Świat zmarłych

Boozer

Booz jako Booz uśmiechnął się szeroko, bo do głowy przyszedł mu dość ciekawy pomysł. Ruszył przed siebie i zatrzymał się przed Władcą Świata Zmarłych i Dusz.
- Może zagramy w coś? :]

Spirit

- Zależy w co. - odparł jakoś tak lakonicznie, a niejednoznacznie. Chętnie powiedziałby 'nie', ale niestety teraz zbyt wielka nuda mu doskwierała, ażeby tak po prostu odrzucać pomysł na robienie czegokolwiek. Doprawdy, takie ślęczenie bez przerwy w jednym miejscu bywa bardziej męczące niż najdłuższy maraton. Uniósł łeb nieco ku górze, powracając do swojego światka szybciej, niż mógłby się tego po sobie spodziewać.

Boozer

Booz miał już przygotowaną grę, opracował ją w najmniejszych szczegółach. Jej geniusz, elokwencja, emokwencja i erokwencja były wręcz niemożliwe do wyobrażenia sobie. Jednak zanim gra się zacznie trzeba coś ustalić.
- Tak więc kto jest Sprite*, a kto Pragnienie?

*Spirite? x]

Spirit

- Szczerze mówiąc, zupełnie mi to obojętnie... - no tak, przecież stać to by mu się raczej nic nie stało, a bynajmniej miał takie przeczucie. Nie wiadomo przecież, co mógł wymyślić ktoś tak niezrównoważony jak Boozer.
- Mogę być Sprite, o ile nie masz nic przeciwko. - mruknął pod nosem, automatycznie nie nastawiając się na coś arcyambitnego. A, byłoby zabawnie, jeśli duszek jednak wpadł na jakiś niezły pomysł.

Krillan

Włóczył się długo po krainie w nowej swej, intrygującej postaci, aż w końcu dotarł do ów przeznaczonego miejsca. Rozejrzał się po melancholijnej okolicy i zawirował kilkukrotnie nad tą ziemią, zanim usiadł niespiesznie na jednym z głazów. Puste oczy obserwowały nie mniej puste otoczenie, a przejrzysty ogon falował wraz z delikatnym wiatrem..

Atrita

Niby cień przybyła tutaj i Atrita, stąpając bezszelestnie naprzód, przed siebie. Nie oglądała się przez ramię, szkarłatny wzrok mając utkwiony w plazmatycznej postaci byłego Szamana. Na kufie jej brakowało delikatnego uśmiechu, w czerwonych tęczówkach brakowało jakichkolwiek uczuć - cała jej postać wydawała się pusta, przywodząc na myśli marę, zjawę pojawiającą się tylko po to, aby nawiedzić biedne dusze.
Wtem Rita zatrzymała się, jej delikatnie rozłożone skrzydła nie wydawały najmniejszego odgłosu, jej futro nie szeleściło nawet odrobinę. Przechyliła delikatnie łeb, strzygąc pędzelkowatymi uszyma.
- Witaj, Krillanie - odezwała się niskim tonem. - Gotów jesteś stać się Władcą tego świata?

Ariana

Jakimś cudem pojawiła się w krainie zmarłych. zdziwiona i smutna spoglądała na inne dusze po chwili wybuchnęła płaczem piszcząc -czyż nie można mi życia przywrócić, ja chcę wrócić do maamy -szlochała.

Moonlight

-Nie płacz nie możesz żyć, bo to nie możliwe, nie można o żyć będąc duszą pogódź się z tym a nie rób widowiska nad innymi -syknął złowieszczo Moonlight unosząc się . Wyglądał jak duch starodawnego smoka.

Ariana

-Zabiłeś mnie draniu , raniąc okropnie moja rodzinę i mnie -syknęła Ariana, - Może myślałeś co czy chce żyć, cieszyć się każdą chwilą, cieszyć się u boku matki i czule ją całować ty skurczybyku warknęła jeżąc się. Uspokoiła się po chwili bo stwierdziła że niepotrzebnie denerwować się nie trzeba.

Zorza

I dusza Zorzy w końcu pojawiła się w tym miejscu... Świat zmarłych, dziwna kraina, do której wstęp mają ci, którzy zakończyli już swój żywot. Dusza rozejrzała się dookoła. Ile martwych wilków, smoków i kto wie, czego jeszcze. Wadera zbliżyła się nieco zaciekawiona do skrzydlatej wilczycy, która jako chyba jedyna z obecnych zdawała się nie należeć jeszcze do tego świata.
- Witam. - powiedziała.

Atrita

Wilczyca dalej spoglądała na Szamana spokojnym, acz nieco pustym wzrokiem. Na kufie jej brakowało uśmiechu, w tęczówkach brakowało tej iskierki, którą niedawno z trudem odzyskała. Czy to klimat tej martwej części Krainy tak na nią działał? Było to najprawdopodobniejsze rozwiązanie, najlepszy trop, najbardziej pasujący. Jej zimne niegdyś serce tutaj znów pokrywało się warstwą lodu, jej dusza umykała do ciemności - lecz mimo wszystko nie było to permanentne; mimo wszystko jej odzyskana radość i tak gdzieś się tliła gotowa znów zapłonąć.
Wtem Rita zwróciła łeb ku nowo przybyłej, obserwując ją bacznie, analitycznie.
- Witaj - przywitała się cicho, acz doskonale słyszalnie.

Zorza

Zasady dobrego wychowania, którymi wadera kierowała się nawet po śmierci nakazywały, aby przed rozpoczęciem jakiejkolwiek rozmowy przedstawić się. A może jej savoir vivre nie był już aktualny? W końcu sporo czasu minęło od kiedy z kimkolwiek miała możliwość porozmawiać... A zwłaszcza z kimś żywym, z kimś kto nie należy do tego świata - jej świata. Świata zmarłych.
- Nazywam się Zorza. - powiedziała dusza głosem spokojnym, ale ciepłym. Niezwykle ciepłym, jak na zmarłą osobę.

Atrita

Przechyliła delikatnie łeb, wpatrując się w ducha zmarłej dawno temu wilczycy. Wtem na kufie jej pojawił się lekki, niemal niezauważalny uśmiech, kiedy tak obserwowała waderę swymi szkarłatnymi ślepiami.
- Jestem Atrita, Alfa Nocy - przedstawiła się odpowiednio, skinąwszy przy tym głową. - Miło mi Cię poznać, córko Wody, była Alfo - dodała, odwracając się do niej całkowicie i siadając naprzeciw niej. Jej długi, barwny ogon spoczął tuż przy jej boku, jego końcówka poruszała się powoli, rytmicznie. W czerwonych oczach zabłysła jakaś iskra, dziwna nuta. - Przyszłaś tutaj w konkretnym celu, Zorzo.

Zorza

- Owszem. - powiedziała dusza spokojnie również przyjmując pozycję siedzącą. Chociaż jej było to obojętne. Dziwne, że w tym miejscu czuła się o wiele lepiej niż kiedy przebywała w świecie żywych. Ale czy to właściwie było jakieś konkretne miejsce? Czy może tylko część czasoprzestrzeni przeznaczona dla takich anomalii jak ona...
- Konkretnie jestem zainteresowana przejęciem stanowiska Pośrednika Dusz. - powiedziała.

Atrita

Uśmiech poszerzył się odrobinkę - wyraz jego jednak był niezidentyfikowany, dziwny, nadający kufie nieokreślonego wyglądu. Ironiczny? Wesoły? Zadowolony? Sarkastyczny? Nie dało się tego jasno określić - wyglądało to tak, jakoby dwie osobowości Rity, przeszła zimna oraz ta cieplejsza teraźniejsza, zmieszały się i konkurowały ze sobą.
- Dlaczegoż to chcesz stać się Pośrednikiem, przeszła Alfo? - zapytała nad wyraz łagodnym, acz niskim tonem, wpatrując się uważnie w wilczycę swymi szkarłatnymi ślepiami.

Zorza

- Po naszym świecie krążą plotki, że są pewne dusze chcące powrócić do świata żywych. - powiedziała Zorza i uśmiechnęła się lekko. - Z tego także, co obiło mi się o uszy można wywnioskować, iż jedyny Pośrednik Dusz w krainie jest w pewien sposób nieobecny, przez co nie może wypełniać swoich obowiązków. Żyłam w tej krainie dość długo, więc znam panujące tutaj zasady... Wśród żywych jak i umarłych. Ponadto jako, iż nie żyję dysponuję mnóstwem wolnego czasu, który mogę przeznaczyć na przykład na przywracanie zmarłych do życia, właśnie. - zakończyła swoją wypowiedź.

Atrita

Przechyliła łeb w drugą stronę, obserwując tym razem panoszące się wokół dusze. Milczała przez pewien czas, dopiero chwilę później zwracając się znów szkarłatnymi oczyma na Zorze, byłą Alfę Wody.
- Więc sądzisz, iż zadaniem Pośrednika jest jedynie wracać zmarłych do życia? - zapytała niskim, zwyczajnym tonem, obserwując analitycznie waderę.
Miała ochotę zaśmiać się - naprawdę miała na to ochotę. Ograniczenia wobec tej rangi najwidoczniej dotknęły wszystkich w tej Krainie; najwidoczniej każdy osobnik ją zamieszkujący sądzi, iż Pośrednik posiada jedno jedyne zadanie.
Ts...

Zorza

- Z tego co jest mi wiadome, Pośrednik Dusz właśnie tym się zajmuje, jak również jest zastępcą Władcy Świata Zmarłych i Dusz, którym aktualnie jest... Krillan? - rzekła nieco pytającym głosem. Pamiętała czasy, kiedy to stanowisko zajmował Spirit, jednak jak słyszała ta posada zmieniła ostatnio właściciela. Dusza zerknęła na stojącego za Atritą wilka. A raczej zjawę...

Atrita

Zerknęła kątem oka na nieobecnego, najwidoczniej drzemiącego Krillana, po czym skoncentrowała swą uwagę dokładnie na byłej Alfie Wody. Jej ogon poruszył się mocniej, długie futro opadło delikatnie, niby piórko na spękaną, suchą ziemię.
- Szaman dopiero obejmie tę pozycję - wyjaśniła krótko, po czym mlasnęła głucho, przymrużając ślepia. - Zadaniem Pośrednika nie jest jedynie sprowadzanie zbłąkanych, łaknących znów ciepła dusz do ich ciał, ale także przeprowadzanie zmarłych istot do Świata Zmarłych. Przeprowadza ich przez Bramę, gdyż jako jedyny zna odpowiednią, wskazaną drogę, na której nie ma zwodzących dusze zjaw. Opiekuje się duchami, wskazuje im odpowiednią drogę, jak również pośredniczy pomiędzy dwoma światami, tym materialnym oraz mniej materialnym. Nie jest on zwykłym duchem, gdyż potrafi wpływać na nasz świat. Jest w połowie martwy, w połowie też żywy - wyjaśniła, modyfikując odrobinę swą mowę, jakiej udzieliła na pojedynku. - W dalszym ciągu gotowa jesteś objąć to stanowisko? - zapytała poważnie.

Zorza

Wadera dokładnie przetrawiła słowa Atrity. Nie miała już nic do stracenia. Nie posiadała bliskich, nie zajmowała już ważnej posady w swojej Watasze... Nie żyła.
- Jestem. - potwierdziła kiwając także jednokrotnie głową. Mogła zajmować się duszami, tak jak niegdyś zajmowała się członkami Wody... Można powiedzieć, że ma już w tym wprawę.