Tunel do nieba, miejsce Karenajki

Star

Stanął niezauważony za partnerką. Popatrzył na córkę i wzniósł oczy ku niebu. Jakby widział siebie.
Usiadł więc, tylko obserwując. Skinął głową obcej wilczycy, chcąc, by milczała.

Karenaj

Wilczyca stała i nadal trwożnie patrzyła na Agresję. Nagle poczuła znajomy zapach. Był ciut, dziwny? Nagle uświadomiła sobie, skąd go zna. Skoczyła w miejscu, obracając się o jakieś 180'.-Star!-Wykrzyknęła uradowana, na moment zapominając o swojej córce. Rzuciła się na niego.

Star

Jego źrenice rozszerzyły się z przerażenia. Nie zdążył jednak jakoś jej zestopować, huknęła na niego całym ciężarem w rozbiegu, przewracając i miażdżąc. Przez chwilę nie mógł oddychać, ale cieszył się. Nie spodziewał się być dobrze przywitany. A ona okazała tyle radości!

Karenaj

-Przepraszam!-Wykrzyknęła wilczyca, zaczynając się z niego gramolić. Gdy po dłuższej chwili się to jej udało, wykrzyknęła uradowana:-Co się stało, tak dawno cie nie widziałam. Czemu cię nie było?!-Spytała, jednak nie żeby robić mu wyrzuty, ale dlatego, że się o niego bała. W jej oczach widać było miłość i troskę.

Star

Zwiesił łeb bardzo nisko, czuł się jak szczeniak. Znowu. Ale tym razem nie zamierzał porzucić partnerki. Teraz musiał się z tym zmierzyć.
Kiedy otworzył oczy, mogła zobaczyć jego błagalny wzrok. Chciał ją jakoś przeprosić, wyjaśnić... Nie potrafił. Zamiast tego nieśmiało podniósł jedną łapę. Powoli. Nie wiedział, czy mu na to pozwoli.

Karenaj

Wilczyca zrobiła jedyną rzecz, jaką mogła. Podbiegła do niego i przytuliła go.-Dobrze, nic nie mów, możemy późnij porozmawiać.-Uśmiechnęła się tylko, przytuliła go i pocałowała lekko. Szepnęła mu na ucho.-Nic się nie martw, jeśli nie chcesz, nie musisz teraz mówić.

Star

Spojrzał w stronę Agresji, potem znów przeniósł na nią wzrok. Jaka była cudowna! Wypiękniała, widocznie macierzyństwo jej służyło. I taka... taka... Tak bardzo go kochała. Uśmiechnął się delikatnie i przytulił do siebie. Może nie zauważyła, ale on znów był większy. Łzy pociekły mu po pysku, natychmiast kryjąc się w sierści. Jej, i jego.

Whitewind

Skinęła głową na przywitanie do rudego wilka. Usiadła gdzieś w kącie i myślała. Uśmiechnęła się szeroko na widok tak szczęśliwej pary.

Karenaj

Karenaj dopiero teraz zdała sobie sprawę, że obserwuje ich Whitewind. Odsunęła się trochę od Stara i powiedziała.-White to jest, jak się pewnie domyślasz, mój partner Star, Star, to jest Whitewind, moja nowa przyjaciółka. Jest z naszej watahy.-Uśmiechnęła się szczęśliwie. Spojrzała na Agresję.-A to jest nasza córka, która przed chwilą wróciła pokiereszowana do domu i nie raczy odpowiedzieć na pytanie, co zaszło.-Ostatnie zdanie wypowiedziała zła. Z tej strony, nadopiekuńczej matki chyba nikt jej jeszcze nie poznał. Bała się o małą i jednocześnie była na nią zła. Było to widać w jej oczach.

Whitewind

Podeszła bliżej szczęśliwej rodzinki i uśmiechnęła się serdecznie. - Witajcie! - Podeszła do Karenaj i dała jej sójkę w bok. - Nie denerwuj się tak. Czekaj cierpliwie może w końcu uraczy Cię odpowiedzią. - Spojrzała znacząco na Agresję. - Mogę się założyć, że ty też kiedyś się biłaś. Troszkę przesadzasz, choć to wiadome, że się denerwujesz. W końcu nie wygląda najlepiej. Ale ciesz się, że wróciła żywa. - Posłała jej szeroki uśmiech.

Star

- Znam swoje dzieci- mruknął. Wiedział też o Whirl, ale tego już nie wspomniał na głoś. O wszystkim wiedział, to, że tak wygląda jego córka, nie było wcale nowością. Uśmiechnął się więc lekko i podparł Karenaj pod bok.
- Kochanie... Daj jej spokój. Nic już jej nie mów. Potrzebuje samotności- mruczał jej jak kot do ucha, kojącym głosem. Słyszała go tylko Kar. Znów wtulił się e jej sierść na karku, tak bardzo potrzebował jej bliskości...

Whitewind

Odsunęła się troszkę od Karenaj dając im swobodę. Nie chciała im przeszkadzać. Spojrzała na małą. Mimo, że była poharatana, bardzo jej się spodobała.

Karenaj

Karenaj nie powiedziała już nic do Agresji, wtuliła się w jego sierśc.-Dobrze, kochanie. Musimy porozmawiać, może pójdziemy do ciebie?-Tylko on to mógł usłyszeć. Wiedziała, że się zgodzi, więc rzuciła tylko błagalne spojrzenie do White o wybaczenie i wtuliła się w Stara.

Whitewind

Uśmiechnęła się porozumiewawczo, chociaż nie bardzo wiedziała o co chodzi.- Muszę już lecieć! - Uśmiechnęła się szeroko i dokończyła - Obiecuję, że jeszcze kiedyś wpadnę! Pa! - Powoli wycofała się, ale tuż przed wyjściem skłoniła się. Potem znikła za wyjściem.

Star

Uśmiechnął się delikatnie. Znów czuł się lekki... jak wiatr. Znów zaczynał być sobą. Nie Starem. Sobą.
Skinął pannie Agresji łbem z łobuzerskim uśmiechem starszego kolegi i posłał uśmiech przyjaciółce Karenaj. Wydawała się być naprawdę w porządku. Wstał więc, gotowy pójść za Karenaj na koniec świata.

Karenaj

Karenaj kiwnęła głową wychodzącej przyjaciółce. Uśmiechnęła się i wychodziła, gdy nagle przy wyjściu obejrzała się za siebie i powiedziała do Agresji:-Masz szlaban, dopóki nie wrócimy. Mam nadzieję, że nie jesteś głodna, bo nie wiem, kiedy to będzie!-Powiedziała, nie przez złość, ale strach o nią. Nie będzie ich aż tak długo, a chyba Star musi z nią porozmawiać, bo ona by jej spuściła lanie. Potem wyszła, krocząc ku legowisku Stara.

Star

Mrugnął raz jeszcze do Agresji.
- Spokojnie... Martwi się. Bądź w pobliżu. Jak usłyszysz, że wracamy, wracaj natychmiast. Inaczej Twoja matka złoi moją lisią skórę- powiedział z uśmiechem, ale stanowczo. Rozumiał Agresję jak mało kto.

Agresja

Jednak Agresja nie miała zamiaru słuchać ani ojca, ani matki. Gdy tylko odeszli dość daleko, młodziutka wilczyca wymknęła się z legowiska, by odejść od jaskini na tyle daleko, że nie sięgały już tam tereny watahy.

Helios

Helios wszedł do rodzinnego legowiska, licząc na coś do zjedzenia i przytulanki z mamą. Niestety, jedyne co zastał to trochę już zwietrzały zapach rodzinki.-No świetnie! Pewnie się najedli i mi nic nie zostawili.-Naburmuszony usiadł na samym środku wewnętrznej groty i zadarłszy nosek w górę, siedział.

Karenaj

Karenaj wraz z małym Closer'm w pysku weszła tunelem do swojego legowiska. Nie zobaczyła Agresji, ale trudno, później ją obsztorcuje. Postawiła małego Closer'a na ziemi.