Ulica koło lasu

Kirina

Przyszła tutaj. Zobaczyła Volire.
- Nie martw się, nie będę cię pocieszać. Nie będę też prosić byś wróciła do domu. Nasza rodzina się rozpada... - powiedziała cicho i zniknęła za drzewami...

Volire

- Cieszę się - rzekłam ze złością.
Nie potrzebowałam nikogo ani niczego, będę żyć na własną łapę. Spojrzałam za Kiriną. Z drzew wyłoniła się ruda wiewióreczka, Shanti! Podbiegła do mnie i usiadła na mojej głowie.
- Shant, zostałyśmy same - powiedziałam do wiewiórki.

Shade

Przybyła tutaj za zapachem Volire. Podeszła niepewnie do córki. Widziała, że coś ją gryzie. - Cześc słońce... - Wiedziała, że zawaliła sprawę, zaniedbała swoje dzieic. Była beznadziejną matką.

Volire

Gdy ujrzałam moją mamę, zerwałam się na równe łapy i zaczęłam warczeć, odsuwając się w cień. Nie mogłam już jej postrzegac tak jak kiedyś...

Shade

- Volire błagam Cię... Nie rób mi tego jeszcze Ty. - wyszeptała. Miała łzy w oczach. - Trudno jest wychowywać dzieci kiedy jest się samym... Chciałam dla Was dobrze! - krzyknęła wyjąc cicho. - Ale dobrze. Skoro Wy mnie nie chcecie! Nie zobaczycie mnie już więcej! - warknęła i zawyła głośno. Po chwili już jej nie było.

Dasty

Przybiegła tutaj za zapachem siostry. Stała na dachu jednego z domów i obserwowała ją bacznie. - Volire - rzekła do niej. Silny wiatr rozwiewał jej białe futro.

Volire

Przestałam warczec, patrząc na uciekającą mamę. Skuliłam uszy. Nie chciałam, żeby płakała. Wbiłam wzrok w ziemię, jednocześnie zerkając na swoje łapy. Teraz w nich leżały losy rodziny, bo Dasty ma swoje życie, Donn też, Tony'ego i D.J'a aktualnie nie ma, Hera jest chora, a Kirina się za bardzo buntuje. Zostałam tylko ja i Shanti. Muszę walczyć o swoje, jetem egoistką, ale dla rodziny robię wszystko. Najpierw muszę uświadomić rodzeństwu, co się dzieje...

Usłyszałam głos Dasty. Spojrzałam za nią, wskakując na dach.
- Das, nasza rodzina się sypie - rzekłam z powagą.
//z/w//

Dasty

- Wiem Volire - skoczyła płynnym ruchem z dachu. Jej długie futro falowało w powietrzu, opadła na łapy. - Tata nie żyję. D.J i Tony gdzieś przepadli...na Donna nie można liczyć a Kirina to snobka. - odrzekła. Westchnęła ciężko - Musimy wesprzeć mamę...może to głupio zabrzmi, ale ona nie powinna być teraz sama. Rozumiesz mnie? - dodała.

Volire

- Rozumiem, wiem - przytakiwałam siostrze - W naszych łapach leży rodzina.
Zeskoczyłm z dachu. Jesienny wiatr powiał nam prosto pyszczki.

Dasty

- Posłuchaj matka nie będzie ci już polować. Ja mogę to robić jak tylko będę miała czas, ale musisz umieć o siebie dbać. Umiesz polować? Bronić się? - spytała.

Volire

- Nic nie umiem, mama nie zwracała nigdy zbytnio na mnie uwagi - powiedziałam i westchnęłam - Ale nie chcę pomocy. Wolałabym żyć na własną łapę.

Dasty

Zaśmiała się - Żeby tak żyć musisz mieć umiejętności dzięki, którym zaczniesz zdobywać doświadczenie. - wzięła ją za kark i ruszyła biegiem w głąb lasu. Puściła ją na polance w krzakach. - To jest karibu. Nie jest trudną zdobyczą choć jest bardzo szybki i może zadać dwa niebezpieczne ciosy. Kopytem i rogami. Skradaj się a następnie skocz na niego. Jego słabe punkty to idealnie wyeksponowane ścięgna pokryte jedynie cienką warstwą skóry i widoczna tętnica, którą można łatwo przegryźć. No...dałam ci wskazówki a teraz zaatakuj go. Chyba, że mam ci w pierw pokazać jak ja to robię. - rzekła.

Volire

Spojrzałam na karibu. Tak jak poleciła mi siostra, zaczęłam się skradać w jego stronę. Wyczekałam na odpowiedni moment i skoczyłam, wysuwając pazury w locie. Pazurami uczepiłam się szyi zwierzęcia i wbiłam zęby w tętnicę. Zwierzę zaatakowane znienaca odepchnęło mnie kopytami, gdy krew zaczęła tryskać z żyły. Odleciałam kilka metrów dalej.

Dasty

Wyskoczyła zza krzaków i w powietrzu złapała Volire śmiejąc się - Nie źle jak na początek. - położyła ją na ziemi a zwierzę krzątając się padło martwe. - Będzie umiała polować. Pokazałam ci co i jak. - spojrzała na karibu - Do mnie zawsze możesz przyjść. - dodała pocierając ją nosem.

Volire

- Dziękuję - odpowiedziałam - Na drugi raz postaram się lepiej.
Machnęłam ogonem i podeszłam z gracją do martwego karibu, zabitego przezemnie. Zaczęłam go konsumować, a byłam bardzo głodna. Gdy skończyłam, oblizałam ząbki z krwi.
- Jak Ci się żyje?

Dasty

- No wiesz...całkiem dobrze. - odrzekła z delikatnym uśmiechem i usiadła obok niej. Zawinęła ogon wokół łap - A tobie? - zdała jej to samo pytanie.

Volire

- Jakoś się toczy. Dotychczas znam tylko Miyo, przyjaciółkę rodziny i przyjaciela mamy - westchnęłam z grymasem na pyszczku.

Dasty

- Wiesz, że Miyo kręci z Donnem - uśmiechnęła się szatańsko mówiąc jej tą informację. Jej ślepia zabłyszczały, spojrzała na przelatującego ptaka i wyskoczyła do góry łapiąc go i od razu zabijając. Następnie zaczęła go spożywać.

Volire

- Wiem, cieszę się, moja kumpela jest moją bratową - zaśmiałam się - Ciekawie jest pewnie kogoś mieć...

Vedette

Do tego miejsca, wilczycę zwabiły dziwne zapachy. Czy to jakieś spotkanie rodzinne? W każdym razie zainteresowała się dziwnie znajomymi odgłosami z ulicy od Ludzi. Przysiadła na brzegu i nasłuchiwała. Coś ją ciągnęło na drugą stronę, lecz bała się iść sama. Poza tym, braciszek na pewno się by wściekł...