Wieczna pustka...

Sephira

Wpadła tutaj jak oparzona. Albo dla niektórych, którzy ją znali - po prostu weszła po swojemu. Rozejrzała się po wszystkich. Ujrzała dwa znajome oblicza (Sune, Wasp), więc skinęła im na powitanie, podchodząc. -Jak się cieszę że w tej krainie są jeszcze wilki które znam.. -powiedziała nie kryjąc ulgi i siadła nieopodal.

Wasp

Zmarszczył nos z lekkim obrzydzeniem, gdy spojrzał na spożywane przez niebieską wilczycę słodycze. Żelki. Pokarm dla ludzi. Na samą myśl o tych stworzeniach wzdrygnął się. Na jego pysku pojawił się jednak szeroki uśmiech, gdy ponownie przeniósł wzrok z żelków na wilczycę. - Miło mi cię poznać, Alerth. Jestem Wasp - przedstawił się. Zerknął na przybyłą wilczycę. Nie poznał Sephiry, wyglądała zupełnie inaczej niż kiedyś, gdy widzieli się ostatnio.

Alerth

-Mi ciebie też-Usiadła i spojrzała na żelki lecz się skończyły.-Ojć.

Sune

Przez dłuższą chwilę była zupełnie nieosiągalna. Zapatrzyła się w jakiś niewidzialny punkt i razem z myślami udała się na długą wędrówkę. Powróciwszy na ziemię, rozejrzała się dokoła. Dostrzegła wiele nowo przybyłych wilków. Wszystkim skinęła łbem na powitanie - Jestem Sune - przywitała się, przenosząc wzrok na Alerth.

Alerth

-Miło mi-Powiedziała uśmiechając się.Machała na zmianę ogonami i je obserwowała.

Sephira

Widząc spojrzenie Waspa i odgadując że chyba jej nie poznał postawiła się przedstawić. -Sephira. Troszkę się zmieniłam od naszego ostatniego spotkania... -powiedziała zerkając na futro. Część była beżowa, reszta biała. Nie ma już tej śnieżnej bieli na całym ciele...

Wasp

- Sephira! - powtórzył jej imię, a na jego pysku rozlał się szeroki uśmiech. - Dawno się nie widzieliśmy.

Sephira

No... Jakiś czas. -uśmiechnęła się. -Na razie postanowiłam że nie będę skakać z przepaści. -powiedziała nadal się uśmiechając. -A Ty? Także odbiegłeś od tego pomysłu?

Wasp

- Tak - odpowiedział i zaśmiał się na wspomnienie tamtych chwil. Był wtedy nieźle zdołowany. Dodał. - Myślę, że gdybym nie zmienił wtedy zdania, to teraz byśmy nie rozmawiali.

Alerth

Przyszła położyła się tam gdzie ostatnio.-Hej!-Powiedziała do wilków z lekkim uśmiechem.

Sephira

Oj nie mów tak. Powstrzymałabym Cię. -uśmiechnęła się kątem pyska i spojrzała na większego od niej basiora... -..Jakoś. -dodała po chwili, zastanawiając się jak by to zrobiła. Po chwili jednak odpędziła te myśli. -Hej. -odrzekła do wadery, jak widać nowej w tej krainie. Tylu nowych przybywa...

Nimaeth Rinore · Gość

Wiatr zawiał delikatnie. Z gąszczy wynurzyła się czerwona postać, wpatrująca się w dal. Była nieco przerażona, o tak. Ściągnęła mocno mięśnie i spojrzała na przybyłe wilki.

Kyinra

Weszła wesoła mówiąc-Hej!-Podeszła pod drzewo i się położyła tym razem wyjęła jednak jagody i zaczęła jeść.

Wasp

Spojrzał na przybyłą wilczycę, a z jego gardła mimowolnie wydobył się cichy, acz złowrogi warkot. Z obrzydzeniem spojrzał na jagody, które pożerała wilczyca i powiedział do niej. - Tu znajduje się grób, część wilczego cmentarza. To miejsce zadumy, a nie stołówka.

Kyinra

-Przepraszam-wywaliła jagody.I spojrzała z oburzeniem na Waspa.Po chwili Lija wyszła i znkinęła w cieniu drzew.

Wasp

Odprowadził wzrokiem Liję i spojrzał na drzewo. Uśmiechnął się delikatnie. Rzeczywiście, kilka chwil spędzonych w tym miejscu podnosiło go na duchu. - Muszę iść. Do zobaczenia Sune, Sephira - rzekł i ruszył ku wyjściu pospiesznym krokiem.

Sephira

Do zobaczenia. - odpowiedziała, odprowadzając go wzrokiem. Spojrzała na przybyłego wcześniej basiora. Zauważyła iż był on nieco skrępowany. - Hej. - powiedziała do niego. - Nowy w tej krainie?

Jerome

Wilk niczym smętny umarlak toczył się przez tą pustkę. Nikogo tu nie było, żadnych form życia, roślin czegokolwiek. Długie pazury uderzały rytmicznie o gorące, kamienne podłoże czasem zatapiając się w jego szczelinach aż opadł przy jednym samotnym, wygiętym pniu drzewa, na którym nawet liści nie było. Zamknął krwawiące ślepia i ułożył pysk na jednej z łap. Jego sierść byla mierzwiona przez wiatr regularnie.

Astwest

Wilczyca powoli przybyła nad to miejsce z wzrokiem wbitym w ziemię, a feniks przyleciał tuż za nią. Przystanęła i rozejrzała się dookoła. Położyła się na kamieniach krzyżując łapy i popatrzała chwilę na wilka. Wprawdzie nigdy tutaj nie była, a zdawało się, że doskonale zna to miejsce. Westchnęła cicho i oparła łeb na łapach.

Yumi

Yumi w miarę spokojnym i radosnym krokiem przyszła w to miejsce. Nagle stanęła jak wryta gdy zobaczyła okolicę.
-Łaaaaa... - Nie wiedziała co powiedzieć. Tak na nią wpłynęła atmosfera tego miejsca.