Wieś

Retes

- Może samo się zmieniło? Podobno takie rzeczy się mogą dziać od dojrzewania. - powiedział Retes i przyjrzał się dokładniej futru Virve. Nie wyglądało jak pobrudzone. Z resztą... Miałoby się tak pobrudzić w równomierne łaty, czy co to tam było? Chyba to niemożliwe. Zapewne więc sierść wilczycy zwyczajnie zmieniła barwę. Może Virve się przefarbowała, a teraz udaje, że nie wie o co chodzi? Nie, chyba to naturalne...

Virve

- Od dojrzewania? - powtórzyła.
Dojrzewania... Może? Wszystko tutaj jest możliwe. V. by się nie zdziwiła, gdyby zobaczyła latającą krowę, ale inny kolor futra = kryzys. Przefarbuje się. Na żółto! Albo na kremowo. Będzie lepiej.
- No, chyba masz rację.

Retes

- Ale nie jest tak źle. Nawet ładnie wyglądasz. - powiedział Retes i uśmiechnął się. Rzeczywiście, Virve nie było źle w nowym kolorze futra, może nawet lepiej niż w bieli. Chociaż nie będzie mogła się maskować w zimę. A może to z tym wiązała się zmiana? Z końcem śnieżnej zimy i rozpoczęciem wiosny, potem lata? Lisy polarne w końcu również tak robią!

Alliance

Yuki w końcu znudziła się dręczeniem szczeniaka. Upuściła go na ziemię wyjątkowo niedelikatnie, po czym sapnęła ze znużeniem, by zaraz rozpłynąć się w powietrzu i pojawić niedługo w innym miejscu.

z.t

Kanna

Hm, o wilku mowa. Kanna swoim kocim chodem wyłoniła się z krzaków, rozglądając się dookoła. Wieś, ah tak. Bransoletki na jej łapach brzęknęły cicho. Szamanka poruszyła uchem. Na jej szkarłatne oczy lekko opadła biała grzywka. Jakiś czas jej w krainie nie było. A gdzie ta mała, biała księżniczka, która zdobyła dziwnym trafem sympatię ów wilczycy? Chwilę potem na jej barku przysiadł jej czarny kruk. Wtem Kanna spostrzegła młodą wilczycę, jednakże wyraźnie rosłą, nie oseska. Miała znane Szamance niebieskie ślepka. Niebieskie? Błękitne! Błękitne jak wiosenne niebo. A może to Virve? Przysiadła.

Virve

- Dziękuję - tym razem powiedziała już pewniej.
Lubiła Retesa. Wiedziała, że za krótki okres czasu i on trochę dorośnie. W końcu była od niego o ile starsza? Tydzień?
Jej błękitne oczy dostrzegły znajomą buźkę Kanny. Uśmiechnęła się i skinęła jej łbem.
- Tobie też ładnie...w tym kolorze - odparła po chwili zastanowienia do Retesa. - Co nie znaczy, że tylko w tym - dodała potem.

Retes

Retes uśmiechnął się, słysząc ten komplement.
- Dziękuję. - odpowiedział. O co mogło chodzić? O zwykłą, przyjacielską wymianę komplementów, czy może o coś więcej? Nie, raczej lubił Virve, ale chyba jak dobrą koleżankę, czyż nie? Na pewno? Wilczek sam nie umiał się w tym wszystkim połapać. Nie, dojrzewanie nie było dla niego!

Virve

Tak. Zwykła przyjacielska wymiana komplementów między nieco starszą koleżanką i nieco młodszym kolegą. A czy dojrzewanie było dla Virve? Raczej nie. Skoro nie wiedziała, skąd miała szarą sierść, skąd miałą białą sierść? Teraz jest nastolatką. A całkowicie dorosnąć nie chce. Musi się spytać Kanny czy jest zaklęcie na brak dorastania.

Retes

Retes powoli zaczął się nudzić. Nic ciekawego się nie działo, Wheat i Legenda się na razie nie odzywały. I kto będzie go uczył walczyć, skoro ma zawieszoną nauczycielkę? Jak w ogóle w takich warunkach można zostać Wojownikiem? Bez treningu, bez odpowiednich lekcji. Może się oczywiście sam uczyć, albo znaleźć kogoś innego, kto by chciał go pouczyć, ale wolał, żeby to Legenda była jego mistrzem. Polubił ją. Na pewno lubił ją bardziej niżeli Viktorię.

Virve

Skinęła Retesiowi łbem. Pośpiesznym krokiem podeszła do znajomej jej osoby, Kanny.
- Cześć - przywitała się, patrząc waderze w oczy.
Jej ogon zamiatał ziemię, a błękitne oczy były utkwione w Kannie.
- Co właściwie robi Szaman? Byczy się? - spytała.

Retes

Retes ziewnął smacznie i rozejrzał się. Nie, chyba nie miał już żadnego większego powodu, aby zostawać w tym miejscu. Skinął głową obecnym i powolnym krokiem począł oddalać się ze Wsi. Gdzie może teraz pójść? Polowania miał już dosyć, najchętniej znalazłby nauczyciela, który nauczy go czegoś... pożytecznego? Walczyć. Nie polować czy podrywać dziewczyny, jak do tej pory, ale walczyć.

zt.

Kanna

Ah, więc to jednak ta mała księżniczka, która jeszcze niedawno biegała po krainie sepleniąc. Kąciki ust Szamanki uniosły się w delikatnym uśmiechu. - Witaj - rzekła, poruszywszy uchem, na którym widniały kolczyki. - Szaman? Zdaje mi się, że już ci to mówiłam - uniosła lekko brwi w zdziwieniu. - Chyba że masz do mnie jakąś specjalną prośbę?

Virve

- Mówiłaś, ale nie szczegółowo. A ja chce wiedzieć o wszystkim. No...to co jeszcze robi szaman? - spytała ponownie.
Zmarszczyła brwi. Odrzuciła grzywkę z pyska i wbiła wzrok w Kannę. Oprócz tego, że Szaman czaruje i gada z duchami itd. coś jeszcze musi robić! Przynajmniej tak się wydawało Virve. Oj, biedna Kanna. Za chwilę zostanie zalana masą pytań.

Kanna

- Hmm - zaczęła Kanna, odrzucając swoją białą grzywkę na bok i spoglądając na niebo. Musiała to ładnie przedstawić. Ładnie i zrozumiale. Bo Szamani, wiadomo, często bywają niezrozumiani. - Pamiętasz jak byliśmy w Nawiedzonej Chacie? Panowały tam złe duchy. Ja mogłabym z tego miejsca złe duchy wywabić. Tak samo mogłabym zrobić z opętanym ciałem, z demonem. Lub na odwrót. Wydaje się banalne, ale to wielka moc - demon jest bardzo potężną istotą. Poza tym możemy tworzyć amulety, które mogą na przykład chronić przed złem, lub umocnić swoją zdolność.

Virve

- Fajnie.... Czyli ty tak potrafisz? - spytała.
Nie czekała już na odpowiedź.
- Czyli... Umiesz rozmawiać z duchami? A amulety jak robisz? - miała tyle pytań.
Chciała wiedzieć o tym ,,zawodzie" wszystko. Może będzie Szamanką? Tak, musi być! Będzie szamanką. Kanna ją nauczy.

Kanna

- Każdy umie rozmawiać z duchami. Ale nie wszystkie duchy są widoczne, lub dosłyszalne - odpowiedziała, zwracając wzrok na młodą samiczkę. - Amulety nauczyłam się robić poza krainą, całkiem niedawno. Wcześniej moja wiedza w tym temacie była bardzo ograniczona. Tworzę je z wody - tak, na pewno dla uszu Virve musiało to zabrzmieć co najmniej dziwnie. Ale Kanna, od kiedy pamiętała, posługiwała się wodą do takich rzeczy.

Viktoria

No, skoro Retes wyszedł Viki też nie ma nic do roboty. Tak więc podniosła się i machnęła ogonem. Jednak przypomniały jej się dwie sprawy. Podeszła wpierw do Legendy.
- Hmm, może kiedy indziej - rzekła i podeszła do Wheat.
- A ty, moja droga, jeszcze się policzymy - warknęła. Następnie szybkim krokiem wyszła z Wsi.

z/t

Wheat

Wheat chwyciła się za łapę, by nie trzasnąć nią Viktorii. Okręciła się dookoła własnej osi, otarła krew ze skroni i, tak jak i większość znanych jej osób, wyszła. Nie miała co robić, jak wędrować bez celu po krainie.

z.t

Szina

Wilczyca pokręciła głową i wstała, stwierdzając, ze zrobiło się tu zbyt głośno. Skinęła głową w kierunku szamanki. Postanowiła sobie, że będzie obserwowała osobliwego wilczka.
[z/t]

Fari

Fari stanęła u progu jakiegoś domu. Szybko jednak położyła się spokojnie na trawie. Bardzo przeżywała, że niedługo będzie Demonem. Tak postanowiła. Samica stuliła uszy i łeb położyła na łapach.