Przepaść

Viy Curay

Jednak wilk wcale jej nie odepchnął. Zamknął tylko oczy i oddał się pocałunkom. [o.O] Był to jego pierwszy pocałunek. Nie wiedział jak się zachować, co zrobić - po prostu nie wiedział. Wheat... ładna, czerwona wilczyca a także pierwszy wilk, który zdołał go opanować.

Wheat

Wheat, nie czując protestu, wtuliła się w futro samca i delikatnie, powoli objęła go w pasie*przyjmijmy, że jest to mniej więcej możliwe i wygodne pod względem anatomii O-O*. To było coś, taki pocałunek. Zagłębiła się w nim na tyle, by zapomnieć o wszystkim dookoła. O przepaści, o potrzebie oddychania i o placku w piekarniku.

Viy Curay

On też o wszystkim zapomniał. O tym, że robiąc krok do przodu mogą roztrzaskać się na miazgę, że kiedyś był oschły i nieczuły ... był tylko on i Wheat. Dziwne to uczucie, miłość... jednakże przyjemne.

[Wheaciak, zrobisz im "Ich własne miejsce" ? :3

A i przepraszam, za krótkość posta.

Wheat

[daj spokój, nie widziałeś moich >.<]

Wilczyca zakończyła pocałunek i odchyliła się do tyłu. Uśmiechnęła się zadziornie do wilka. W głowie jej szumiało, jednak chyba nie była tego do końca świadoma. Pocałunek znaczył ,,kocham cię''. Czy i on się zorientował?
-A ty?

Viy Curay

[ To ja robie? xD]

- Ja też - Uśmiechnął się szeroko. Może gdzieś pójdziemy? - Spytał się, a jego oczy lekko błysnęły. Czuł teraz wielkie uczucie, które ogarniało całe jego ciało. Nawet pomyślał o szczeniakach ... ehh, ile z tym kłopotów. Jednak, gdy Wheat sobie ich zażyczy ... dostanie je.

Wheat

Wilczyca przestudiowała księgi jego umysłu i bez trudu domyśliła się, co mu łaziło po stronicach. Oczywiście nie należało mówić na głos, jaki rysunek widniał na okładce >.<.
-Znam specjalne miejsce. W krainie dla zakochanych. Trochę trudno tam dotrzeć, ale będziesz miał wielkie bicepsy!-zawołała, zaciskając uniesioną pięść.-Chcesz? Zaprowadzę cię.

http://www.wilki94.fora.pl/miejsce-dla-zakochanych,31/yonhuvan-zakatek-dwoch-zwierzatek-szynia-i-wij,8544.html#518650

Viy Curay

- A więc chodźmy, powiedział uśmiechając się jeszcze szerzej. Tak szeroko iż jego twarz w ogóle nie przypominała wilka -raczej mutanta. Złapał Wheat za łapę i pociągnał za sobą [Oczywiście delikatnie]. Po chwili już ich tu nie było.
z.t oboje ... teraz piszemy w naszym zakątku ;3

Mystic

Mystic wcale już się nie spieszył, tak jak w miejscu dla samotnych. Bardzo zwolnił. Usiadł tuż koło przepaści i spojrzał w dół. Aż zagwiznał, nieco zdenerwowany. Dużo zgniłch ciał. Na szczęście zero znajomego zapachu. I dobrze. Wstał. Znów krążyły myśli o Atricie... Nie dawały mu spokoju. Zerwał się z miejsca i pobiegł w dal.

zt.

Crusoo

Crusoo przyszła tutaj sprężystym krokiem, jednak nie było w niej widać radości. Spuszczony łeb niemal dotykał podłoża, a ogon smętnie ciągnął się po ziemi. No cóż. Tak bywa- i dorastające wilki potrafią mieć niesamowitego doła.
Młoda usiadła z dala od krawędzi. Całą ta sytuacja zbytnio przypominała o tym, co się niedawno stało. Wolała unikać takich miejsc. Po co więc przyszła? Dobre pytanie... oj, dobre...

Colin

Colin tanecznym krokiem przyszedł, w to bardzo ciekawe miejsce. Zamachał gwałtownie ogonem i usiadł obok fioletowej wilczycy. Zerknął na jej smutny wyraz twarzy.
- Czy coś się stałą? Ktoś z twojej rodziny skoczył? - zapytał niepewnie. Wiatr delikatnie gładził jego futerko. Zastrzygł uszyma oczekując odpowiedzi od owej wilczycy.

Renna

Jak ona dawno to nie była. Jak ona dawno nie była...
Wiatr rozwiewał jej futro, gniewne, zielone oczy błyskały. Nie, nie myślała już o Ohme. Nie chciała. Gdzie był Shire? Trochę dawno go nie widziała. Shire, Shire!
Carly.
Nie, nie było jej tutaj. Ale był tutaj pewien nastolatek, któy za bardzo pachniał czerwoną. Syn? Wciągnęła jeszcze raz jego zapach. Chyba tak.
- DObry - mruknęła wyjątkowo spokojnie, siadając.

Crusoo

Szybkim ruchem odwróciła łeb w stronę przybyłego wilka. W jej ślepkach zabłysły iskierki gniewu.
- Mój tato nie skoczył. Nie odebrał by sobie życia - powiedziała cicho.
Zaskoczyło ją jej własne zachowanie. Co się działo? Nie miała pojęcia. Wolała się też nad tym nie zastanawiać. Była pogrążona w rozpaczy, miała prawo do dziwnych zachowań.
Zlustrowała wzrokiem tego, który koło niej usiadł. Chyba był w jej wieku... no, może trochę starszy...
Westchnęła.
Przybyłą samicę po prostu zignorowała.

Colin

Colin zerknął na przybyłą wilczycę. Uśmiechnął się szeroko.
- witam panią - przywitał się, a następnie wrócił wzrokiem na smutną wilczycę. Ciekawe co się jej stało? Trochę się zmartwił, jednak nie za bardzo. Przecież jej nie znał. Jego czerwone oczy zalśniły. Słodziak rozejrzał się po tutaj obecnych. Mało wilków tutaj było. Westchnął głęboko. Naglę usłyszał jej odpowiedź. Czyli nikt nie skoczył. To co się stało? Colin, jednak nie chciał zadawać, więcej pytań.

Crusoo

Nie spytał... była niemal pewna, że to zrobi... a no? Tak po prostu to przemilczał.
Uśmiechnęła się do niego z ulgą. Byłą mu wdzięczna za to wyczucie.
-Jestem Crusoo - przedstawiła się cicho. Kierowała te słowa do obu wilków.
Spojrzała teraz na wilczycę. Nie znała jej... taj, jak większości osób w tej krainie.

Renna

- Jak ci na imię? - spytała spokojnie.
Dziwne. No cóż, najwyraźniej czasem trzeba odstąpić od dotychczasowych przywyczajeń. Renia niby powinna zignorować młodego, ale nie chciała. Nie dziś. Nie po tylu dniach lenistwa i nudy. Zmrużyła oczy i czekała na odpowiedź.

Crusoo

A więc ta miała zamiar ją ignorować? No cóż. Cru nie prosiła się o towarzystwo. Z drugiej jednak strony była zdziwiona. Zdawała sobie sprawę z tego, że nie wszyscy są sympatyczni i mili, no ale... A co jej tam!
Westchnęła jeszcze raz. Bardzo cichutko. Starała się nie patrzeć na krawędź. Nie mogła sobie na to pozwolić.

Jonahki

Jonahki wyprzedził nieco Kayrin, z tego co widział. Usiadł nieopodal przepaści i czekał na młodą. Podrapał się tylną łapą za uchem. Chyba ta się wcale nie spieszyła, więc zaczął chodzić w kółko. Gdy mu się we łbie zakręciło, stanął i usiadł znó. Rozglądał się dokoła.

Kayrin

Zgubiła się, lecz w końcu dotarła na miejsce. Uśmiechnęła się z lekka i usiadła. - Co porobimy? - Zapytała się, rozglądając do okoła. O tak, wiele, wiele rzeczy robiła ...
Potrafiła to, niestety żonglować już nie .... co ja bredzę? Ten soczek już mi do mózgu uderza ... a mówią, że jakiś "witaminowy" ... xD

Jonahki

Jonahki od razu zauważył Kayrin. Wstał i zamachał ogonem. Już mu się w głowie nie kręciło. - A co byś chciała robić? - Zapytał, ze słodkim uśmieszkiem na kufie. Ach, ta Kayrin była bardzo fajna. Miał szczęście, że na nią trafił. Cudownie tak z nią siedzieć. Była tak fajnie... Kojojowa!!!

Colin

Colin uśmiechał się rozglądając.
- Ja jestem Colin - rzekł dumny ze swego imienia. Jego ogon poruszał się po ziemi wesoło. Naglę zauważyła jakieś szczeniaki. Bardzo fajny był ten kolorowy, miał takie oryginalne kolory. Ciekawe po kim taki jest. Potrząsnął głową by te myśli jak najszybciej uciekły.