Zimny Wodospad...

Volire

- Niedawno wróciłam do tej krainy. Nie ma matki. Nie ma ojca. Nie ma rodzeństwa. Masło maślane - rzekła, przenosząc wzrok na wodospad.
To było dokładnie tu. Nad tym wodospadem. Teraz karta się odwróciła. Westchnęła, co było całkiem nie w jej stylu.

Sherii

Przybyła tutaj od tak, z nudy. Gdy wyłaniała się zza gęstych krzaków zmierzyła wzrokiem znajdujące się tutaj wilki. Próbowała wypatrzyć kogoś znajomego, lecz nie mogła, późna pora i straszliwa ciemność nie ułatwiały jej tego. Zbliżyła się do Zimnego Wodospadu i schyliła łeb, by się napić. Woda była lodowata, więc kilka łyków wystarczyło by ugasić jej nie wielkie pragnienie. Kiedy zaspokoiła swoje potrzeby, udała się w oddalone, wydawać by się mogło bardzo spokojne miejsce z którego obserwowała dalszy bieg wydarzeń.

Jerome

- Mam...głupie pytanie, ale czy dalej żywisz do mnie urazę? - spytał cicho dość przygnębiony. Po chwili westchnął tylko kiwając łapą na znak, że nie musi odpowiadać. Wiedział, że tak. Opadł na glebę układając pysk w wodzie wraz z łapami.

Volire

- Żadna moja uraza nie trwa wiecznie - rzekła, nie spuszczając wzroku z wodospadu.
Tymczasem Shanti z pyszczkiem pełnym orzechów skakała z drzewa na drzewo, tarzając się czasem w zielonym raju. Vol podciągnęła się do siadu, zastrzygła uchem.

Shanell

Z nudą przyglądałama się rozmowie dwóch dorosłych wilków.
Wstała i podeszła bliżej wodospadu. Przyjżała się sobie, po czym z nienawiścią uderzyła łapą w wodę. Woda rozprysła się na wszystkie strony.
Stałam tak przez dłuższy czas. Podeszłam do szarej wilczycy.
- Shanell - Przedstawiłam się. - Znasz ich?- Szepnęłam i wskazałam wymownie na dwa rozmawiające wilki.

Amija

Spojżała na wilczycę. - Amija. - odrzekła. - Hmm, z wilkiem juz się kiedyś spotkałam, o ile dobrze pamiętam, ale wilczycy nie znam. - odpowiedziała szeptem Shanell i popatrzała w ich stronę.

Sherii

Obudziła się, nie wiedziała nawet kiedy zasnęła. Ziewnęła kilka razy i leniwie wstała, rozejrzała się dookoła, po czym podeszła do nie znanych jej wilczyc. Spojrzała na nie z uśmiechem na pysku i przedstawiła się krótko. - Witajcie. Nazywam się Sherii.

Amija

Spojrzała na brązową wilczycę. - Witaj, Amija. Miło mi cię poznać. - odpowiedziała uśmiechając się. Patrzała na nią chwilę, po czym spojżała na Shanell. Owinęła się puszystym ogonem, strzygąc uchem.

Shanell

- Shanell - powtórzyła tym razem to Sherii... - Jestem nowa...
Chwilę tak patrzyła na wilki zgromadzone w tym miejscu. Podeszła do wodospadu i napiła się świeżej wody.

Sherii

- Ładne imię, takie nie typowe. Nie przejmuj się każdy z nas był w tej krainie kiedyś nowy. - powiedziała z uśmiechem na pysku. Ten uśmiech zniknął tak szybko jak i się pojawił, z pewnością dlatego, że przytłaczał ją ogrom myśli o swoim byłym partnerze. Nie wiedziała gdzie jest, z kim jest, co się z nim dzieje, nie wiedziała praktycznie nic. Nie miała nawet komu się porządnie wygadać, bo przecież wszyscy bliscy odeszli lub zniknęli w niewyjaśnionych okolicznościach. Te dołujące myśli pochłaniały ją całkowicie...

Jerome

Strzepnął uchem zamykając oczy i jedyne co teraz do niego dotarło to głosik znanej mu wilczycy. O tak! Tego piskliwego tonu nie zapomni nigdy. - Sherii...- mruknął pod nosem po czym wbił puste ślepia w wode. - Cóż czasu nie cofnę i nie zmienię tego, ze jestem podłym arogantem, ale mogę Ci tylko powiedzieć, że ja o tobie nie zapomniałem. - każde słowo wypowiadane było coraz to ciszej.

Volire

- Ja.. - westchnęła - Ja nie zapomniałam, również... o tobie.
Zamąciła łapą miękką taflę wody. Gdy ją tak potraktował, była pogrążona w depresji. Potem przestało ją to obchodzić. A teraz? Przechodziła huśtawkę nastrojów.

Sherii

Usłyszała jak ktoś wypowiada jej imię i odwróciła łeb w tamtą stronę. Zobaczyła Jeromego z jakąś atrakcyjną wilczycą. Nie miała zamiaru podchodzić, bo widziała, że byli zajęci dość poważną rozmową, a ona nie chciała przeszkadzać, więc przyłożyła prawą łapę do łba i zasalutowała. Tak dla żartu. Po czym przeniosła wzrok na swoją rozmówczynię.

Wilczyca_23

Zobaczyłam wodospad.Rzuciłam się do wody robiąc dużo plusku i chlapiąc na inne wilki.
-Przepraszam...-powiedziałam na wszelki wypadek.Zobaczyłam że jestem czysta.Nie było już na mnie krwi.Zanurkowałam bulgocząc w wodzie.Nigdy się tak nie czułam.Zapomniałam o smutku który mnie dręczył po śmierci rodziców i brata.Byłam SZCZĘŚLIWA po tylu dniach.Wynurzyłam się i otrzepałam znowu robiąc dużo zamieszania.Zamknęłam oczy ze szczęścia i poszłam na kamienia.Wiatr suszył mi moje białe futro...Patrzałam na wszystkie wilki.I tu Pierwszy raz od tragedii wysunęłam język i przymknęłam oczy z radości.Słońce mnie grzało a ja dalej tak leżałam z wysuniętym jęzorem ziejąc z radości.Nawet zaczęłam machać ogonem!!!

Amija

Uśmiechnęła się lekko widząc zachowanie Sherii. Nagle coś, a raczej ktoś ochlapał ją. Od razu odwróciła się w stronę sprawcy. Spiorunowała wzrokiem wilczycę, po czym potrząsła trochę skrzydłami chlapiąc wodą.

Jerome

Wilk był wytrącony z równowagi ilością zebranych tu wilków. Czyżby ostatnio stał się bardziej samotnikiem niż wcześniej. Warknął głucho i spojrzał ostatni raz migającymi oczyma na Volire po czym zniknął w cieniu strzelistych skał wodospadu.
[zt.]

Volire

Spojrzała za Jerome. Kiedy zniknął z tego miejsca, na długo patrzyła jeszcze w to miejsce. Poruszyła uchem.
- Do zobaczenia - szepnęła.
Wstała, poruszyła końcówką ogona. Spojrzała na wodospad, po czym przeniosła wzrok na wiewiórkę.
- Shanti! - krzyknęła za nią.
Puchaty zwierz zaraz biegał wokół właścicielki. Spokojnym chodem Vol opuściła to miejsce.

Ryemi

Podbiegła do wodospadu. Długo mu się przyglądała. Przechyliła lepek nieco w prawo. Uniosła łapkę do góry poczym szarpała nią jego piękną taflę. Machała w prawo i w lewo. Na chwilę przstała. Jej wzrok utkwił w szarej wilczycy. Przyjżała sie jej dokładnie, tak jak to miała w zwyczaju. Zdziwiła się, że wadera ma skrzydła. Czołgając sie przy zimi starała się zbliżyć.

Balaa

Z gracją podbiegła do wodospadu.Robiąc rospęd rzuciła sie do wody.

Ryemi

Kiedy była na tyle blisko by jej dotknąć, gwałtownie się wycofała. Nad głową owej wilczycy latało coś dziwnego, Ryemi nie wiedziała co. Odwróciła sie w strone wodospadu-chciała zobaczyć skąd bierze sie tyle wody, ale przez miliardy maleńkich kropelek unoszących sie nad jej głową nic nie widziała. Włożyła przednie łapki do wody; Przyglądała sie swojemu odbiciu.