do Deebie.

Deebie

Deebie słodkimi oczkami przyglądała się rozmowie Debry i Hats. Jej łapy raz na jakiś czas zmieniały się w dym i znów wracały do pierwotnej postaci.
- Klub? Jaki Klub? Zaraz... Wiem! Tam zagadnęłam do takiego czerwonego wilczka troszeczkę ode mnie starszego. Ma znajomy zapach... - powiedziała spokojnie.

Hatsune

- Przyznam Ci się, że wyszłam z pałacu kilka minut po Tobie. Jednak udało mi się namówić Sidney'a i Adę by posprzątali co nieco jadalnię i kuchnię. - odpowiedziała z uśmiechem. Miała nadzieję, że nic się nie stało tam przez ten czas. Dobrze by było zaglądnąć do siedziby za jakiś czas..

Debra

-Mam nadzieję, że nie zniszczyły całego zamku.-powiedziała z szerokim uśmiechem.-No cóż Deebie, taki jeden klub dla Vipów.-zaśmiała się pogodnie i poklepała córkę po głowie.-A co z Adą i... Sidneyem?