Wieś

Virve

- Z wody - powtórzyła głucho.
- Nauczysz mnie czegoś? - spytała.
Ot tak, po prostu, dobrowolnie poprosiła o naukę. Niesamowite. Już wiedziała, kim chciałaby być. Retes chciał być chyba Wojownikiem. Ona będzie szamanką! Musi tylko się dużo nauczyć. Ciekawe, kim będzie Colin.

Marco

Marco niczym cień o srebrnych oczach, pojawiła się niedaleko wilczyc. Skradanie się. Nic nadprzyrodzonego, tylko... Nie ważne. Marco odgarnęła z oczu grzywkę i spojrzała na inne wilki. Jakby mogła uciec od świata... Gdyby mogła mieć wszystko... Być duchem.

Kanna

- A co byś chciała wiedzieć? - spytała. Poruszyła uchem. Zaczęła myśleć o swoim nowym przylądku, "Gwiezdny Pył". Ciekawe, czy będzie choć w połowie tak popularny jak, ten sklep Kaji Meyit. "Wesoła Śmiertka".. Musi to być nadzwyczajne miejsce.

Marco

Marco zamrugała oczyma. Srebrnymi oczami. Niby wyjątkowe, a nie dają rentgenu. Podpełzła bliżej wilczyc.
-Witam.-wysyczała.

Virve

- Wszystko - powiedziała po prostu.
Spojrzała na nowoprzybyłą.
- Cześć - skinęła młodszej łbem i wróciła wzrokiem na Kannę.
- No to jak. Opowiedz mi wszystko, jak najdłużej i ciekawiej! - powiedziała. - Proszę - dodała po chwili zastanowienia.

Marco

Oczy Marco zapłonęły nienawiścią. Nie chciała być Wiecznym Dzeciakiem! Chciało jej sie krzyczeć, ale zmusiła siebie do spokoju. Ona już nie chce żyć, skoro ma być cały czas lekceważona i upokażana!

Kanna

- Witaj - Kanna przeniosła wzrok na nowoprzybyłą. Jak na razie nie patrzyła na Virve. Od Marco biło negatywną aurą. Szamanka pochyliła się lekko nad szczeniakiem. - Dlaczego jesteś zła? - spytała swym spokojnym i tajemniczym głosem, poruszywszy uchem. Wiatr zagrał na jej bransoletkach. Mała księżniczka musiała chwilkę poczekać. Kanna nie mogła zostawić obojętnie szczeniaka rozsiewającego złą aurę, jako Szamanka.

Marco

-Chyba już nie mam wyjścia. Muszę być Wiecznym Dzieciakiem. A miałam takie plany na życie!-jęknęła.-Chciałam mieć jakąś specjalizację i urosnąć! Założyć rodzine i takie tam! I nic nie mogę!

Fari

Fari uszy stanęła na warcie. Wadera słuchała rozmowy wilczyc. Miała ochotę porozmawiać, lecz nie będzie się specjalnie narzucać. Tymczasem machała tylko ogonem i gapiła się w drzewo. Miała takie martwe spojrzenie. Bez koloru, ruchu, niczego. Kusketa nie odwiedził jej. Może i już go nie zobaczy. Ciekawe czy by zechciał Demona.

Kanna

- Ah, tak.. - odrzekla Kanna, poruszajac uchem. Katem szkarlatnego oka zerknela w strone Fari. Ona takze miala niespokojna aure. Czyzby tak wiele duchow zla wpadlo do krainy podczas nieobecnosci bialowlosej? Wilczyca zmarszczyla tylko lekko brwi z niezadowoleniem.

Marco

-Dla mnie już nie ma żadnej szansy. Chciałam, by dzieciństwo trwało wiecznie, no i co?! Już nic ani nikt tego nie odwróci.-jęknęła, ocierając łzy.

Kanna

- Powinnaś się cieszyć. Nie każdy ma okazję wiecznie być dzieckiem. Nie masz problemów, wiecznie się cieszysz i bawisz. Trzeba z tego korzystać, być dumnym ze swej wyjątkowości - wilczyca poruszyła uchem. Nie znała zaklęcia do zrobienia amuletu rośnięcia - nie mogła pomóc młodej. W jej watasze nie było takich szczeniaków.

Marco

-Mi się to bardzo nie podoba. Chce dorosnąć i podejmować decyzje, mieć rodzine, partnera! A sam Helios mnie nie widzi!-powiedziała, ocierając łzy.

Kanna

- To wcale nie jest takie proste, jak się wydaje - odrzekła jedynie - Możesz potem żałować, że nie jesteś wciąż Wiecznym Dzieciakiem. Poza tym, przecież w środku nie musisz być mała. Duszą i intelektem możesz być już dorosła, myśleć jak dorosła, mieć, hm, chłopaka. Nikt ci nigdy tego nie zabroni.

Marco

-Tak...-powiedziała Ferine, odrzucając mp4.-Dobrze, że choć ty mnie rozumiesz.-powiedziała, wzdychajac ciężko i spoglądając na nią.

Kanna

Kanna nie miała potrzeby odrzucania grzywki na bok - wiatr zawsze mierzwił ją i przeczesywał bez pytania. Także teraz. Wilczyca nie chciała już patrzeć na szczeniaki z wysoka. Nie lubiła czuć się większą. Dlatego zawsze była tak smukła i niewielka, choć wysoce kobieca. Położyła się, otulając łapy ogonem w białe pręgi.

Marco

Marco podniosła porzucone słuchawki i założyła je z powrotem na uszy.
-A jak jest być dorosłym?-spytała cicho Kanny.

Kanna

- Problemy, obowiązki, zero zabawy - streściła krótko i szczerze. Położyła łeb na łapach. Ona nie pamiętała siebie jako dziecka. Nie pamiętała, jaka była, w jakiej rodzinie się wychowała, czy miała rodzeństwo. Obudziła się u stóp krainy ze śpiączki. Ktoś ją musiał tam zanieść. Lub ona musiała paść po żmudnej wędrówce.. Nie wiedziała niczego. Jakby urodziła się dorosłą. Dlatego nie potrafiła się szczerze śmiać, niemalże się nie uśmiechała, a całe jej życie było tajemnicą. Nikt jej nie nauczył zabawy i beztroski. A bynajmniej ona tego nie pamiętała.. Po chwili usłyszała w głowie dzwonki chińskie. Coś ją wzywa. Coś potwornie silnego. Aura kogoś ważnego dla niej. Skinęła łbem szczeniakom, po czym pospiesznym krokiem wyszła.

z.t

Maxime

Maloe miała mega-hiper-x-tra-zastój. I tak nie robiąc zupełnie nic, nawet nie zauważyła jak zmieniła kolor futra na ciemno zielony. I urosła jej czarna grzywka. Weee! Matka teraz z pewnością jej nie pozna. Przynajmniej tak sądziła Mal. Samica otrząsnęła się i widząc, że towarzystwo się rozeszło, a przynajmniej w większości sama też wyszła. Musiała znowu szukać Retesa. Zrobi mu awanturę. Miał nigdzie jej samej nie zostawiać. Obruszona parsknęła, oblizała pysk i wyszła dostojnym krokiem za nikłym zapachem brata.

z.t.

Marco

-Aha.-powiedziała cicho Marco. Wstała i podniosła swoją mp3. Popatrzyła na odchodzącą wilczycę i sama odeszła jak najdalej od lesu, nie chcąc tu dłużej przebywać.

zt.