Ulica koło lasu

Desmond

Des uniósł lekko łeb, spojrzał w strone lasu. Zatrzymał sie, nasłuchując.
Był gotowy na uczieczke lub walke.

Edit: po chwili odbiegł.

Bridget · Gość

Kiedy postanowiłam wybrać się na spacer właśnie to do tego miejsca przyszłam ***
lekko odchyliłam łeb i spojrzałam w stronę cichego lasu***

Lajra · Gość

Podeszła pisła cicho do Layry i wyszła.

Kaed'rin van Regis

Pisnęła coś pod nosem i wybiegła z tego okropnego miejsca.
Usłyszała ryk, po jej ciele przeszedł dreszcz, lecz nadal biegła...

Legenda

Szła ulicą. Po prawej stronie widać było las a po lewej wieś... Szła wpatrzona w małe chatki. Nikt z nich nie wychodził. Po chwili zza wzgórza wyłonił się czarny jeep. Wilczyca uskoczyła. Warknęła pod nosem. Nagle z jednego domku wyszedł mały chłopczyk. Zaciekawiona wilczyca podeszła do wioski. Przepędziły ją jednak dwa psy, które potem stały się jej kolacją...

Draco

Powolnym krokiem wyszedł z lasu i wszedł do pierwszego z brzegu domu, otwierając drzwi pyskiem. Wybiegł jakiś pies i zaczął na niego warczeć. Nadal wolnym krokiem podszedł do niego i skręcił mu kark... Po woli wszedł do jakiejś izby gdzie były dwie osoby. Tym razem był już szybszy. Skoczył kobiecie do gardła i od razu je przegryzł, odcinając jej kłami głowę, która bezwładnie upadła na szafki. Zostawił kobietę i skoczył na bachora, który był jeszcze w szoku. Powtórzył z nim, to co zrobił z kobietą. Znów odpadła głowa. Usiadł i zaczął wypijać krew z dzieciaka. "Jeszcze ciepła" mlasnął sam do siebie. Gdy z dziecka zostały tylko kości i organy wziął się za matkę. Zostawił niedokończone szczątki i wolnym krokiem wyszedł.

Nela

Podeszła do jezdni i zauważyła dwóch nieco przepitych mężczyzn - będą idealni - pomyślała i rzuciła się na nich - po chwili obaj leżeli trupem a Nela nawet się nie potłukła - ale wyżerka - mruknęła i zabrała się du uczty po której została tylko wielka plama krwi i kilka kości.
Ale si najadłam - pomyślała i wróciła do lasu

Bridget · Gość

Przyszła i jak wszędzie czekała na jej ukochanego synalka J.D'ego.Kiedy ten maluch przyjdzie???-myślała dla niej zawsze będzie malutki.

Abaddon

Przybiegł za mamą. Rozejrzał się uważnie, kila razy pacnął łapą nieco spękany asfalt. - Tutaj można spotkać ludzi, prawda? - spytał, bowiem wyczuł dziwną woń, którą od razu skojarzył z tymi stworzeniami.

Bridget · Gość

Tak...-powiedzała i spojrzała na syna-J.D... jesteś dla mnie najważniejszy...-powiedziała i przytuliła go.Synu... nikt nie jest ważniejszy od moich dzieci... nawet tych niechciaanych...-potargała go za białe kłaczki na głowie.

Abaddon

- Haha, rozumiem - powiedział ze śmiechem, prawą łapką przygładzając rozczochrane kosmyki włosów. Odsunął się nieco od mamy. Nie lubił takich czułości.

Bridget · Gość

-A teraz... pokaż ząbki!!!-krzyknęła i ukazała swoje kły, zawarczała ale oczy miała wesołe jak przedtem.

Abaddon

Zaśmiał się. Matka chciała z nim potrenować? Dlaczego nie? Wstał i wycofał się o kilka kroków, uginając lekko łapy. Obnażył kły. Teraz już inne niż jeszcze niedawno - dużo dłuższe i ostrzejsze, bardziej przypominające uzębienie dorosłego wilka. J.D kątem oka zerknął na asfaltową drogę. Taka zabawa w miejscu, w którym łatwo spotkać ludzi, nie należała do bezpiecznych.

Bridget · Gość

Wesz, że nie mam prawa cię zaatakować ani cokolwiek innego... ale ty to prawo masz....-powiedziala i zrobiła chytrą minę, puściła do nieo oczko.Dawaj!-krzyknęła.

Abaddon

Nie ma prawa? Niby dlaczego? Przez chwilę lustrował matkę uważnym spojrzeniem, po czym rzucił się na nią, usiłując dostać się do jej gardła.

Bridget · Gość

Upadła na plecy, upadając zrzuciła sonie syna na brzuch.Uśmiechnęła się i wybuchała śmiechem, jeszcze nigdy się tak dobrze nie bawiła.

Abaddon

Jemu jednak nie było do śmiechu. Uśmiechnął się, lecz wciąż łypał nerwowo na asfaltową jezdnię. Nie czuł się pewnie w terenie, w którym w każdej chwili mógł spotkać człowieka.

Bridget · Gość

-Widzę że nieczujesz się tu najlepiej.... chodźmy.-oznajmiła i powoli ruszyła w stronę lasu, odwróciła głowę i spojrzała na syna-Idziesz???-spytała i wybiegła.

Abaddon

Popatrzył na oddalającą się matkę z lekkim zdziwieniem malującym się w ognistych oczach. Gdy mama wstała gwałtownie, spadł z jej brzucha prosto na twardy brzeg asfaltowej nawierzchni. - "No dobrze..." - pomyślał i pognał za Layrą.

Volire

Przyszłam tu, mimo iż czułam niebezpieczeństwo w tym miejscu. Bardzo mnie to cieszyło. Położyłam się niedaleko ulicy, wycierając łapką przezroczyste łzy i pociągając co chwilka noskiem.