Góry porośnięte lasem - polowanie Taihena

Taihen

Patyk z rzeczy możliwych do wykorzystania niestety odpadł.
Tai rozejrzał się. Korzeń wydawał się bezpiecznym wyborem. Nie musiał się wiele wysilać, aby go dosięgnąć.
Podjął więc próbę chwycenia się go dziobem.
Userka bardzo lubi tę postać, więc może lepiej, by przeżyła?
Wspaniały gryf nie dopuszczał nawet do siebie myśli o śmierci. Z większych opałów wychodził cało. Zwykłe rutynowe polowanko miałoby okazać się wyzwaniem nad siły? Nonsens.

Salome

Całe to podciąganie mogło się wydawać niedorzeczne. Jeszcze sobie coś uszkodzi. Ale udało się! Po chwili gryf leżał na ziemi, ale czuł piekący ból w okolicy dzioba. Kilka uszczerbek i zadrapań. Ale raczej nic poważnego.
Więc co teraz? Jeleń odbiegł, króliki pewnie już rozkradzione, a ten człowiek? Jest tam jeszcze martwy czy z niewiadomych przyczyn wyparował. Raczej nie, ale trzeba dodać trochę pesymizmu, prawda?
Co teraz zrobi nasz kochany, odważny wojownik?

Taihen

Skądże znowu! Nie siedział w tym bagnie tak długo.
Kłapnął kilka razy obolałym dziobem. Chyba nic mu nie jest. Ból w łapie zamienił się w tępe pulsowanie. Niby mógłby dalej polować, ale... Coś dzisiaj nie ma szczęścia. Lepiej będzie zrezygnować. Później przejdzie jeszcze po jaskiniach, poszuka zaspanych niedźwiedzi. Teraz zaś czas wracać do domu.
Rozłożył skrzydła, a następnie poleciał w stronę miejsca, gdzie zostawił zająca. Las był raczej pustawy, zdobycz schowana... Na pewno tam będą.

Salome

A czego gryf mógł się spodziewać? Że jakiś inny gryf albo wilk ukradł mu zdobycze? Oczywiście mogłoby tak być, ale lepiej już go nie męczyć. Ta userka nie jest taka wredna, aby całą swoją złość skupiać na wojowniku.
I samiec mógł zobaczyć tyle królików ile wcześniej upolował. Wiatr wiał coraz bardziej i robiło się nieprzyjemnie zimno. Tak to już jest w górach.
I co? Lecimy po człowieka?

Taihen

Ano, lecimy.
Tai zebrał wszystkie króliki. Wyglądało to... ciekawie. Cztery zwisały za uszy z obolałego dzioba. Trzy pozostałe tkwiły w zdrowej łapie. Dzięki temu miał wciąż wolne łapy tylne, którymi przytrzyma ostatnią ofiarę.
Ponownie wzbił się w powietrze, podążając ku ostatniej ze zdobyczy.
Może mięska wystarczy? Jak się je dobrze przyrządzi... I dołoży zdobycze z następnego polowania.
Może jest szerokie i głębokie. A może tu chodziło o morze? Mniejsza o większość.

Salome

Więc teraz gryf leci po człowieka. Swoją ostatnią zdobycz.
Gdy trafił na polanę na której ukrył jedzenie, mógł ujrzeć martwego człowieka. Tylko, że z odgryzioną ręką... Czyli musiał niedawno czaić się tutaj jakiś samotny wilk. Najwidoczniej głodny. Ale nie ma sensu już go szukać. I tak pewnie jest już daleko stąd. Zrobił to co zrobił i odszedł. Był głodny, zdarza się.
Dlatego teraz magiczna istota miała kilka królików i człowieka bez ręki. Starczy... Chyba... Raczej...

Taihen

A i owszem, starczy. Tak na prawdę, to gryf nie miał owemu "złodziejowi" za złe. Każdy może być głodny, a ten przecież jakoś strasznie wiele nie zabrał...
Tai złapał i to mięso w szpony, po czym poleciał. Kierował się ku swemu gniazdu, do domu.
A teraz proszę o odpowiedź na pytanie, które dręczy mnie od początku polowania: Ile?
Taihen odleciał. Tak po prostu, zakończył polowanie.

zt.

Salome

Kilka kostek trzeba odjąć. Kilkanaście za oderwaną rękę, kilka kostek na pewno samiec zmiażdżył u swoich ofiar... Więc...
Gryf mógł być z siebie zadowolony. Dzisiaj uzbierał całe 150 kostek. Nie za dużo nie za mało. A trzeba mieć też jakieś ograniczenia. Nie dostanie nic więcej. Ze wszystkimi pytaniami, proszę się kierować do gościa z góry. Tyle na dzisiaj.
Wiatr wiał i wiał. Śpiewał pieśń na cześć dzielnego wojownika. Taihena.
ZAKOŃCZONE POLOWANIE