Wierzbowa Polana

Sekirn

Sekirn przez chwilę zastanawiał się nad słowami nieznanego wilka.
-W każdej legendzie i bajce jest ziarnko prawdy.- powiedział z niewzruszonym spokojem w głosie.
Mógł spokojnie zrzucić nieuprzejmego basiora na ziemie, nawet nie ruszając się z miejsca. Nie chciał jednak niszczyć drzewa, na gałęzi którego ten się wylegiwał. Niemal demonstracyjnie ziewną postanawiając od tej chwili ignorować nieznajomego
-Nie mam zamiaru się nim przejmować.- zwrócił się do Nemezys wzruszając ramionami.

Nemezys

- To dobrze. - rzekła krótko.
Zaczęła wirować wzrokiem po całym terenie, w którym się znajdowała. Uwielbiała polany, szczególnie latem i wiosną, kiedy to wszystkie organizmy żywe budziły się do życia.
- Masz może przyjaciół? - zapytała zaciekawiona, z uśmiechem, nieznikającym prawie nigdy z jej pyska.

Sekirn

Sekirn zastanowił się nad pytaniem Nemezys
-Mam, lecz nie tu. W tej krainie jesteś pierwszą poznaną przeze mnie istotą.- przyznał szczerze.
Nie zamierzał mówić nic o dawnych przyjaciołach, ale nie mógł też udawać, że nie istnieją.
Smok zaczął się układać na ziemi, a sposób w jaki to robił sprawił że przez te kilka chwil wielki gad przypominał kota.

Wenus

Na chwilę się zamyśliła, potem rozproszona obecnością innych powiedziała:
-ja?...Sama nie wiem. Byłam młoda, musiałam uciekać teraz sama nie pamiętam... Myślę, że nie będzie źle jak powiem, że z nikąd..- powiedziała smutno do towarzyszki rozmowy...Ale nagle się uśmiechnęła...
- Może porozmawiamy o czym innym... Hm. Z jakiej jesteś watachy?

Nemezys

- Rozumiem. Za to ja poznałam dopiero dwie osoby w tej Krainie. Ciebie i pewnego szczeniaka o imieniu Salem. Doprawdy, słodki. - powiedziała, rozczulając się nad wyglądem i słodkością owego młodego samca.
- Powiedz mi, drogi Sekirn'ie, jak to jest mieć łuski i skrzydła? - zapytała, śmiesznie przekręcając głowę na bok.
Bardzo ją to ciekawiło, w końcu sama nigdy tego nie doświadczyła.

Yumi

Wenus

Było jej raźniej gdy wilczyca powiedziała, że jest z Nocy... wiedziała, że nie jest z wody ani z wiatru... chociaż
- Z wody...Ale to zapewne wiedziałaś..- powiedziała rozbawiona...Tak wiele wilków ot tak umie "wyczarować" kto z jakiej watahy jest...Ona nie miała takiej umiejętności i dobrze jej z tym.
- Hm. Wiesz... teraz tak sobie myślę, że tak właściwie jestem sama w Krainie..a moze nawet na świecie...Hah-zaśmiała się smutno- nawet nie mam przyjaciół...a wszystko przez to, ze jestem tak daleko od domu...chociaż nawet nie wiem gdzie jest ten dom ..- Zamyśliła się ...Lecz jej wesoła osobowość nie pozwalała długo być smutną. Wadera uśmiechnęła się i machnęła kilka razy raźnie ogonem na wznak, że już nie jest jej smutno.

Sekirn

Smok uważnie przyjrzał się Nemezys.
-A jak to jest mieć futro? Wybacz ale nie wiem jak ci opisać, ani uczucia z jakim pazury przeciwnika ześlizgują, ani przyjemności z lotu na własnych skrzydłach. Nie to trzeba poczuć, nie można o tym opowiedzieć. - smok smutno pokręcił głową
Ułożył głowę na ziemi koło wilczycy i przymknął powieki. Ponownie też rozłożył skrzydła, tworząc nad ziemią szeroki baldachim.

Yumi

- A i owszem, wiedziałam. - Zaśmiała się krótko zasłaniając łapką kufę i delikatnie mrużąc oczka. - No ale.. czy to ważne? - Zadała pytanie, na które w sumie... nie oczekiwała odpowiedzi. Patrzyła uważnie na wilczycę gdy zaczęła mówić. Położyła uszy po sobie, a ogon automatycznie przestał latać na wszystkie strony. Zawsze gdy ktoś jej coś opowiadał starała się wczuć w sytuację tej osoby.
- Ech.. w sumie, mogę powiedzieć, że również tak jak i Ty jestem tutaj sama. Oczywiście gdzieś tam daleko jest moja rodzina, raczej... - Tu zrobiła chwilową pauzę, jakby musiała się nad tym zastanowić. No tak, nie wiedziała czy jej rodzice i rodzeństwo żyją. Oczywiście, interesowało ją to... ale czy ich również? - Ale jest jedna osoba, która za każdym razem gdy wraca do Krainy sprawia, że nie jest tu zupełnie sama. - Uśmiechnęła się delikatnie na wspomnienie basiora o ciemnym futrze. Och, jakie to romantyczne XD. - Ale nie martw się, to kwestia czasu, na pewno będzie lepiej. - Powiedziała chcąc ponownie jakoś podnieść waderę na duchu. Nie była za dobra w pocieszaniu..

Wenus

- Wątpię... Ale nadzieja umiera ostatnia...
Wilczyca ruszyła uchem, obruciła się i znowu popatrzyła na towarzyszkę rozmowy.
-Przepraszam... Coś odwróciło moją uwagę...To zapewne tylko wiatr... Ale.- Uśmiechnęła się lekko.

Yumi

- Tak mówią. Ale możliwe, że nie raz przekonasz się jeszcze, że jednak jest ona... potrzebna. Choć mogę tak przypuszczać i właśnie tego Ci życzyć. - Machnęła skrzydłami, które lekko zaczęły jej drętwieć. Puchatym ogonem delikatnie się opatuliła.. Temperatura gwałtownie spadła gdy nadszedł wieczór.
- Um.. nic nie szkodzi. - Dodała i również się uśmiechnęła. "Ale..?" Przemknęło jej przez myśl, jednak.. nie spytała. Obróciła jedynie leniwie głowę w stronę smoka i wilczycy. Na chwilę zatrzymała swój wzrok na drzewie, na którym znajdowała się tajemnicza postać. Jednakże po chwili znowu spojrzała na Wenus.

Anastasie

Franczeska weszła na polanę cichutko, jak mała mysz. Jej malutkie, futrzaste skrzydełka nieloty poruszyły się. Wilczyca zwinnie znalazła się pod jedną z wierzb, skuliła się, ziewnęła i sennym wzrokiem patrzyła na wszystkie stworzenia aktualnie będące na polanie.

Sekirn

Oczy nie posiadające źrenic mają swoje wiele wad i zalet. Największym problemem jest brak jakiejkolwiek regulacji czułości na światło, które może łatwo uszkodzić siatkówkę. Największą zaś zaletą jest dużo szersze pole widzenia. Właśnie dzięki niemu Sekirn zauważył wilczycę która po cichu weszła na polanę. Uniósł i odwrócił ku niej łeb i odezwał się:
-Witam panią- lekko się przy tym skłoniwszy.

Nemezys

- Mieć futro... Hm... To tak, jakbyś założył na siebie puchate szaliki. - odpowiedziała, śmiejąc się pod nosem.
Również i Nem zauważyła młodą wilczycę, która powoli zasypiała.
- Czeeeść! - powiedziała do niej, wyszczerzając swe zęby. Dosyć często to robiła i raczej to się nie zmieni.

Shin

Wilk spokojnie wbiegł na polanę. Potem jednak wzdrygnął się. - Głupi śnieg - warknął. Podniósł łeb i dopiero teraz dostrzegł wszystkich tu obecnych. Potrząsnął głową, obrzucił wszystkich wzrokiem a potem usiadł. - Cześć - zwołał radośnie.

Sekirn

Sekirn z lekka zbaraniał słysząc słowa Nemezys.
-Co to są "szaliki"?- zapytał niepewnie
Następnie odwrócił się do nowego przybysza i skinął mu głową na powitanie.

Nemezys

Waderę prawie zamurowało.
- Nie wiesz, co to są szaliki? No, ten... To takie długie coś, co owija się wokół szyi, aby było ciepło. Tą część garderoby zwykle wyrabia się z wełny. - oznajmiła, a po chwili zwróciła się do białego wilka.
- Siema Eniu! - zawołała radośnie.

Sekirn

Odpowiedź Nemezys niewiele powiedziała smokowi. Owszem wiedział, że ludzie i niektóre wilki nosiły coś co nazywano garderobą lub ubraniem, ale miał o tym jedynie mgliste pojęcie. Zgadywał, że to co wilczyca ma na sobie jest owym dziwnym wytworem.
-Znacie się? spytał słysząc jak entuzjastycznie Nemezys wita się z nieznajomym.

Shin

Wilk usłyszał pytanie smoka i uśmiechnął się. - Nie znamy się, chyba że mam bardzo słabą pamięć - powiedział. Potrząsnał głową i spojrzał na śnieg. Podskoczył żeby oderwać łapy od mrozu. Ziewnął i położył się na ziemi. Wywrócił się na plecy i uniósł łapy nad siebie. Potem przeturlał się sie po śniegu i znów wstał.

Nemezys

- Nie, ale lubię dla wszystkich być uprzejma i radosna. - rzekła.
- A tak na marginesie. Uganiasz się za jakimiś panienkami? - spytała, robiąc minę, niczym mama "Gdzie byłaś dziś wieczorem?".
Cóż, ona sama nie miała zbyt wiele szczęścia u samców.
Po chwili zauważyła, jak smok patrzy się na jej szyję, myśląc, że to "coś" na niej, to szalik.
- Och, jeśli uważasz, że to jest to, o czym mówiłam, to wiedz, że się grubo mylisz! Jest to akurat kołnierz. - oznajmiła.