Zimny Wodospad...

Flake

- Nieee... idź sam. Ja tam nie przepadam za wspólnymi polowaniami - rzekła i oparła pysk o przednie łapy. Wzrok skierowała na rozmawiające w oddali wilki.

Whitewind

Krew nie chciała się zatamować. Przypomniała sobie, że zimna woda pomaga! Powoli zeszła z drzewa, uważając oczywiście na łapę. Podeszła do wody i zatopiła w niej łapę. na około łapy, stopniowo woda zmieniała barwę na czerwoną. Po kilku minutach wyciągnęła ją z wody i położyła się pod drzewem, na którym wcześniej siedziała.

Nela

Podeszła do wody i zaspokoiła pragnienie. Po chwili zauważyła dużego czarnego basiora o czerwonych oczach. Jdnak zauważyła że jet pogrążony w myślach więc go zignorowała.

Dante · Gość

- Z czego bardzo się cieszę - odpowiedział, spoglądając na czarnego wilka, który chlapał we wszystkich wodą.

Charlie

- Cieszę się, że czujesz się dobrze z tym jaki jesteś - odrzekła patrząc na wilka, który chlapał wodą. Zlustrowała go uważynym spojrzeniem, po czym owinęła łapy ogonem.

Dante · Gość

- Każdy z nas powinien siebie akceptować - odrzekł. Ostatnio miał okazję poznać wilczycę, której brakowało akceptacji dla samej siebie. W jego oczach nie wyglądała na zbyt... normalną. W oczy Dantego rzuciła się wilczyca o czarnej sierści i długich włosach. Wydała mu się dziwnie znajoma... Wilk przez chwilę zastanawiał się głęboko, aż przypomniał sobie: miała na imię Nela. Poznał ją, gdy jako maluch usiłował uciec z domu. Uśmiechnął się lekko na jej widok. Tak długo jej nie widział, iż myślał, że odeszła z tej krainy.

Nela

Wyczuła znajomy zapach. Rozejrzała się i zobaczyła Dante. Nie mogła uwierzyć, że tak urusł. Dawno tu nie bywała i jego także nie wiedziała.

Whitewind

Leniwie wstała, podeszła do wodospadu i wypiła kilka łyków. Potem powoli podeszła pod to samo drzewo. Stanęła i chwilę rozmyślała, po czym szybko wskoczyła w krzaki.

Dante · Gość

//urósł//

Rzucił przechodzącej niedaleko Whitewind przelotne spojrzenie i z powrotem skupił wzrok na Neli. Zauważywszy, że patrzy na niego, rzekł. - Witaj, Nela. Pamiętasz mnie jeszcze?

Nela

Witaj - odpowiedziała - tak pamiętam cię ardzo dobrze Dante - powiedziała - strasznie urosłeś. Co tam u ciebie? - zastanowiła się chwilę - i co tam u twojej opiekunki spotykacie się jeszcze?

Whitewind

Po chwili z powrotem wyskoczyła z krzaków. Wyglądała inaczej. Miała wielkie szare skrzydła. Zmieniła się nie do poznania. Gdzie była? Co robiła? Nie wiadomo. Rozprostowała swoje skrzydła. Była zachwycona nimi. Położyła się pod drzewem, wciąż tym samym co wcześniej.

Dante · Gość

- Nie - odpowiedział obojętnym tonem. Szczerze mówiąc, zupełnie zapomniał o Dasty. - Po naszym ostatnim spotkaniu widziałem się z Dasty może raz lub dwa... gdzieś przepadła, a ja nie miałem zamiaru jej szukać i się narzucać.
Spojrzał na wilczyce, która wyszła z krzaków. Czuł od niej znajomy zapach, ale... czyżby to była Whitewind?

Nela

Rozumiem - powiedziała - ale jak widzę udało ci się przetrwać w tym okrótnym świecie. - spojżała na niego - zmieniłeś się trochę.

Dante · Gość

//okrutnym//

- Owszem... gdy byłem maluchem, bardzo wiele czasu spędziłem poza granicami krainy - odpowiedział, uśmiechając się krótko na myśl o tamtych chwilach. - I zmieniłem się, podobno nie do poznania.

Whitewind

Zauważyła wzrok Dante przez chwilę utkwiony w niej. Uśmiechnęła się do niego słodko. Wstała, chciała wypróbować swoje skrzydła. Wzbiła się w powietrze. Zrobiła parę okrążeń w koło wodospadu i wylądowała miękko. Znowu położyła się w tym samym miejscu.

Nela

Zerknęła na waderę ale po chwili wróciła do rozmowy. - tak zmieniłeś się nie do poznania ale i tak został ci zapach którego nie da się zmienić. Po tym cię poznałam i po twoich oczach.

Dante · Gość

Krótko odwzajemnił uśmiech Whitewind i odpowiedział Neli. - A ty w ogóle się nie zmieniłaś... gdzie się podziewałaś przez cały ten czas? Bo chyba nie było cię w krainie?

Nela

Trochę się włuczyłam po świecie - powiedziała - polowałam i trenowałam poza krainą. - zastanowiła się przez chwilę - chciałam poznać nowe ciekawe miejsca jednak tu jest mi najlepiej.

Whitewind

Whitewind zauważając uśmiech Dante rozweseliła się jeszcze bardziej. Dlaczego? Ponieważ to był chyba pierwszy uśmiech jaki od niego dostała.

Dante · Gość

- Tak... w tej krainie wszystkim jest najlepiej - rzekł, patrząc w niebo. - Swego czasu te kręciłem się daleko poza jej granicami, ale wróciłem. Tu jest najspokojniej.