Jaskinia Anabell

Chemo

Powoli i cicho, rozglądając się uważnie, niemal jak generał, przyszła i schowała się za choinką. To mogła być tylko ona; Chemo we własnej osobie. Nikt tu jej nie znał. Ona też nikogo nie znała. Ale to nikomu nie przeszkadzało.
- Łapy do góly! Stselam! - Wrzeszczała wychodząc zza choinki i trzymając w łapach żelka, jakby to był pistolet. - Oddać słodyce! - Krzyknęła nieco za bardzo wczuwając się w rolę bandyty.

Ines

Odwróciła się w stronę niby bandyty i spojrzała na niego, albo raczej na nią. -Hmm.. bandyta? Jak ty jesteś bandytom to ja będę policją.- rzuciła do przybyłej wilczycy i się uśmiechnęła. Już miała skomentować to wszystko, ale się powstrzymała. Przyjrzała się dokładnie zgromadzonym, i tak dwóch osób nie znała, ale to się może zmienić.

Chemo

- Nie!!! Chemo chce słodyce!!! Polisjant da cukierki? - Spytała rozgoryczona. O nie! Teraz znają jej dane osobowe! Z łatwością wsadzą do więzienia za terror. Chemo nie chce iść do więzienia! Ta myśl ciągle przewijała się w jej małym łebku. To było zbyt straszne!

Dante de Cossa

Schatt trochę niepewnie schował myszkę. Wziął żelki do łapek.
- Proszę, możesz się poczęstować - powiedział do Chemo, a przynajmniej tego czegoś, co się tak nazwało. To "coś" niby przypominało wilka, ale niczego nie można być pewnym. Jednak to stworzenie wydawało się dość sympatyczne, tylko trochę takie... szalone?

Christopher

Jimmy nie wiedział co dokładnie dzieje się w tym domu. Jeszcze do końca nie przystosował się do nowego towarzystwa. Ale starał się bardzo. Spojrzał na Schatta. Może on mu to wszystko wytłumaczy.
- Ej.. co się tu właściwie dzieje. Wiem.. trochę nie jestem w temacie.. ale cóż..- rzekł i spojrzał na Schatta. Wydawał się być przyjazny.

Ines

-Jimmy, wiesz co? Ja jestem od początku tej imprezy i sama nie ogarniam połowy.- zwróciła się do wilka i się do niego przyjaźnie uśmiechnęła, machnęła ogonem i spojrzała na Chemo. -Słodycze chcesz? Ja Ci jeszcze mogę dać.- zwróciła się do Chemo i poszła do spiżarni, zaczęła szperać aż w końcu znalazła kilka cukierków. Przyniosła je i podała wilczycy. -Masz, słodkiego! - powiedziała do niej i usiadła.

Christopher

Jimmiemu ulżyło po słowach Anabell. Czuł się nieswojo. Myślał, że tylko on nie wie o co chodzi. Zrobiło mu się raźniej. Odwzajemnił uśmiech Anabell i spojrzał wyczekująco na Schatta. Może on skróci przebieg wydarzeń. I wytłumaczy coś Jimmiemu i Anabell.

Ines

-Ale wiesz co? W skrócie mówiąc, była to impreza świąteczna, ale zaczęliśmy grać w butelkę, Lea nie odpowiedziała, a Panna Chemo jest bandytom co ma bzika na punkcie cukierków.- wyjaśniła. Cóż.. wilk wydawał się być miły, a może nie tylko wydawał a był?

Christopher

Jimmy uśmiechnął się raz jeszcze do Anabell. Wilczyca z którą rozmawiał była nie tylko piękna. Była też wyjątkowo miła. Nie często się zdarzało, że Jimmy miał okazje poznawać tak fascynujące wadery.
- A.. ten wilk.. Kartel chyba.. co z nim? - spytał zaciekawiony Jimmy.

Ines

-Kartel? Pokłócił się ze swoją dziewczyną, Adą. I teraz biedny jest załamany ponieważ może być tak, że Ada do niego nie wróci.- wyjaśniła. To było chyba wszystko, na co warto zwrócić uwagę. Machnęła ogonem i spojrzała na Jaela, jakoś się biedny zawiesił, zresztą tak jak inne osoby.

Assire

Assire przechadzał się, aż w końcu się zgubił. Zauważył jakąś jaskinię, więc podszedł spokojnie i dostojnie. Zapukał, a następnie wszedł. - Witam. Przepraszam zgubiłem się, czy może mi ktoś powiedzieć gdzie jestem? - zapytał rozglądając się. Delikatny wiaterek czesał jego futro.

Christopher

Jimmiego dręczyło jeszcze więcej pytań. Ale nie chciał by Anabell pomyślała sobie, że bardziej interesuje go cudze życie od własnego. Zaprzestał więc bombardować pytaniami dotyczącymi innych Anabell i spojrzał na chinkę. Nie było pod nią żadnych prezentów.
- Prezenty już pewnie dawno rozdane, co? - rzekł i spojrzał jeszcze raz na zielone drzewko przybrane na kolorowo.

Lea

- Jest pan na terenach Watahy Ognia. - poinformowała przybyłego właśnie wilka Lea. - A dokładniej w jaskini naszej koleżanki Anabell. A co do odpowiedzi, Aduś. Nie. Nie chciałabym się przyjaźnić z kimś tylko dla dobrych kontaktów. - Butelka się kręci. Gdy się zatrzymała jej koniuszek wskazał Jimmy'ego. - Hmm... ty też grasz? I jeśli tak, to czy pytanie czy zadnie?

Ines

Spojrzała na wilka o fioletowym futrze. -Tereny Watahy Ognia, Moja jaskinia.- powiedziała do niego i machnęła ogonem. Spojrzała pod choinkę. -No cóż, prezenty rozdane.- odpowiedziała i spojrzała na Jimmy'ego. Cóż.. nie trafił na prezenty, może w przyszłym roku się uda.

Christopher

Jimmy spojrzał na Lee jakby był wyrwany ze snu.
- Co, co.. ja? Pewnie, że gram.! Zadanie poproszę. - rzekł, po czym odszedł spojrzał na Lee. - Co też ta wilczyca dla mnie wymyśli. - pomyślał i odwrócił nieco głowę do Anabell

Ines

Zajęła miejsce obok Jimmy'ego i spojrzała na Lee, cóż to ta wilczyca wymyśli dla biednego Jimmy'ego? No to się zobaczy, normalnie się nie mogła doczekać. Machnęła ogonem i czekała na zadanie dla nowego kolegi.

Lea

- Dobrze więc, Jimmy. - rzekła Lea. - Zaproś do tańca wilczycę, która najbardziej ci się spodobała podczas twojej krótkiej obecności u nas. - Leę ciekawiło, która wilczyca mogła wzbudzić zainteresowanie Jimmy'ego, skoro nie znał prawdopodobnie żadnej z nich.

Christopher

Jimmy trochę się speszył. Nie znał żadnej z wilczyc. No.. Ale musiał którąś z nich wybrać. Zastanawiał się pomiędzy Adą i Anabell. Adę chciał poprosić, bo ona jako jedyna nie zapomniała o jego obecności. I dzięki niej w sumie tu jest. Bez niej nikt by się pewnie nie zainteresował, że Jimmy stoi na zewnątrz i zamarza.
Anabell bo bardzo ją polubił. Była piękna i inteligenta. Wspaniale mu się z nią rozmawiało. I to ona z nim rozmawiała gdy inni byli zajęci sobą.
I postanowił wybrać Anabell. Ady nie znał prawie w ogóle. A Anabell zdążył trochę poznać.
Jimmy podszedł do Anabell i wyciągnął do niej łapę.
- Anabell zatańczysz ze mną? - spytał z uśmiechem.
Bał się, że mu odmówi. Jednak starał się tego nie okazywać.

Ines

Uśmiechnęła się do wilka i podała mu łapę. -Jasne, że tak.- powiedziała i się podniosła, zaprowadziła go na środek jaskini i się zakręciła. Dawno nie tańczyła, trzeba przyznać. Kiedy ostatnio ona tańczyła? Hmm.. a no tak, wtedy gdy poznała Jaela, znaczy na imprezie u Viktorii.

Samuerian

Jael nagle pożałował, że to on nie był pierwszy. Że nie wpadł na to, aby poprosić Anabell do tańca. Czy był zazdrosny? Tłumaczył sobie, że był zazdrosny o każdą wilczycę. Ale czy to była prawda?
- No, An. Widzę, że zdobyłaś kolejnego wielbiciela. - Jael uśmiechnął się krzywo. Doszło do niego, że nie powinien wymawiać słowa "kolejnego".