Tunel do nieba, miejsce Karenajki

Vedette

Kiwnęła głową, by zaczął. Wolała popatrzeć.
- Może nie miała czasu powiedzieć? W każdym razie widać, że jesteś bardziej dorosły. Karenaj robi coś dla mnie. Coś, czego ja nie potrafię. Możesz z tego wywnioskować, że jest ona bardzo dobra. Mimo, że jesteśmy pokłócone. - powiedziała cicho i postawiła delikatnie krok do przodu. Będzie w rezerwie, gdyż daniel miał dość niezbyt ładne rogi.

closer

Młody delikatnie i ostrożnie podszedł daniela z tyłu. Kiedy już był przy nim rzucił mu się do gardła rozszarpując spory jego kawałek, po czym odskoczył uważając aby mocno ranny daniel nic mu nie zrobił. Odbił się od ziemi i znowu go zaatakował tym razem śmiertelnie. Zwierze ''runęło'' na śnieg. Closer ciągnął go w stronę Vadette zostawiając za sobą kałuże krwi.

Vedette

Uśmiechnęła się.
- Brawo. - podeszła i powąchała daniela. Martwy.- Tak a propo, ale urosłeś. Kiedy ostatnio Cię widziałam byłeś malutki. - powiedziała i mimowolnie warknęła. Bez powodu, choć zabrzmiało to groźnie.

closer

- Dziękuję. Rzeczywiście urosłem, niewiele ale tak. - Odwzajemnił Jej uśmiech. Oblizał
kły i łapy z krwi powalonego przez Niego zwierzęcia. Usiadł. -Częstuj się. - Odrzekł.

Vedette

Ugryzła kawałek mięsa i połknęła. Ciągle myślała. Postanowiła dać znak Light i innym, że żyje. Nie chciała robić tego, co Azz kiedyś. Zniknął i nic nie powiedział. Zawyła głośno. I trwało to kilka minut.

closer

Spojrzał na Vadette. Zimny, zimowy wiatr szastał jego futrem w tą i we w tą, ale jemu to nie przeszkadzało wręcz przeciwnie lubił taka pogodę. Odgryzł kawałek mięsa.

Vedette

- Będę niedaleko. - zakomunikowała i wskoczyła na skałę. Położyła się na niej i przymykając ślepia zaczęła rozmyślać. Jednak była czujna.

closer

Zastrzygł uchem. Odszedł od daniela na kilka metrów i tam zjadł swój oderwany wcześniej kawałek mięsa. Oblizał kły. Położył łapkę na łapkę i oparł o nie swój pysk.

Vedette

Wstała zdenerwowana. Myśli krążyły w jej głowie. Nie mogła tak bezczynnie leżeć! Warknęła nerwowo i zeskoczyła ze skały. Godziny mijały, a po Karenaj ani śladu. Musi do niej iść i jej pomóc. Są tylko dwa problemy. Pierwszy- nie umie latać, drugi- ma Closer'a na głowie i nie wie co począć. Ale nie może nic nie robić! Musi gdzieś iść, musi coś zrobić. Tylko co? Jak przywołać smoka?!

Karenaj

Jednak nim Vedette gdzieś się udała, Karenaj przyleciała tu, a za nią trzy smoki[z czego jeden był niesiony]. Namida, Dea i oczywiście Seyu.

Vedette

Stanęła jak wryta. Patrzyła na siostrę. Gwałtownie do niej pobiegła.
- Karenaj!! - krzyknęła i stanęła przed nią, uważnie się przyglądając. - I co? I co? Ja tu zaraz zwariuję! - jęknęła a w ślepiach miała łzy.

Karenaj

Karenaj nic nie powiedziała, zeskoczyła do nory straszliwie zmęczona. Znikła we wnęce tunelu i znikła z legowiska.

Vedette

Jęknęła głośniej. Teraz się więcej nie dowie. Ona jest w ciąży. Położyła się na ziemi i powstrzymywała drganie ciała. Płakała. Płakała i znosiła ból. Jej serce powoli umierało z tęsknoty...i z tego co będzie musiała zrobić.

closer

Closer cichutko siedział pod krzewem czarnych róż. Kiedy ujrzał matkę zerwał się i pobiegł to Niej ile sił w łapkach. - Mamo ! - krzyknął

Dea

Ześlizgnęła się z grzbietu Namidy gdy ta wylądowała.Rozejrzała się najpierw uważnie a później zatrzymała wzrok na przybranej matce - Witam mam może do czynienia z przybraną matką Seyu? - spytała ostrożnie w końcu nie miała pewności jak wilczyca zareaguje.

Whitewind

Przyszła tutaj prowadząc Atritę. Była pewna, że idzie w dobrą stronę, a widząc jej legowisko uśmiechnęła się do siebie w duchu. Stanęła przed wejściem i popatrzyła wstecz, by upewnić się, że Atrita się nie zgubiła.

Atrita

Zjawiła się chwilę po wilczycy. Zatrzymała się, aby odetchnąć. Rozejrzała się dookoła, dysząc lekko ze zmęczenia. Ruszyła w kierunku legowiska, lecz zachwiała się po zaledwie paru krokach. Stanęła więc zaraz, utrzymując równowagę.

Whitewind

Widząc iż Atrita traci równowagę, podbiegła do niej. Podparła jej bok i zapytała. - Dasz radę zanieść ją do środka? - W jej głosie można było wyłapać nutkę troski, jednak starała się, żeby jej ton nie wyrażał żadnych emocji.

Atrita

Spojrzała kątem oka na Whitewind, napinając mocniej mięśnie. Ruszyła do przodu, nie odpowiadając na pytanie. Mimo iż dyszała przy każdym kroku, nie zamierzała odpuścić ani prosić o pomoc.
- Gdzie ją położyć?

Karenaj

Została wniesiona do własnego legowiska. Rodziła, a było tu tyle osób! I dzieci i smoki!
A gdzie jest Star?