Dom Debry

Debra

Oto mieszkanie Debry. Tu mieszka czerwona wadera o imieniu Debra. Wejście przypomina starą drewnianą chatkę. Na dachu często przesiadują najróżniejsze sowy. Drzwi ozdobione są kołatką w kształcie słotej paszczy smoka. Ale gdy wejdziesz do środka jest inaczej. Dopiero wtedy widzisz, że dom od środka jest ogromny. Po prawej są drzwi do głównej jadalni. Na tych drzwiach wisi tabliczk 'Jadalnia dla przyjaciół i znajomych'. Po lewej, srebrne drzwi prowadzą do obszernego pokoju gościnnego. Ale gdy spojrzysz przed siebie, ujrzysz coś w postaci rury. Gdy nią zjedziesz, wpadasz do dużego salonu, złoto-czarnego. Ale można z niego wyjść korytarzykiem. W korytarzyku mieści się mnóstwo drzwi, każde opatrzone inną tablicą. Na końcu znajduje się ogromna sypialnia właścicielki domu, z ogromną przebieralnią, zbrojownią i jeszcze jednymi tajemniczymi drzwiami. Oto ogromny do Debry.
_____________________________________________________________

Ferine ze łzami w oczach przybiegła tu i pokazała sowom zdjęcie Jaela.
-Nie wpuszczajcie go! I tak tu nie przyjdzie sówki!
Wbiegła do domu i rzuciła się na wielkie łoże. Ah jaka była smutna.
-Jael och Jael-popłakiwała.

Samuerian

Jael pojawił się tu nagle, maszerując spokojnym krokiem z wysoko podniesioną głową. Udało mu się trafić do domu Ferine w miarę łatwo, kierował się jej zapachem, a że nie wyszedł z Bursztynowego Wodospadu długo po wilczycy, jej trop był silny.

Debra

Sowy siedzące na dachu domu Ferine oszalały. Zaczeły głośno skrzeczeć. Jedna nawet zleciała i zaczełą dziobać i drapać Jaela. Ferine może to i słyszała ale nadal siedziała i płakała na łożu.

Samuerian

Jael spojrzał na sowy, które zaczęły szaleć. Szybko się odsunął i rzekł:
- Drogie moje sowy, stworzenia wy piękne... Proszę was tylko, byście wpuściły mnie do naszej drogiej Ferine, bowiem chciałbym z nią porozmawiać o pewnej istotnej sprawie, która trapi zapewne nas oboje. Liczę, iż zrozumiecie, me dobre intencje. - powiedział i spojrzał z nadzieją na ptaszyska.

Debra

Sowy były silne, ale nie miały serc z kamienia. Odsuneły się, a jedna z nich nawet otworzyła drzwi Jaelowi.
-I jak podoba ci się? Ile wilczyc już płakało przez ciebie? Chyba każda tak jak ja myśli, że jest tą jedyną-przywitała go gorzko Ferine.

Samuerian

- Witaj, droga Ferine, mi też bardzo miło cię widzieć. - rzekł Jael wchodząc do środka. - Proszę cię, nie płacz, gdyż widok ten sprawia, że mnie serce boli. - powiedział siadając obok wilczycy i patrząc na nią spojrzeniem niewinnego cielęcia. - Jeżeli w jakikolwiek sposób cię zraniłem, droga Ferine, to bardzo przepraszam i wiedz, że twój smutek nie był wcale mym celem.

Debra

Ferine popatrzyła na Jaela.
-To nie twoja wina, poprostu wiem, że nie jestem ostatnią wilczycą którą w sobie rozkochasz. Wiem, że ci tak dobrze. Chyba nigdy nie miałeś długo partnerki. A ja liczyłam na to że zostaniemy pa...-tu urwała bo uświadomiła sobie co mówi.

Samuerian

Jael spojrzał na Ferine smutno.
- Oczywiście, że mi z tym nie jest dobrze, droga Ferine, i nie myśl tak nawet, bowiem wydaje mi się, iż w twoich oczach wychodzę na ostatniego łajdaka. - rzekł wilk uśmiechając się delikatnie. Specjalnie zignorował ostatnie zdanie wypowiedziane przez wilczycę, czuł że nie chciała tego mówić.

Debra

-Nie Jael, nie. Poprostu trudno mi jest wiedzieć, że nie jestem ostatnia. Och nie-powiedziała i westchneła. Ferine cieszyła się że Jael nie czepia się tej pary.

Samuerian

- Moja droga Ferine... - rzekł Jael. Chyba mu to pozostanie jako nawyk. "Moja droga Ferine". - ... nie znamy się za dobrze, więc nie mogę tu nic zdziałać, choć najchętniej wziąłbym cię w ramiona. Lecz o tobie nie wiem więcej niż to, że masz piękne imię Ferine, jesteś bardzo ładna i mieszkasz w tym ślicznym miejscu pilnowanym przez urocze ptaszki. - powiedział wilk.

Debra

Ferine westchneła. No dobrze to coś Jaelowi powie.
-Moja mama nie miała męża, jedynie była zakochana w takim jak ty. Gdy mnie urodziła okazało się, że tamten ma już żone. Dlatego pozostawiła mnie w lesie. Tam jako malutkie szczenie odnalazły mnie te dwie sowy i przyniosły tutaj. Przynosiły mi jedzenie i chroniły mnie. Tak oto dorastałam. Do dziś one mnie pilnują bojac się, że się mi coś stanie. A to wszystko dlatego, iż tamten wilk rozkochiwał w sobie te biedne wilczyce. Moj ulubiony kolor to czerwień i czerń.- dodała na końcu. Skoro chciał o niej coś wiedzieć.

Samuerian

Jael spojrzał na Ferine. Nic dziwnego, że miała do niego żal.
- Moi rodzice zginęli dawno temu. - wyznał w końcu patrząc w bok. - Zabili ich ludzie. Zostałem z bratem. On mnie wychował. Na coś takiego. Jego też zabili. I mnie rónież by to spotkało, gdybym nie uciekł. - jego historia może i była krótka, ale na nic więcej nie mógł sobie pozwolić. Wyznania nie były jego mocną stroną.

Debra

-Och to straszne. Właśnie przed ludźmi szczególnie sowy mnie chroniły. Ale nie martw się-powiedziała już bez złości w głosie i przytuliła Jaela. Naprawde smutne, jego całą rodzine zabili ci ludzie. Potwory. Żywe potwory.

Samuerian

Jael odwzajemnił uścisk. Ludzie byli źli.
- Spokojnie, to są potwory, ale tutaj ich nie ma. - powiedział cicho, lecz wiedział, że Ferine go usłyszy. - Moja droga Ferine, nic się bój. Tutaj, w tej pięknej krainie jesteśmy bezpieczni.

Debra

-To bardzo dobrze, oni nie mają tu wstępu i póki żyje nie będą mieli! Zabijają bezbronne wilki za co?! Za nic by mieć ich skóre-powiedziała rozżalona Ferine. Straszni są ci ludzie, przerażający.

Samuerian

- Są. - rzekł Jael sucho. Jednak zaraz zmienił ton, w końcu to nie na Ferine był zły. - Moja droga Ferine, nie musisz się ich tutaj obawiać. - powiedział normalnie, a nawet się uśmiechnął. Miał nadzieję, że wilczyca już nie była na niego zła, w końcu nie chciał jej zranić.

Debra

Ferine już zapomniała o co pogniewała sie na Jaela. Siedziała wesoła i patrzyła na niego.
-No dobrze zapomnijmy już o ludziach. Może chcesz coś powiedzieć?Bo wczoraj były Walentynki i słyszałam wiele wyznań miłosnych wilków.

Samuerian

- Och, w to nie wątpię. - powiedział Jael. - W końcu jesteś piękną wilczycą. Zapewne nie możesz się opędzić od adoratorów. - wilk uśmiechnął się szeroko. - Co mnie wielce zdziwiło, ja żadnych miłosnych wyznań nie miałem. Może dlatego, że schowałem się w jednym miejscu i starałem unikać tłumów.

Debra

-A no widzisz. Może już czas byś wybrał jedną wilczycę, z którą spędzisz życie, a nie tu będziesz rozkochiwał tuzinami inne-zaproponowała Ferine z cichą nadzieją w głosię, że Jael się zgodzi i wybierze j... Znaczy jakąś wilczycę.

Samuerian

- Moja droga Ferine... Wybór partnerki, z którą miałbym pozostać do końca życia jest bardzo trudny i potrzebuje przemyślenia, nie mogę zrobić czegoś od czapy, bo potem mogę tego żałować. - rzekł wilk spokojnym tonem. - [i]W życiu podjąłem wystarczająco dużo decyzji, których teraz gorzko żałuję.