Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

Renna

- Mi obojętnie. Byleby do zamkniętego pomieszczenia - skomentowała krótko, wyglądając na zewnątrz.
Padał bialutki śnieg. Płatki delikatnie uderzały o ziemię. Szkoda, że święta się skończyły. Tfu, przecież skończył się dawno temu!

Shire

- No to w takowym jesteśmy, czyż nie? - rzekł z uśmiechem Shire przyglądając się Rennie. Mógł zostać tutaj, chyba że Renna miała coś przeciwko, wtedy się raczej dostosuje. - Chyba, że nie chcesz zawracać głowy właścicielce, ani zajmować jej miejsca. - dodał.

Veli-Matti Onni

Evana, pokażę, jeśli już ._.

KokuRai podeszła do nich, by przyjąć zamówienie, toteż odpowiedział jej:
- Poprosimy zieloną herbatę i eklerka - uśmiechnął się lekko do wilczycy. Wyglądało na to, że wreszcie jej przeszło. Przeniósłszy wzrok z powrotem na Evanę, spojrzał na rozciągającą się na jej pyszczku bliznę, którą wilczyca odkryła, ogarniając rude kosmyki. - To pewnie pamiątka po walce ze złymi mocami?

Renna

- Nie tam. Tylko tak myślałam, czy ty przypadkiem nie chciałbyś się przenieść - odparła, wzruszając barkami.
Czekała na odpowiedź samca. Ciekawe, czy chciał tutaj zostać. Jej wyjęta na stolik łapa po chwili została przykryta drugą. Renna uderzała pazurem w blat, ot tak, tak sobie.

KokuRai

- Dla pani to samo - zapytała zaciekawiona. Koku nie chciała zrobić jakieś pomyłki. Uśmiechała się nadal i spojrzała na Mattiego. Widocznie Evana dawała mu dużo szczęścia. Samica spojrzała na nią i uśmiechnęła się, a następnie zamachała ogonem.

Shire

Shire w tym czasie czujnie oglądał sceny rozgrywające się przy sąsiednim stoliku. Ach, więc akcja się rozwija... oto pojawia się kolejna wilczyca, której widocznie niegdyś wpadł w oko basior, i która dodatkowo jest właścicielką lokalu, gdzie parka postanowiła wybrać się na randkę - szybko zebrał wiadomości wilk niczym prawdziwy oglądacz oper mydlanych. Jego łapa też, zupełnie nieświadomie spoczęła na stoliku, milimetry od łapy Renny. Shire przeniósł zaciekawiony wzrok od sąsiedniego stolika na Rennę.

Renna

Nie zwróciła uwagi na łapę Shire'a, ba, nawet nie zauważyła. Tak bardzo była wpatrzona w Evanę. Widziała w niej dawną siebie...Tyle, że Renna była słabsza, o wiele słabsza. Ale też tak bardzo szczęśliwa. Zakochana po uszy. Niewidząca świata poza ukochanym, jak i w przypadku Evany. Ale tak to było kiedyś. Dawno temu. Zanim Renna odeszła, tam, daleko...Kiedy ona wróciła? Gdzieś w grudniu, listopadzie. Jest to coś ważnego. Po chwili, kątem oka zauważyła, iż Shire się jej przygląda. Uniosła prawą ,,brew" , a grzywka nadal leżała na jej oku, dając zawadiacki wygląd. Nie spuszczała wzroku z Evany.

Shire

Shire widocznie zamyślił się, ze wzrokiem utkwionym w Rennie. W jego głowie kołatało się mnóstwo myśli, których sam nie ogarniał. Wilk przeniósł spojrzenie znów na parkę przy stoliku obok. Nie odzywał się, bo nie miał pomysłu na rozmowę, a nie chciał psuć potencjalnej konwersacji pytaniami typu: "Co tam u ciebie?"

Renna

Jeszcze chwilę wpatrywała się w parkę obok, po czym otrząsnęła się z rozmyślań i wróciła wzrokiem na Shire'a. Nie miała kompletnie pomysłu na rozmowę. Żadnego. Dziwne, nieprawdaż? Normalnie zawsze znajdowała jakiś temat, przy którym można było popijać kawę z przyjaciółmi. A teraz nie mogła. Jeśli milczenie jest złotem, Renna byłaby miliarderką. Wpatrywała się w Shire'a pytająco.

Shire

Shire czując na sobie pytające spojrzenie przeniósł na nią równie pytający wzrok. Przy sąsiednim stoliku nie działo się nic ciekawego od dłuższego czasu, więc obserwowanie go stało się nudne i monotonne. Równie dobrze można, w takim wypadku stoczyć z Renną wojnę na pytające spojrzenia.

Renna

Tak. Cudowny pomysł. Wojna na spojrzenia. Wytężyła wzrok i wpatrywała się w Shire'a po milimetrze przybliżając łeb do jego łba. Kilka sekund, dwa milimetry. W końcu znalazła się z dwadzieścia centymetrów od łba Shire'a. Nie przestawała. Miała zamiar go zabić tym wzrokiem? Raczej nie. Wpatrywała się w samca, spod zmrużonych powiek.

Elena

- Poprosimy zielona herbatę i eklerka. - powiedziała wesoło i powróciła wzrokiem do swojego ukochanego.
- Tak, to prawda. A to nie jest jedyna pamiątka... Jeśli zechcesz pokażę ci. Ale może na osobności. - mrugnęła do niego okiem i potrząsnęła głową by zakryć bliznę.

Shire

Shire zmrużył oczka i przybliżył łeb do głowy Renny. Oj, nie ma mowy, żeby się poddał. Bitwa jest bitwa, choć bardzo lubił Rennę. Na jego pysku pojawił się lekki uśmiech kiedy tak mierzyli się spojrzeniami.

Renna

Teraz byli tak blisko, że stykali się oczami. Zmrużyła oczy, niby wrogo. Na jej pysk wpełzł uśmiech. Nie miała zamiaru przegrać. Mogła wygrać, mógł być remis, ale nie mogła przegrać. Zaraz, zaraz...Chodziło o to, żeby nie opuścić wzroku? Szkoda, bo Rennę kusiło, by spojrzeć gdzie indziej. Też na Shire'a. Też na pysk. Ale niekoniecznie w oczy. No cóż, wytrzymać.

Shire

Jego twarz dotykała już jej twarzy, a wynik tej gry pozostał nierozstrzygnięty. Wilk usłyszał głos rudej wadery, kusiło go więc, by przenieść wzrok na sąsiedni stolik w celu sprawdzenia jak się potoczy dalej ciekawa scenka, jednak nie dał się złamać. A wilczyca i tak zamawiała jedynie herbatę, więc niewiele tracił.

KokuRai

- Już podaje - powiedziała i poszła do kuchni, a następnie zaparzyła dwie herbaty oraz eklerki. Wszystko położyła na tacy, a następnie zaniosła do stolika Evany i Mattiego. położyła zamówienie na stoliku i się uśmiechnęła. - Smacznego - powiedziała, a następnie wróciła do kuchni i zrobiła sobie Cafe serve. Wyszła z kuchni, i poszła za ladę, a kawę położyła na blacie i piła powoli.

Renna

Nadal wpatrywała się w samca. Starała się nie zwracać uwagi na sąsiedni stolik. Nie widząc innego wyjścia, oparła się łapami o blat stolika i uniosła lekko w górę. Jednak wzrok nadal miała utkwiony w samcu. Samiec automatycznie podniósł się za nią. Bój toczył się nadal.

/ Przydałby się MG xD /

Shire

Shire nie dopuszczając, by wadera patrzyła na niego z góry z głośnym łupnięciem postawił obie łapy na stole i również uniósł łeb, tak, że jego oczy były na poziomie oczu Renny. Przypadkowemu przechodniowi nawet do głowy by nie wpadło, że są przyjaciółmi. Pomyślałby zapewne, że dwoje wrogów toczy ze sobą bój na spojrzenia, który wkrótce może przenieść się na zewnątrz. Jednak wilkowi to zwisało, bowiem teraz tylko zwycięstwo się liczyło.

Renna

- Może lepiej to skończyć, hm? Poddasz się? - zaśmiała się cicho, wrogo, niczym aktorka.
Tak, świetnie grali. Dwa wilki, przesiąknięte nienawiścią do tego drugiego. Nie, czymś więcej niż nienawiścią. Renna nadal mrużyła oczy, lecz coś nadal ją kusiło. Zło, zła rzecz. Nie miała zamiaru robić krzywdy basiorowi w tej rzeczy. Nie wiedziała, co to by właściwie było. Wiedziała tylko, że na pewno zrobiłaby krzywdę sobie.

Shire

- Skończyć? - spytał Shire z tym samym przyjaznym, a jednocześnie wrednym uśmiechem. - Jeżeli chcesz, to możesz to skończyć jednym jedynym... odwróceniem wzroku. - dodał. O, nie... on tej bitwy nie zakończy, nie dziś.